سرائیکی ادب سرائیکی زبان دے ادب کوں آہدن ۔ سرائیکی زبان اپݨے اندر بہوں مِٹھڑے تیں سوہݨے الفاظاں دا ذخیرہ رکھدی ہے ۔ ایں واسطےسرائیکی زبان دا ادب وی بئی کئی زباناں کیں وسیع ہے . سرائیکی ادب دے وچ مضامین , نثر , آزاد شاعری , نظم , غزل , قصہ , کہانی مثنوی , مرثیہ , قطعات , ماہیے , ٹپے , ݙوڑھے , وار , گیت اور کافیاں شامل ہِن.جیویں سرائیکی وسیب دے لوکاں دا احساس محرومی تے مزاج دی عاجزی ساݙے کافی دوہڑے، مثنوی، گیت تے مرثیہ وچوں ابھری اے تے ایندے نال ایہہ جیہڑی پیڑاں بھری رومانیت دی فضا تخلیق کرݙتی اے. اوہ پوری دنیا وچ مشہور اے، پر حیرت تے خوشی دی گال ایہہ ایں پیڑاں بھری رومانیت دی فضا اج دی جدید سرائیکی نثر ،افسانہ، ݙرامہ، ناول تے شاعری، غزل، جدید نظم سرائیکی وچ رَچی وسی ہوئی اے۔ سگوں مسلط اے۔
تیݙے دریا واں داپانی ساݙے کان فرات تریہہ دا ترکہ مِلک اساݙی سِک ساݙی جاگیر کے تئیس پیوں نیر۔ (ممتاز حیدر) ادھی راتیں وچ سمندریں چن بیٹری کوں ٹورے وت کوئی اپنے من دی من تے تن دے نیل ٹکورے (اشو لال فقیر) لحظہ لحظہ گم تھی ونجوں ول ول جھمری پاؤں ساݙا سبھ کجھ نال اساݙے جتھے ݙیرا لاؤں (رفعت عباس) ۔ ایویں شاکر شجاع آبادی سرائیکی ادب دی ریڑ دی ہݙی دی حثیت رکھدن۔
بھلا خوشیاں کہیں کوں چک پیندین کوئی خوشی ٹھکرا پتہ لگ ویندے
جے رونوݨ اپݨے وس ہوندے ایویں رو ݙکھلا پتہ لگ ویندے
جیڑھی چیخ پکارکوں مکر آہدیں ایویں توں چا بݨا پتہ لگ ونیدے
جیویں عمر نبھی ہے شاکر دی ہک منٹ نبھا پتہ لگ ویندے.