Merre Husein Pasha

Mere Hysejn Pasha
Veziri i Madh i Perandorisë Osmane
Në detyrë
5 shkurt 1623 – 30 gusht 1623
MonarkuMustafa I
Paraprirë ngaHadum Mehmed Pasha
Pasuar ngaKemankesh Kara Ali Pasha
Në detyrë
13 qershor 1622 – 8 korrik 1622
MonarkuMustafa I
Paraprirë ngaKara Davud Pasha
Pasuar ngaLefkeli Mustafa Pasha
Guvernator osman i Egjiptit
Në detyrë
korrik 1620 – prill 1622
Paraprirë ngaHamidi Mustafa Pasha
Pasuar ngaBiber Mehmed Pasha
Të dhëna vetjake
Vdiq mëkorrik 1624
Kostandinopojë, Perandoria Osmane

Mere Hüseyin Pasha (vdiq në korrik 1624) ishte një burrë shteti osman me prejardhje shqiptare.[1] Ai ishte dy herë Vezir i Madh i Perandorisë Osmane më 1622 dhe 1623,[2] dhe më parë guvernator osman i Egjiptit midis viteve 1620 dhe 1622.[1][3][4] Ai morri epitetin e tij "Merre!" për shkak të shumë herë që ai urdhëroi njerëzit e tij të "merrni [kokat]" e kundërshtarëve të tij, domethënë t'i ekzekutonin ata. Ai ishte gjoja i vetmi vezir i madh që nuk fliste turqishten osmane.

Hysejin Pasha ishte një shqiptar nga rajoni i İpek (Peja e sotme, Kosovë). Ai mund të ketë qenë një paraardhës i familjes Begolli.[1][3] Pretendohet se ai kurrë nuk mësoi të fliste turqisht, një dukuri shumë e rrallë në Perandorinë Osmane të kontrolluar nga Turqia.

Ai e filloi karrierën e tij qeveritare si aşcıbaşı (shefi i kuzhinierit) të Satırcı Mehmed Pashës, duke u bërë shpejt anëtar i trupës së spahive.[3] Ai pastaj mori një seri postesh qeveritare të nivelit gjithnjë e më të lartë, deri në korrik 1620, kur u emërua guvernator i Ejaletit të Egjiptit dhe u bë vezir.[3]

Si guvernator i Egjiptit, sjelljet e Hysejin Pashës u përshkruan si "të ashpra dhe të pa lustruara".[5] Ai ishte i sëmurë në muajt e parë të mandatit të tij, por kur u shërua, ai bëri një gosti për fëmijët e tij dhe mori shumë dhurata, megjithëse ai i dërgoi shumicën e dhuratave që i ishin dhënë nga të pasurit. Ndërsa ai ishte guvernator, përmbytja e Nilit shkaktoi thatësirë ​​të përhapur në Egjipt, duke çuar në shkarkimin e tij nga zyra në mars ose prill 1622.[3][6] Defterdari i tij (ministri i financave) Hasan, pasi u bë guvernator në detyrë (kaymakam) pas largimit të Hysejin Pashës, e akuzoi atë se kishte përvetësuar para nga thesari dhe prodhime nga hambari dhe e pengoi atë të largohej nga Kajro.[6] Hysejin Pasha pagoi 25,000 copë ari (dinarë; gjysma e shumës së kërkuar) dhe pretendoi se një vendas, i cili e kishte nënçmuar atë pas largimit nga detyra, duhet të paguajë pjesën tjetër, duke pretenduar se Huadhënësi i Parave ishte borxh ndaj Hysejn Pasha në të njëjtën sasi, me këtë marrjen e lejes për t'u larguar. Sidoqoftë, kur autoritetet shkuan te Huadhënësi i Parave për të kërkuar pagesën e parave që Hysejn Pasha kishte thënë se i kishte borxh, Huadhënësi pretendoi se ai tashmë kishte paguar Huseyin Pashën.[6] Kur kjo përgjigje iu bë e ditur Hysejin Pasha, ai pretendoi se ai nuk ishte fajtor dhe Huadhënësi gënjeu, por pranoi të paguajë 25,000 copat e arit të mbetura në këmbim të huadhënësit që do t'i silleshin atij. Guvernatori në detyrë e pranoi këtë propozim dhe ia dorëzoi Huadhënësin Hysejin Pashës, i cili e torturoi dhe e vrau dhe mori me forcë 25,000 copë ari.[6] Pas këtyre ngjarjeve, Hysejin Pasha udhëtoi për në Rumani Rumelia, për të mos u ngatërruar me Rumaninë e sotme.

Disa muaj më vonë, më 13 qershor 1622, Hysejin Pasha u emërua për herë të parë vezir i madh, duke shërbyer për më pak se një muaj deri më 8 korrik 1622, nën sulltan Mustafa I. Vitin tjetër, sulltani e emëroi një herë vezir të madh më shumë, nga 5 shkurt 1623, deri më 30 gusht 1623.

  1. ^ a b c Uzunçarsılı, İsmail Hakkı, (1954) Osmanlı Tarihi III. Cilt, 2. Kısım , XVİ. Yüzyıl Ortalarından XVII. Yüzyıl Sonuna kadar, Ankara: Türk Tarih Kurumu (Altıncı Baskı 2011 ISBN 978-975-16-0014-1) p. 380
  2. ^ İsmail Hâmi Danişmend, Osmanlı Devlet Erkânı, Türkiye Yayınevi, İstanbul, 1971 (në turqisht)
  3. ^ a b c d e Mehmet Süreyya (1996) [1890], Nuri Akbayar; Seyit A. Kahraman (red.), Sicill-i Osmanî (në turqisht), Beşiktaş, Istanbul: Türkiye Kültür Bakanlığı and Türkiye Ekonomik ve Toplumsal Tarih Vakfı
  4. ^ Yılmaz Öztuna (1994). Büyük Osmanlı Tarihi: Osmanlı Devleti'nin siyasî, medenî, kültür, teşkilât ve san'at tarihi (në turqisht). Vëll. 10. Ötüken Neşriyat A.S. fq. 412–416. ISBN 975-437-141-5.
  5. ^ Accounts and Extracts of the Manuscripts in the Library of the King of France (në anglisht). Vëll. 2. R. Faulder. 1789. fq. 43.
  6. ^ a b c d Accounts and Extracts of the Manuscripts in the Library of the King of France (në anglisht). Vëll. 2. R. Faulder. 1789. fq. 44.