Kontrolli i emetimeve të automjeteve është studimi i reduktimit të emetimeve të prodhuara nga mjetet motorike, veçanërisht motorët me djegie të brendshme. Emetimet primare të studiuara përfshijnë hidrokarburet, përbërjet organike të avullueshme, monoksidin e karbonit, dioksidin e karbonit, oksidet e azotit, grimcat dhe oksidet e squfurit. Duke filluar nga vitet 1950 dhe 1960, u formuan agjenci të ndryshme rregullatore me fokus parësor në studimin e emetimeve të automjeteve dhe efektet e tyre në shëndetin e njeriut dhe mjedisin. Ndërsa kuptimi botëror i emetimeve të automjeteve u përmirësua, po ashtu u përmirësuan edhe pajisjet e përdorura për të zbutur ndikimet e tyre. Kërkesat rregullatore të Aktit të Ajrit të Pastër, i cili u ndryshua shumë herë, kufizuan shumë emetimet e pranueshme të automjeteve. Me kufizimet, automjetet filluan të dizajnohen në mënyrë më efikase duke përdorur sisteme dhe pajisje të ndryshme të kontrollit të emetimeve të cilat u bënë më të zakonshme në automjete me kalimin e kohës.