Në marrëdhëniet ndërkombëtare, diplomacia e mbrojtjes (e njohur edhe si diplomacia ushtarake[1]) i referohet ndjekjes së objektivave të politikës së jashtme përmes përdorimit paqësor të burimeve dhe aftësive të mbrojtjes.
Diplomacia e mbrojtjes si një koncept organizues për veprimtarinë ndërkombëtare të lidhur me mbrojtjen e ka origjinën në rivlerësimet e pas Luftës së Ftohtë të institucioneve të mbrojtjes perëndimore, të udhëhequra nga Ministria e Mbrojtjes e Mbretërisë së Bashkuar, dhe ishte një parim "i përdorur për të ndihmuar Perëndimin të pajtohet me mjedisi i ri i sigurisë ndërkombëtare”.[2] Ndërsa termi e ka origjinën në Perëndim, sjellja e diplomacisë së mbrojtjes nuk kufizohet aspak në vendet perëndimore.[3]