Policia e periudhës Edo

Shtypje blloku prej druri e periudhës Edo që tregon policinë duke veshur mburoj zinxhiri nën kimonon e tyre, dhe duke përdorur jitte, sasumata, sodegarami dhe tsukubo për të kapur kriminelët në një çati të lartë.

Në Japoninë feudale, grupet ushtarake individuale dhe qytetarët ishin kryesisht përgjegjës për vetëmbrojtje deri në bashkimin e Japonisë nga Tokugawa Ieyasu në vitin 1603. Gjatë periudhës Edo (1603-1868), shogunati Tokugawa formoi një qeveri të centralizuar feudale.^[1] Luftëtarët samurai që dikur mbronin Japoninë nga armiqtë e huaj dhe luftuan njëri-tjetrin për epërsi u bënë forca e re e policisë dhe sigurisë së brendshme.^[2] Puna e tyre e re do të ishte të siguronin paqen civile, të cilën e realizuan për mbi 250 vjet.^[3]

Historia

Gjatë periudhës Edo, shogunati autoritar Tokugawa krijoi një shtet të hollësishëm policie / sigurie, u zhvillua një hierarki administrative dhe rregullat dhe rregulloret që kontrollojnë shumë aspekte të jetës në Japoni hynë në fuqi. Ky sistem i ri i qeverisjes është quajtur një shtet policie,^[4] ndoshta i pari në botë.^[5]

Në vitin 1868 epoka e samurai mbaroi me përmbysjen e shogunatit Tokugawa dhe hyri në pushtet një qeveri e re (qeveria e Meiji) dhe klasa samurai u shfuqizua përfundimisht. Në vitin 1872, një ish-samurai, Kawaji Toshiyoshi, u dërgua në Evropë për të studiuar sistemet e policisë dhe ai rekomandoi një ristrukturim të bazuar pjesërisht në sistemet franceze dhe prusiane. Në vitin 1874, u krijua një forcë e nacionalizuar policie duke përdorur sistemet e policisë evropiane si model. Kjo forcë e re policore ishte fillimi i sistemit modern të policisë në Japoni, megjithëse fillimisht u dominua nga ish-samurai nga Satsuma të cilët ishin pjesë e forcës lëvizëse për largimin e shogunatit Tokugawa. Policia e re e periudhës Meiji vazhdoi metodën e periudhës Edo të policisë japoneze që kontrollonte sjelljen shoqërore dhe sigurinë e brendshme, si dhe parandalimin dhe zgjidhjen e krimeve.^[6][7]

Organizata

Organi i policisë së periudhës Edo shfrytëzoi një burokraci me shumë shtresa e cila përdorte shërbimet e një larmie të gjerë qytetarësh japonezë. Samurai i rangut të lartë dhe të ulët, ish kriminelë, qytetarë privatë dhe madje grupe qytetarësh (Gonin Gumi) morën pjesë në ruajtjen e paqes dhe zbatimin e ligjeve dhe rregulloreve të shogunatit Tokugawa.

Policia samurai

• Machi-bugyō

Gjatë periudhës Edo, samurai i rangut të lartë me një besnikëri ndaj shogunatit Tokugawa (hatamoto) u emëruan machi-bugyō (administratorë të qytetit ose komisionerë). Machi-bugyō kreu rolet e shefit të policisë, prokurorit, gjyqtarit dhe afarizmave të tjerë të lidhura me gjyqësinë si kriminelë ashtu edhe civilë në Edo dhe qytete të tjera të mëdha.^[8][7]

• Yoriki

Puna nën machi-bugyō ishte yoriki. Yoriki ishin samurai - ata menaxhuan patrullime dhe njësi roje të përbëra nga zyrtarë të rangut më të ulët të policisë. Yoriki, duke qenë i një klase më të lartë, ishte në gjendje të hipte një kalë gjatë kryerjes së detyrave të tyre dhe u besohej të kryente detyra me shumë rëndësi.^[7][9]

