Mësimi online

Mësimi online është procesi i mësimdhënies me karakter tutorial në një mjedis online, virtual ose në rrjet, në të cilin mësuesit dhe nxënësit marrin pjesë nga vende të veçanta fizike. [1] Përveç hapësirës, literatura profesionale përkatëse gjithashtu thotë se pjesëmarrësit mund të ndahen edhe nga koha. [2] Mësimi online praktikohet duke përdorur shumë qasje të ndryshme për grupe të ndryshme përdoruesish. Dallimet janë në përmbajtjen dhe ndërfaqen e përdoruesit, si dhe në stilet e mësimdhënies dhe metodologjitë e trajnimit të mësuesve. Përkufizimet e lidhura me mësimin online ndryshojnë shumë, duke reflektuar evolucionin e vazhdueshëm të teknologjisë, përsosjen dhe ndryshimin në metodologjinë e të mësuarit në internet dhe ndërveprimet e organizatave që ofrojnë shërbime të mësimdhënies në internet me institucionet, individët dhe nxënësit që përdorin shërbimet. Ky shërbim i bazuar në internet është një formë e mikropublikimit .

Koncepti dhe përkufizimet

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Një institucion, faqe interneti ose individ mund të ofrojë mësime online nëpërmjet një uebsajti mësimor të brendshëm ose të jashtëm ose nëpërmjet një sistemi të menaxhimit të të mësuarit. [3] Mjediset online të aplikuara në arsim mund të përfshijnë gjithashtu përdorimin e një platforme të mjedisit mësimor virtual si Moodle, Sakai, WebCT, Blackboard . Disa nga këto janë sisteme me pagesë, por disa janë falas dhe me burim të hapur, si p.sh. Google+ Hangouts. [4] Mësimi online mund të ofrohet ose nëpërmjet një lidhjeje në një LMS, ose drejtpërdrejt përmes platformës së shërbimit të tutorit, ku abonentit mund t'i kërkohet të paguajë për kohën e mësimit ose tutorimit përpara dorëzimit të shërbimit. Shumë institucione arsimore dhe botues kryesorë të teksteve shkollore sponsorizojnë një sasi të caktuar mësimore pa pagesë të drejtpërdrejtë për nxënësin. 

Mësimi online mund të marrë formën e një grupi nxënësish të kyçur njëkohësisht në internet ose një institucion tjetër medial, më pas duke marrë udhëzime nga një mësues i vetëm, i njohur gjithashtu si mësimdhënie shumë-për-një dhe mësime drejtpërdrejt në internet. Kjo shpesh njihet si e-moderimi, i përcaktuar si lehtësimi i arritjes së qëllimeve të të mësuarit të pavarur, autonomisë së nxënësit, vetë-reflektimit, ndërtimit të njohurive, të mësuarit bashkëpunues ose të bazuar në grup, diskutimit në internet, të mësuarit transformues dhe komuniteteve të praktikës . [5] [6] [7] [8] Këto funksione të moderimit bazohen në parimet konstruktiviste ose social-konstruktiviste të të mësuarit .

Një formë tjetër e mësimdhënies, e quajtur mësimdhënie me bashkëmoshatarët, lidh bashkëmoshatarët, të tillë si nxënës ose studentë të fundit ose kolegë brenda një kursi ose lënde, duke u dhënë mësim njëri-tjetrit dhe kjo mund të kryhet gjithashtu si mësimdhënie në internet mbi një ndërfaqe konferencash në internet.

Megjithatë, më së shpeshti, nxënësit individualë ose prindërit e tyre ose blejnë kohën e mësimdhënies me një shitës privat të shërbimit të mësimdhënies në internet. Një kohë e tillë mund të vihet gjithashtu në dispozicion përmes blerjes së një libri, aksesit në një bibliotekë, një botuesi të teksteve shkollore ose regjistrimit në një shkollë ose sistem të caktuar shkollor. Kjo njihet si mësimdhënie një-për-një .

Mësimi asinkron online është mësimdhënie e ofruar në një format në të cilin nxënësi paraqet një pyetje dhe mësuesi përgjigjet në një kohë të mëvonshme. Kjo është e përshtatshme për rishikimin e detajuar të shkrimit.. Ai gjithashtu u mundëson nxënësve të kujdesshëm të mbajnë kontrollin mbi mënyrën se si ata parashtrojnë pyetje dhe kërkojnë ndihmë. Nxënësi dhe mësuesi nuk është e thënë që patjetër duhet të jenë online në të njëjtën kohë.

