Kladderadatsch

Kopertina e parë e revistës më 9 korrik 1848, me djalin e qeshur që u bë marka e saj.

Kladderadatsch ( onomatope për "Përplasje") ishte një revistë satirike në gjuhën gjermane e botuar për herë të parë në Berlin më 7 maj 1848. [1] Ajo botohej çdo javë ose siç e thoshte Kladderadatsch : "çdo ditë, përveç ditëve të javës". Ajo u themelua nga Albert Hofmann dhe David Kalisch, ky i fundit biri i një tregtari hebre dhe autor i disa komedive. Publikimi rreshti në 1944.

Sfondi

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Botimi i parë, i shkruar pothuajse tërësisht nga Kalisch, pati 4000 kopje të shtypura, të cilat të gjitha u shitën brenda 24 orëve. Dy shkrimtarë të tjerë, Ernst Dohm dhe Rudolf Löwenstein, u punësuan më pas. Vizatimet e Wilhelm Scholz u shfaqën në botimin e dytë dhe do ta bënin këtë për 40 vitet e ardhshme. Revista shiti 50,000 kopje në 1890 dhe 85,000 kopje në 1911. [2]

Fillimisht, Kladderadatsch ishte një revistë liberale, [2] por u bë më konservatore me kalimin e viteve. Gjatë epokës së Bismarkut, revista mbështeti politikat e kancelarit; gjatë epokës së Vajmarit, qëndrimi i saj ishte gjermano-nacionalist . Pas marrjes së pushtetit në vitin 1923 nga industrialisti Hugo Stinnes, përmbajtja e revistës u bë gjithnjë e më e djathtë dhe tregoi njëfarë simpatie me Hitlerin dhe nacional-socializmin . [3] Revista adoptoi një qasje satirike agresive ndaj hebrenjve pas vitit 1933 në përputhje me revistën naziste Die Brennessel . [4]

  1. ^ Lorenzo Lorusso. ""Caricatural" journals". Neuro Caricatures. Arkivuar nga origjinali më 1 shkurt 2016. Marrë më 26 tetor 2015. {{cite web}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  2. ^ a b Betto van Waarden (2022). "The Many Faces of Performative Politics: Satires of Statesman Bernhard von Bülow in Wilhelmine Germany". Journalism History. 48 (1): 62. doi:10.1080/00947679.2022.2027158. {{cite journal}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  3. ^ Ann Taylor Allen, Satire and Society in Wilhelmine Germany. Kladderadatsch & Simplicissimus 1890-1914, Lexington 1984; Klaus Schulz, "Kladderadatsch". Ein bürgerliches Witzblatt von der Märzrevolution bis zum Nationalsozialismus 1848-1944, Bochum 1975; Ingrid Heinrich-Jost (Hrsg.), Kladderadatsch. Die Geschichte eines Berliner Witzblattes von 1848 bis ins Dritte Reich, Köln 1982.
  4. ^ Patrick Merziger (pranverë 2015). "'Totalitarian Humour'? National Socialist Propaganda and Active Audiences in Entertainment". History Workshop Journal. 79 (1): 183–184. doi:10.1093/hwj/dbv004. JSTOR 43917315. {{cite journal}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)