Alfabeti i Todhrit është një sistem i vjetër alfabetik i shkrimit të gjuhës shqipe që i takon shekullit XVIII i shpikur nga Theodhor Haxhifilipi, i njohur gjithashtu si Dhaskal Todhri. [1]
Alfabeti i Todhrit paraqet një sistem kompleks shkrimi me pesëdhjetë e dy karaktere i cili u përdor sporadikisht për komunikim me shkrim në dhe rreth Elbasanit nga fundi i shekullit XVIII e tutje. Shkrimi i Todhrit u zbulua në Elbasan nga Johann Georg von Hahn (1811–1869) i cili e botoi atë në vitin 1854 në veprën e tij me titull Albanesische Studien në Jena. [2] Ai mendonte se ishte shkrimi "origjinal" shqip dhe një derivat i shkrimit të lashtë fenikas. Leopold Geitler (1847–1885) dhe studiuesi slloven Rajko Nahtigal (1877–1958) më pas studiuan shkrimin, duke arritur në përfundimin se ai rrjedh kryesisht nga kursivi romak. [3]
Teksti më i hershëm i datuar në shkrimin e Todhrit është Radhua Hesapesh (ditar) i një partneriteti tregtar vendas i njohur si Jakov Popa i Vogël dhe Shokët (Jakov Popa Junior and Friends). Regjistrimet në shkrimin e Todhrit fillojnë më 10 gusht 1795 dhe vazhdojnë deri në vitin 1797. Tekste të tjera më të vjetra të shkruara ndoshta nga vetë Todhri nuk mund të datohen ose konfirmohen me saktësi. [4]
{{cite book}}
: Mirëmbajtja CS1: Mungon shtëpia botuese te vendodhja (lidhja){{cite book}}
: Mirëmbajtja CS1: Mungon shtëpia botuese te vendodhja (lidhja){{cite book}}
: Mirëmbajtja CS1: Mungon shtëpia botuese te vendodhja (lidhja)