Mësimi sinkron online përfshin një ndërfaqe të përbashkët, e tillë që si mësuesi ashtu edhe nxënësi (ose një grup nxënësish) të jenë në të njëjtën kohë online. Kjo kërkon zbatimin e softuerit të bazuar në shfletues dhe mund të kërkojë ose jo që nxënësi të shkarkojë softuer të pronarit . Disa shërbime mësimore në internet përdorin komunikim telefonik ose VOIP dhe/ose komunikim me video. Teknologjia WebRTC po e bën më të lehtë mësimin në internet duke ofruar transmetim të drejtpërdrejtë video dhe audio përmes shfletuesit. Kjo eliminon pikat e zakonshme të fërkimit për përdoruesit në lidhje me regjistrimin, ftesën e studentëve dhe shkarkimin e shtojcave të jashtme.

Ka një sërë firmash private që ofrojnë mësime online. Një shërbim mësimor online i palëve të treta që ofron mësime asinkrone një-për-një ishte i disponueshëm që në vitin 1996. [9] Që nga fillimi i mësimit online, polemika përcolli disa shqetësime të shprehura nga edukatorët, mësuesit dhe prindërit. Studiuesit pranuan se mësimi online kërkon tre komponentë: [9]

  1. tutorët online adoptojnë një pedagogji specifike (metodë edukative), që përfshin mbështetjen mësimore dhe sociale ose zhvillimin e grupit;
  2. menaxhimi i tutorit online koordinon dhe organizon zbatimin e shërbimit; dhe
  3. ndryshe nga mësimet tradicionale ballë për ballë, mësimdhënia në internet kërkon një ndërfaqe të përdorshme të përdoruesit dhe mbështetje teknike për të mirëmbajtur si anët harduerike ashtu edhe ato softuerike të operacionit.

Pyetjet e ngritura nga mësimi online përfshijnë:

  1. Si e di një prind ose mësues që mësuesi online është i kualifikuar për të dhënë mësime të caktuara, në krahasim me thjesht dhënien e përgjigjeve për nxënësin?
  2. Duke supozuar se mësuesi online është i kualifikuar si mësimdhënës ose instruktor, si lidhet mësimi online me udhëzimin e kursit?
  3. Sa e besueshme është ndërfaqja? A do ta përshtatë diskutimin e materialit të mësuar në një nivel të krahasueshëm me një mjedis tradicional në klasë?

Brenda arsimit të lartë, mësimdhënia konsiderohet të jetë udhëzim nga një i rritur te një tjetër i rritur brenda një kursi ose lënde specifike për qëllimin e qartë të avancimit të kompetencës së të nxënit në një fushë studimi. Në përgjithësi, një mësues ose tutor online është një akademik, një lektor ose profesor që ka përgjegjësinë për të dhënë mësim në një program diplome në një mjedis universitar ose të mësimdhënies dhe të nxënit profesional. Qendrat e mësimit në kampuset e shkollave pas arsimit të mesëm mund të përfshijnë ose moderimin elektronik ose mësimdhënien një-për-një në, ose të dyja, duke krijuar një program mësimi në distancë, pavarësisht nëse kampusi ose kurset e studentëve kryhen në internet ose medium tjetër. Në mësimin në distancë, tutorët mund të rekrutohen posaçërisht për rolin e mësimdhënies dhe mbështetjes së nxënësve ose studentëve përmes mësimdhënies online. Duke trashëguar rolin e mësuesit, mësuesi online duhet të ketë aftësi të shkëlqyera komunikimi në internet dhe aftësi për të dalluar objektivat e të mësuarit dhe duhet t'i udhëheqë studentët me sukses drejt arritjes së këtyre objektivave. Kjo formë e mësimdhënies mund të ndryshojë nga mësimi parësor tek ndihma me lëndët e caktuara. [10]

COVID-19

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]
Artikulli kryesor: COVID 19

Kriza e COVID-19 e vitit 2020 dhe bllokimet që pasuan në shumë vende kanë çuar në rritjen e mësimdhënies online në internet dhe mediume tjera telekomunikuese nga shumë agjenci të krijuara të mësimdhënies online, si dhe nga shkollat tradicionale që përshtaten me mjedisin e ri. [11] Kjo ka çuar në sfida në fushën teknologjike, por edhe për mësuesit që nuk janë mësuar të japin mësim online (në internet ose RTV) dhe prindërit që nuk janë mësuar të punojnë nga shtëpia me fëmijët e tyre përreth.

