Zakon o video snimkama 1984. godine (engl. Video Recordings Act 1984) je zakon koji je izglasao Parlament Ujedinjenog Kraljevstva i koji je na snagu stupio formalnim pristankom kraljice Elizabete II, poznat po tome što su njime Britanskom odboru filmskih cenzora dane ovlasti da reguliraju video izdavaštvo, odnosno uvedena stroga ograničenja filmskih sadržaja koji se u UK mogu gledati na video-izdanjima. Zakon je donešen nakon višegodišnje moralne panike koji su izazvali britanski tabloidi, upozoravajući na eksplicitni seks i nasilje, odnosno tzv. "video opačine" u filmovima izdavanima na video-kazetama i diskovima, a za koje zakon dotada nije predviđao regulaciju. Zakon, koji je i danas na snazi, učinio je standarde filmske cenzure u UK primjetno strožima u odnosu na Evropu i ostatak Zapadnog svijeta.
2009. je ustanovljeno da određene odredbe Zakona formalnopravno ne zadovoljavaju direktive Evropske unije te je zbog toga 2010. godine morao biti donesen novi istoimeni zakon koji je u suštini sačuvao sve restriktivne odredbe svog prethodnika.