Sava Shtedimlija (malazezisht: Савић Марковић Штедимлија Savić Marković Štedimlija, 12 janar 1906 – 25 janar 1971) ishte një shkrimtar malazez. Ai studioi historinë e Kroacisë dhe ishte bashkëpunëtor i Institutit Leksikografik në Zagreb. Gjatë jetës së tij, ai shkroi më shumë se 20 libra dhe një sërë artikujsh, si dhe punoi si kritik letrar. Štedimlija njihet gjithashtu si kryeredaktor i botimeve që promovojnë Kishën Ortodokse Kroate të regjimit ustash.
Shtedimlija lindi në Stijena Piperska, një fshat i vogël i malësisë së Piperit afër Podgoricës në Principatën e Malit të Zi. Ndoqi gjimnazin në Leskovc dhe u transferua në Zagreb në vitin 1930. Atje ai punoi si gazetar dhe shkrimtar i cili botoi artikuj dhe recensione të shumta për letërsinë, politikën dhe historinë në gazeta dhe revista periodike. Artikujt e Shtedimlijas mbi historinë malazeze ankoheshin për pavarësinë e humbur të Mbretërisë së Malit të Zi pas Kuvendit të Podgoricës në vitin 1918, dhe artikujt e tij mbi politikën e brendshme të Mbretërisë së Jugosllavisë u ndikuan nga nacionalizmi kroat i asaj kohe.
Në vitin 1941, pas ndryshimeve politike në Ballkan, ai themeloi Komitetin Kombëtar Malazez të Shtetit të Pavarur të Kroacisë dhe një vit më vonë, ai u bë kryeredaktor i botimeve që promovonin kishën ortodokse kroate të regjimit ustash. Në fund të vitit 1944 ai u arratis në Ostmark të Gjermanisë naziste, në vitin 1945 u arrestua në zonën sovjetike të Austrisë dhe u deportua në një Gulag në BRSS. Pas dhjetë vitesh burg, ai u kthye në RSF Jugosllavi në vitin 1955, u ndoq penalisht për bashkëpunim fashist dhe u dënua me 8 vjet burg për veprimtarinë e tij politike gjatë luftës. Në vitin 1959, ai u lirua tashmë me kusht që të pranonte ndalimin e botimit të veprave nën emrin e tij. Në vitet 1960 ishte anëtar i Institutit Leksikografik Jugosllav derisa u tërhoq në jetën private. Saviq Markoviq Shtedimlija vdiq në vitin 1971 dhe u varros në varrezat Mirogoj të Zagrebit.[1] [2]
Ai botoi teorinë e tij qendrore mbi origjinën e malazezëve për herë të parë në librat e tij "Kroacia e kuqe " dhe "Bazat e nacionalizmit malazez" të vitit 1937.
Ai shpjegoi në teorinë e tij të skajshme se malazezët ishin pasardhës të "popullit kroat", i cili më pas do të ishte vendosur në territorin e vjetër malazez të Kroacisë së Kuqe. Prandaj, sipas tij, gjuha malazeze do të ishte "por një dialekt i kroatishtes". Pika e fundit e kësaj teorie rezultoi në pohimin e tij se popullsia ishte serbizuar gradualisht gjatë shekujve në vijim. Kjo teori nuk ishte ideja origjinale e SHtedimlijas, por rrënjët e saj ideologjike shkojnë prapa në fund të shekullit të 19-të në historinë intelektuale të irredentizmit kroat.[3]