Why We Fight: Prelude to War | |||
---|---|---|---|
Režija | Frank Capra | ||
Producent | Frank Capra | ||
Scenario | Anthony Veiller Eric Knight | ||
Naracija | Walter Huston | ||
Muzika | van špice: Hugo Friedhofer Leigh Harline Arthur Lange Cyril J. Mockridge Alfred Newman David Raksin | ||
Fotografija | Robert Flaherty | ||
Montaža | William Hornbeck | ||
Distribucija | War Activities Committee of the Motion Pictures Industry | ||
Datum(i) premijere | 27. 5. 1942
| ||
Trajanje | 53 min. | ||
Zemlja | Sjedinjene Države | ||
Jezik | engleski | ||
Kronologija | |||
| |||
|
Prelude to War (sh. Uvod ratu) je američki crno-bijeli dokumentarni film snimljen 1942. u režiji Franka Capre, poznat kao prvi iz znamenite propagandne serije Why We Fight.
Nastao je nekoliko mjeseci nakon ulaska SAD u drugi svjetski rat pod okriljem novoosnovanog Ured za ratne informacije, zaduženog od vlade za propagandne djelatnosti. Svrha filma je bila američkoj javnosti objasniti ratne ciljeve, ali također i neutralizirati u njoj dotada prilično raširene i popularne izolacionističke stavove. Film zato sugerira da je upravo američki izolacionizam, odnosno mišljenje kako se politička kriza u Starom svijetu Amerikanaca nimalo ne tiče, omogućila da ona eskalira sve do napada na Pearl Harbor kojim je neposredno napadnuta američka teritorija. Kombinacijom dokumentarnih materijala (uključujući dijelove znamenitog Trijumfa volje), animacije i kraćih igranih prizora se prikazuje kako osovinski vođe Hitler, Mussolini i Hirohito namjeravaju poput gangstera opljačkati i podjarmiti svijet, te da ih u tome može spasiti jedino zemlje poput SAD. Film u mnogo čemu apelira na kršćanske vrijednosti Amerikanaca, sugerirajući antikršćanski karakter nacističkog režima, odnosno kako se u njemačkim crkvama Biblija namjerava zamijeniti s Mein Kampfom.
Film ispočetka nije bio namijenjen za opću distribuciju, nego tek kao pomoćno sredstvo za indoktrinaciju novoregrutiranih pripadnika američkih oružanih snaga. Kada je pušten u kino-dvorane, postigao je veliki uspjeh i imao tako snažan efekt u mobilizaciji američke javnosti da mu je odano priznanje i na 15. dodjeli Oscara sljedeće godine. Tada je nagrađen s Oscarom za najbolji dokumentarni film koji je podijelio s američkim The Battle of Midway, australijskim Kokoda Front Line! i sovjetskim Moscow Strikes Back.