Milovan Gavazzi (18 mars 1895 – 20 janar 1992) ishte një etnograf kroat.
Ai studioi sllavistikën, gjermanologjinë dhe filozofinë në Zagreb dhe Pragë. Ai është themelues i punës shkencore etnologjike si dhe i orëve etnologjike në Fakultetin Filozofik në Zagreb në Departamentin e Etnologjisë. Në periudhën 1923-1927 punoi si kurator në Muzeun Etnografik në Zagreb. Nga viti 1927 ishte profesor në Departamentin e Etnologjisë deri në pensionimin e tij më 1965. Ai vazhdoi të jepte mësim për gati dy dekada pas daljes në pension.[1]
Ai u mor me historinë e etnologjisë, trashëgiminë etnografike protosllave, kulturën tradicionale kroate dhe kulturën e popujve të tjerë sllavë dhe popujve të tjerë evropianë si dhe kulturave joevropiane. Përveç kësaj, ai studioi muzikë popullore, instrumente muzikore dhe valle. Krahas punës mësimore dhe shkencore, ai filloi një biznes botues dhe filmik dhe filloi edhe hartografinë etnologjike. Ai fitoi çmimin Herder në vitin 1970. Në vitin 1988, Kongresi i Dymbëdhjetë i Unionit Ndërkombëtar të Shoqërive Antropologjike dhe Etnologjike i akordoi atij, si etnolog me rëndësi botërore, një pllakë të veçantë. Ai është autor i një sërë librash, studimesh dhe artikujsh.[1]
Dy çmime të Shoqatës Etnografike Kroate janë emëruar sipas tij: Çmimi vjetor dhe çmimi për arritje jetësore i Shoqërisë Etnologjike Kroate, i cili jepet për arritje të jashtëzakonshme në etnologji, mban emrin e tij.[1]
Në vitin 1992, e gjithë biblioteka private (mbi 1500 vëllime revistash dhe mbi 1600 libra) e Milovan Gavazzi iu dhurua bibliotekës së Departamentit të Etnologjisë, Zagreb. [2]