Richard Janko | |
Rođenje | 30. 5. 1955. Weston Underwood, Buckinghamshire, UK |
---|---|
Prebivalište | SAD |
Državljanstvo | UK, SAD |
Polje | Klasična filologija |
Institucija | Columbia University University of California, Los Angeles University College London University of Michigan |
Alma mater | Bedford Modern School; Trinity College, Cambridge |
Akademski mentor | John Chadwick |
Istaknuti studenti | Armand D'Angour |
Richard Charles Murray Janko (rođen 30. maja 1955) je britansko-američki klasični filolog i trenutno kao profesor klasičnih nauka drži katedru Geralda F. Elsea na Univerzitetu u Michiganu.[1]
Janko je potomak austrougarskog revolucionara koji je 1848. godine pobegao u London. Janko je pohađao Bedford Modern School[2] i onda je dobio stipendiju za Trinity College, Cambridge. Uz podsticaj i ohrabrenje svojih roditelja, električara i prodavačice, naučio je starogrčki jezik od Andrewa M. Wilsona, koji je kasnije na starogrčki preveo knjigu Harry Potter i kamen mudraca.[3] Kao student učestvovao je u iskopavanjima britanske arheološke ekspedicije na lokalitetu Agios Stephanos u Lakoniji, koja je predvodio lord William Taylour, a doktorsku disertaciju, Jezik homerskih himni i datiranje rane grčke epike (engleski: Studies in the language of the Homeric Hymns and the dating of early Greek epic poetry), napisao je pod mentorstvom Johna Chadwicka i odbranio je 1980. godine. Izabran je za istraživača na Trinity College, Cambridge.
U svom naučnom radu Janko se najviše bavio bronzanim dobom u Grčkoj, arhajskom grčkom epikom, posebno Homerovom Ilijadom, zatim antičkim teorijama književnosti, posebno Aristotelovom Poetikom, najstarijom grčkom religijom i filozofijom (Empedoklom, orfizmom i pairusom iz Dervenija), kao i rekonstrukcijom antičkih knjiga na papirusnim svicima. U svom radu o epskoj dikciji, pod naslovom Homer, Hesiod i himne, uz pomoć statističkih proučavanja utvrdio je relativnu hronologiju najstarije grčke epike.
U kontroverznoj knjizi Aristotel o komediji Janko iznosi tezu da je sažetak izgubljene druge knjige Aristotelove Poetike, koja je obrađivala komediju i smešno u književnosti, sačuvana u jednom pariskom rukopisu iz 10. veka, poznatom kao Tractatus Coislinianus. Tome je ubrzo sledio prevod same Aristotelove Poetike propraćen komentarom. U okviru komentara uz Homerovu Ilijadu koje je uredio Geoffrey Kirk Janko je napisao jedan tom koji sadrži komentare na pevanja XIII‒XVI; tu iznosi tezu da je Homer bio savršeni pesnik usmene književnosti.[4]
Janko je 1986. dobio "John Simon Guggenheim Memorial Fellowship", a 1993. održao je "Martinovo klasično predavanje" na temu antičke književne kritike u Oberlin Collegeu.[5] Njegovo izdanje i prevod prve knjige Filodemovog dela O pesmama, rekonstruisanog na temelju papirusa iz Herkulaneja, nagrađeno je 2001. godine Goodwinovom nagradom za zasluge, koju dodeljuje Američko filološko udruženje.[6]
Godine 2008. objavio je izveštaj s iskopavanja naselja iz bronzanog doba na lokalitetu Agios Stephanos u Lakoniji; ta su iskopavanja značajno doprinela rasvetljavanju odnosa između minojskog Krita i mikenske Grčke. Godine 2011. objavio je treću i četvrtu knjigu Filodemovog dela O pesmama, gde se nalaze i fragmenti izgubljenog Aristotelovog dijaloga O pesnicima.
Janko je trenutno profesor klasičnih nauka na Univerzitetu u Michiganu.[7] Pre toga predavao je na univerzitetima u St. Andrews, Columbia, UCLA i University College London, gde je bio profesor grčkog jezika. Profesor po pozivu bio je u Scuola Normale Superiore u Pizi i u Američkoj školi klasičnih nauka u Atini.
Godine 2006. izabran je za člana Američke akademije nauka i umetnosti, a 2009. za člana Američkog filozofskog društva.