Vele Polje

Vele Polje
Osnovni podaci
Država  Srbija
Upravni okrug Nišavski
Grad Niš
Gradska opština Crveni Krst
Stanovništvo
Stanovništvo (2022) 537
Geografija
Koordinate 43°26′32″N 21°51′00″E / 43.442166°N 21.85°E / 43.442166; 21.85
Nadmorska visina 369 m
Vele Polje na karti Srbije
Vele Polje
Vele Polje
Vele Polje na karti Srbije
Ostali podaci
Pozivni broj 018
Registarska oznaka NI


Koordinate: 43° 26′ 32" SGŠ, 21° 51′ 00" IGD
Vele Polje je naseljeno mesto u gradskoj opštini Crveni Krst na području grada Niša u Nišavskom okrugu. Nalazi se u južnom delu Aleksinačke kotline, 24 kilometra severno, na putu od Toponice ka selima Vrelo i Paligrace. Prema popisu iz 2002. bilo je 537 stanovnika (prema popisu iz 1991. bilo je 652 stanovnika).

Istorija

[uredi | uredi kod]

Vele Polje je staro, još u srednjem veku formirano selo. Ime mu znači veliko polje. Turski popis 1454/55. godine, neposredno nakon pada ovih krajeva u turske ruke, zatekao ga je pod današnjim nazivom, kao razvijeno selo sa 33 kuće i dažbinom u iznosu 2.967 akči. Nakon četiri decenije, 1498. godine, evidentirano je kao veliko selo, zeamet Ibrahim-bega iz Niša sa 111 domova, 35 samačkih, 9 udovičkih domova, 2 rajinske vodenice (koje rade pola godine) i sa dažbinama koje iznose 15.717 akči.

Prema turskom popisu nahije Niš iz 1516. godine, mesto je bilo jedno od 111 sela nahije i nosilo je isti naziv kao danas, a imalo je 100 kuća, 11 udovička domaćinstva, 16 samačka domaćinstva.[1]

Izveštaji austrijskih uhoda s kraja 18. veka (1783. i 1784. godine) takođe su ga spomenuli sa 60 kuća. Početkom 20. veka, godine 1910. selo je imalo 93 domaćinstva i 718 stanovnika, a 1921. godine 110 domačinstava i 790 stanovnika.

Iz doba okupacije Turske, poznati meštanin Kitka je bio hajduk.

Po oslobođenju od Turaka, Vele Polje se razvijalo, pre svega, kao ratarsko-stočarsko selo. Prostraniji šumski fondovi turskog i postturskog perioda isticali su i značaj prodaje drveta i drvene građe. Zbog većih kompleksa obradive i plodnije zemlje, Vele Polje je iskazivalo veći stepen imućnosti u odnosu na okolna sela. Vremenom je, čak, ispoljilo tendenciju razvoja ka manjem lokalnom središtu. Dominirajući poljoprivredni karakter je zadržalo i u periodu posle Drugog svetskog rata, premda su se od šezdesetih godina ispoljile izrazite tendencije iseljavanja i zastarevanja (staračka domaćinstva). Od 1975. godine javile su se i tendencije kupovanja parcela za izgradnju vikend kuća. Prema popisnim podacima, u selu je u 1971. godini živelo 81 poljoprivredno, 49 mešovitih i nepoljoprivrednih domaćinstava

Interesantno je po tome što su meštani igradili veštački kanal takozvana „Reka“ koji uzima vodu iz reke poviše sela i prolazi skoro polovinom sela. Kanal služi za navodnjavanje bašti u neposrednoj blizini sela. Na kanalu je izgrađena i vodenica.

Demografija

[uredi | uredi kod]

U naselju Vele Polje živi 462 punoletna stanovnika, a prosečna starost stanovništva iznosi 50,2 godina (49,2 kod muškaraca i 51,1 kod žena). U naselju ima 192 domaćinstva, a prosečan broj članova po domaćinstvu je 2,79.

Ovo naselje je velikim delom naseljeno Srbima (prema popisu iz 2002. godine), a u poslednja tri popisa, primećen je pad u broju stanovnika.

Grafik promene broja stanovnika tokom 20. veka
Demografija
Godina Stanovnika
1948. 1072 [2]
1953. 1120
1961. 1143
1971. 512
1981. 770
1991. 652 652
2002. 546 537
Etnički sastav prema popisu iz 2002.
Srbi
  
525 97.76%
Romi
  
6 1.11%
Crnogorci
  
1 0.18%
Nemci
  
1 0.18%
Bugari
  
1 0.18%
nepoznato
  
1 0.18%


Reference

[uredi | uredi kod]
  1. „Istorijski arhiv Niš: „DETALjNI POPIS NAHIJE NIŠ IZ 1516. GODINE“”. Arhivirano iz originala na datum 2012-03-15. Pristupljeno 2014-08-24. 
  2. Knjiga 9, Stanovništvo, uporedni pregled broja stanovnika 1948, 1953, 1961, 1971, 1981, 1991, 2002, podaci po naseljima, Republički zavod za statistiku, Beograd, maj 2004, ISBN 86-84433-14-9
  3. Knjiga 2, Stanovništvo, pol i starost, podaci po naseljima, Republički zavod za statistiku, Beograd, februar 2003, ISBN 86-84433-01-7

Literatura

[uredi | uredi kod]
  • Enciklopedija Niša: Priroda, prostor, stanovništvo; izdanje Gradina - Niš, 1995.g. pp. 17.

Vanjske veze

[uredi | uredi kod]