• Dōshin

Puna nën yoriki ishte dōshin. Dōshin ishin samurai por të një klase më të ulët se yoriki — ata kryenin detyrat e rojes së burgut dhe oficerit të patrullës që kërkonin kontakt të ngushtë me njerëzit e thjeshtë (chonin). Ata hetuan krime të tilla si vrasje dhe ndihmuan në ekzekutime.^[10]

Asistentët e policisë jo-samurai

Policia e periudhës Edo ishte mbështetur shumë tek njerëzit e thjeshtë për ndihmë, nga banorët mesatarë të fshatit deri tek kasta e këputura e edinave. Anëtarët e të dëbuarve japonezë ishin veçanërisht të dobishëm për të ruajtur dhe ekzekutuar të burgosurit, dhe shpërndarjen e kufomave, diçka që samurai zbuloi se ishte e pabindur (shqetësuese).^[11]

• Komono

Komono ishin chōnin jo-samurai të cilët shkuan me dōshin në patrullime dhe ofruan ndihmë.^[12]

• Okappiki

Okappiki ishin jo-samurai prej klasës më të ulët, shpesh kriminelët e mëparshëm të cilët punuan për dōshin si informator dhe spiunë.^[13]

• Gōyokiki/meakashi

Gōyokiki ose meakashi ishin një klasë jo-samurai chōnin ose e larguar, të cilët u punësuan nga banorët vendas dhe tregtarët për të punuar si asistentë policie në një lagje të veçantë - ata shpesh ishin ish-kriminelë. Termi "tesaki" u përdor për të përshkruar gōyokiki ose meakashi më vonë në periudhën Edo.^[14]

Detyrat

Hetimi i krimeve, arrestimi dhe marrja në pyetje e të dyshuarve të arrestuar, torturimi i të dyshuarve kriminale me qëllim marrjen e një rrëfimi, dënimin e kriminelëve të dënuar përfshirë ekzekutimet.

Pajisjet

Policia e periudhës Edo përdori një larmi armatimesh dhe mbante armë vdekjeprurëse dhe jo vdekjeprurëse për të kapur të dyshuarit kriminelë. Nëse është e mundur, kriminelët e dyshuar u morën të gjallë. Kjo do të thoshte se duheshin krijuar armë dhe taktika speciale për të përmbushur këtë detyrë.^[15]

Armët

• Bansho rokugin ose keigo roku-go: Në stacionet policore të periudhës Edo u kërkohej të mbanin gjashtë lloje të armëve (bansho rokugin ose keigo roku-go) në dispozicion për përdorim në rast shqetësimesh.^[16] këto ishin kanamuchi, kiriko no bo, tetto, sodegarami, tsukubo, dhe sasumata. Tri prej këtyre mjeteve u quajtën torimono sandōgu ("tre mjete arrestimi"), e cila përbëhej nga sodegarami, sasumata dhe tsukubō. Ata ishin simbole të zyrës dhe shpesh shfaqeshin para pikave të kontrollit të policisë ose përdoren në procesione, veçanërisht ndërsa të burgosurit e dënuar po çonin në ekzekutimin e tyre.^[16]
• Sodegarami
• Sasumata
• Tsukubo
• Kanamuchi
• Kiriko no bo
• Tetto
• Metsubushi
• Jitte: një shkop i hekurt ose prej druri, jitte ishte një armë jo vdekjeprurëse dhe një simbol zyrtar i zyrës.^[17]
• Te yari (shtizë dore): një version i vogël i yari i përshtatshëm për t’u përdorur në hapësira të mbyllura.^[17]
• Kusari fundo/manriki

Armët

• 
  Sasumata
• 
  Tsukubō
• 
  Sodegarami
• 
  Jitte
• 
  Kanamuchi
• 
  Metsubushi
• 
  Kusari-fundo/manriki
• 
  Kriko no bo/aribo