Për ata që kanë akses në teknologjinë e duhur, ka prova që të mësuarit online (në internet ose RTV) mund të jetë më efektiv në një sërë mënyrash. Disa kërkime tregojnë se mesatarisht, nxënësit dhe/ose studentët mbajnë 25-60% më shumë material kur mësojnë online (në internet ose RTV), krahasuar me vetëm 8-10% në një klasë. [12]

Shih edhe

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Literatura

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]
  • Bender, T. (2003). Discussion-based online teaching to enhance student learning: Theory, practice and assessment. Stylus: Sterling, Virginia.
  • Benson, P. (2001). Teaching and researching autonomy in language learning. London: Longman.
  • Collison, G., Elbaum, B., Haavind, S. & Tinker, R. (2000). Facilitating online learning: Effective strategies for moderators. Atwood Publishing, Madison.
  • Hewitt, B. L. (2010). The online writing conference: a guide for teachers and tutors. Boynton/Cook Heinemann, Portsmouth, NJ.
  • Kozar, O (2012) The use of synchronous online tools in private English language teaching in Russia, Distance Education, 33(3), p 415-420
  • Mama, R. (2001) Preparing social work students to work in culturally diverse settings, Social Work Education 20 (3): 373-82
  • Palloff, R. M. & Pratt, K. (2007). (2nd edition). Building online communities: Effective strategies for the virtual classroom. John Wiley and Sons.
  • Salmon, G. (2002). E-tivities. The key to active online learning. London: Routledge Falmer.
  • Redding, L (2009) "On-line tutoring?" Home Tutoring Online

Referime

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]
  1. ^ Sanford, Daniel R. (2020). The Rowman & Littlefield Guide for Peer Tutors (në anglisht). Lanham, MD: Rowman & Littlefield. fq. 151. ISBN 978-1-5381-3551-8.
  2. ^ Smyrnova-Trybulska, Eugenia; Kommers, Piet; Morze, Nataliia; Malach, Josef (2019). Universities in the Networked Society: Cultural Diversity and Digital Competences in Learning Communities (në anglisht). Cham: Springer. fq. 172. ISBN 978-3-030-05025-2.
  3. ^ Crawley, Anita (31 janar 2012). Supporting Online Students: A Practical Guide to Planning, Implementing, and Evaluating Services (në anglisht). John Wiley & Sons. ISBN 978-1-118-19284-9.
  4. ^ Kats, Yefim (2013). Learning Management Systems and Instructional Design: Best Practices in Online Education (në anglisht). Idea Group Inc (IGI). fq. 179. ISBN 978-1-4666-3931-7.
  5. ^ Salmon, G. (2004). (2nd edition). E-moderating: The key to teaching and learning online. London: Routledge Falmer.
  6. ^ Wenger, E. (1998). Communities of practice: Learning, meaning, and identity. Cambridge University Press. Cambridge.
  7. ^ Mezirow, J. (2000). Learning as transformation: Critical perspectives on a theory in progress. San Francisco: Jossey-Bass.
  8. ^ Schon, D.A. (1987). Educating the reflective practitioner. San Francisco: Jossey-Bass.
  9. ^ a b Turrentine, P.; MacDonald, L. (2006). "Tutoring Online: Increasing Effectiveness with Best Practices" (PDF). National Association for Developmental Education Digest (në anglisht). fq. 4. Marrë më 15 mars 2011.
  10. ^ Hock, M.F., Deshler, D.D., and Shumaker, J.B. (1999), "Tutoring programs for academically underprepared college students: a review of the literature", [Electronic version]. Journal of College Reading and Learning. 29(2), 101-122.
  11. ^ Morales, Neil Jerome (24 mars 2020). "Online tutors boosting incomes as demand surges due to coronavirus lockdowns". Reuters (në anglisht). Marrë më 7 maj 2020.
  12. ^ "The COVID-19 pandemic has changed education forever. This is how". World Economic Forum (në anglisht). Marrë më 19 nëntor 2020.

Lidhje të jashtme

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]