Mburojat

Policia e periudhës Edo dhe asistentët mbanin veshje me forca të blinduara zinxhiri, forca të blinduara për duar dhe forca të blinduara për kokë.^[18]

• 
  Hachi-gane
• 
  Kusari katabira and kusari zukin
• 
  Han kote

Shënimet

1. Sansom 1963, f. 46.
2. Ikegami 2005, f. 157.
3. Newman 2011, f. 167.
4. Tabb 1995, f. 65.
5. Morrell & Morrell 2006, f. 82.
6. Esselstrom 2009, f. 21-22.
7. ^ Ames 1981, f. 9.
8. Brinkley & Kikuchi 2008, f. 639.
9. Deal 2007, f. 177.
10. Cunningham 2004, f. 45.
11. Ciba Foundation Symposium 2009, f. 120.
12. Cunningham 2004, f. 51.
13. Cunningham 2004, f. 54.
14. Botsman 2005, f. 94.
15. Turnbull 2008, f. 113.
16. ^ Cunningham 2004, f. 93-100.
17. ^ Cunningham 2004, f. 90.
18. Cunningham 2010.

Referime

• Ames, Walter L. (1981). Police and Community in Japan (në anglisht). University of California Press. ISBN 9780520040700.
• Botsman, Dani (2005). Punishment and Power in the Making of Modern Japan (në anglisht). Princeton University Press. ISBN 9780691114910.
• Brinkley, Frank; Kikuchi, Dairoku (2008). A History of the Japanese People from the Earliest Times to the End of the Meiji Era (në anglisht). Encyclopædia Britannica Company. 1915. Original from Harvard University, Digitized Oct 9, 2008.
• Ciba Foundation Symposium (2009). Caste and Race: Comparative Approaches Volume 973 of Novartis Foundation Symposia (në anglisht). John Wiley & Sons. ISBN 9780470717042.
• Cunningham, Don (2004). Taiho-jutsu: law and order in the age of the samurai (në anglisht). Tuttle Martial Arts, Tuttle Publishing. fq. 93–100. ISBN 978-0-8048-3536-7.
• Cunningham, Don (2010). "Edo Machi-kata Taiho Jutsu: Armor". e-budokai.com (në anglisht). Arkivuar nga origjinali më 2011-10-04.
• Deal, William E. (2007). Handbook to Life in Medieval and Early Modern Japan (në anglisht). Oxford University Press. ISBN 9780195331264.
• Esselstrom, Erik (2009). Crossing Empire's Edge: Foreign Ministry Police and Japanese Expansionism in Northeast Asia (në anglisht). University of Hawaii Press. ISBN 9780824832315.
• Ikegami, Eiko (2005). Bonds Of Civility: Aesthetic Networks And The Political Origins Of Japanese Culture: Structural Analysis In The Social Sciences (në anglisht). Cambridge University Press. ISBN 9780521601153.
• Mol, Serge (2003-06-04). Classical weaponry of Japan: special weapons and tactics of the martial arts (në anglisht). Kodansha International, 2003. ISBN 978-4-7700-2941-6.
• Morrell, Sachiko Kaneko; Morrell, Robert E. (2006). Zen Sanctuary of Purple Robes: Japan's Tōkeiji Convent Since 1285 (në anglisht). SUNY Press. ISBN 9780791468272.
• Newman, Jesse C. (2011). The Hated Outsiders: How Manifest Destiny Affected the Japanese and the Jews (në anglisht). AuthorHouse. ISBN 9781463402532.
• Sansom, Sir George Bailey (1963). A History of Japan: 1615-1867 (në anglisht). Stanford University Press. ISBN 9780804705264.
• Tabb, William K. (1995). The Postwar Japanese System: Cultural Economy and Economic Transformation (në anglisht). Oxford University Press. ISBN 9780195089509.
• Turnbull, Stephen (2008). The Samurai Swordsman: Master of War (në anglisht). Tuttle Publishing. ISBN 9784805309568.