அரகான்

17 ஆம் நூற்றாண்டில், பௌத்தர்கள், முஸ்லிம்கள், கிறிஸ்தவர்கள் மற்றும் இந்துக்கள் உட்பட பலதரப்பட்ட மக்கள் வசிக்கும் இடமாக மராக் யு இருந்தது. அரகான் மக்கள், பர்மா, வங்காளம், வட இந்தியா, வடகிழக்கு இந்தியா, மத்திய கிழக்கு மற்றும் ஐரோப்பாவிலிருந்து வந்தவர்கள்.
16 ஆம் நூற்றாண்டில் வங்காள ஆட்சியில் இருந்த அரகானிடமிருந்து ஒரு அரபு எழுத்துடன் கூடிய நாணயங்கள்

அரகான் [1] (Arakan) என்பது தென்கிழக்காசியாவின் ஒரு வரலாற்று கடலோர பகுதியாகும். அதன் எல்லைகள் அதன் மேற்கில் வங்காள விரிகுடாவையும், வடக்கே இந்தியத் துணைக் கண்டத்தையும், கிழக்கு நோக்கி பர்மாவையும் எதிர்கொண்டன. அரகான் மலைகள் இப்பகுதியை தனிமைப்படுத்தி கடல் வழியாக மட்டுமே அணுகும்படி செய்தன. இப்பகுதி இப்போது மியான்மரில் இராகினி மாநிலத்தை உருவாக்குகிறது.

தென்கிழக்கு ஆசியாவில் தர்ம மதங்களை, குறிப்பாக பௌத்தத்தையும், இந்து மதத்தையும் ஏற்றுக்கொண்ட ஆரம்ப பிராந்தியங்களில் அரகானும் ஒன்றாகும். இசுலாம் 8 ஆம் நூற்றாண்டில் அரபு வணிகர்களுடன் வந்தது. 15 ஆம் நூற்றாண்டிலிருந்து, வங்காள சுல்தானகத்தின் அடிமைத்தனத்தின் போது அரகானில் இசுலாமிய செல்வாக்கு வளர்ந்தது. மராக் யு இராச்சியம் 300 ஆண்டுகளாக ஒரு சுதந்திர அரக்கானிய இராச்சியமாக உருவெடுத்தது. கண்டுபிடிப்புக் காலம் மற்றும் வங்காள சுபாவின் முக்கிய பொருளாதார வளர்ச்சியின் போது, அரகான் டச்சுக் கிழக்கிந்திய நிறுவனத்தையும், போர்த்துகீசிய பேரரசையும் ஈர்த்தது. 17 ஆம் நூற்றாண்டின் நடுப்பகுதியில், முகலாய பேரரசர் ஔரங்கசீப் ஆதிக்கம் செலுத்தினார். முகலாயப் பேரரசு முடிவுக்கு வந்த பின்னர் 18 ஆம் நூற்றாண்டிலிருந்து அரக்கான் படிப்படியாகக் குறைந்தது.

பிரிட்டிசு கிழக்கிந்திய நிறுவனத்தால் கைப்பற்றப்பட்ட பின்னர், அரகான் பிரிட்டிசு இந்தியாவின் பிரிவுகளில் ஒன்றாக மாறியதுடன், வங்காள மாகாணத்தின் அண்டை நாடான சிட்டகாங் கோட்டத்திலிருந்து குடியேறியவர்களைப் பெற்றது. 1937 இல், இது பிரிட்டிசு பர்மாவின் ஒரு பிரிவாக மாறியது. அரகான் பிரிவு ஒரு காலத்தில் அரிசி ஏற்றுமதியாளராக இருந்தது. இரண்டாம் உலகப் போரின்போது, இப்பகுதி சப்பானியப் பேரரசால் ஆக்கிரமிக்கப்பட்டது. நேச நாட்டுப் படைகள் பர்மா போரின் போது அரகானை விடுவித்தன. பர்மிய சுதந்திரத்திற்குப் பிறகு இது ஒரு நிர்வாகப் பிரிவாகத் தொடர்ந்தது; பின்னர் ஒரு மாகாணமாக மாறியது. 1960 களின் முற்பகுதியில், அரகானின் வடக்கு பகுதி யங்கோனில் இருந்து மயூ எல்லைப்புற மாவட்டமாக நிர்வகிக்கப்பட்டது .

1982 ஆம் ஆண்டில், பர்மிய தேசிய சட்டம் அவர்களின் குடியுரிமையின் பிராந்தியத்தில் வசிப்பவர்களை பறித்தது. 1989 ஆம் ஆண்டில், பர்மிய இராணுவ ஆட்சிக்குழு பர்மாவின் அதிகாரப்பூர்வ பெயரை மியான்மர் என்று மாற்றியது. 1990களில், ஆட்சிக்குழு அரகான் மாநிலத்தின் பெயரை இராகினி மாநிலமாக மாற்றியது - இது இராகினி பெரும்பான்மையின் ஆதிக்கத்தை பிரதிபலிக்கும் பெயராகும்.[2] ரோகிஞ்சா சிறுபான்மையினரில் பலர் இந்த நடவடிக்கையை கடுமையாக எதிர்த்தனர். இப்பகுதியில் பர்மிய அரசு, இராகினி தேசியவாதிகள் மற்றும் ரோகிஞ்சா கிளர்ச்சியாளர்கள் இடையே மோதல் காணப்படுகிறது. மிக சமீபத்திய காலங்களில், மியான்மர் இராணுவத்தின் நடவடிக்கைகள் காரணமாக அகதிகளை அண்டை நாடுகளுக்கு வெளியேற்றுவதில் இராகினி மாநிலம் குறிப்பிடத்தக்கதாக உள்ளது.

மராக் யு நகரத்தின் பழையச் சுவர்

நிலவியல்

[தொகு]
நாப் ஆற்றின் கரையில் மௌங்டாவ் மாவட்டம். அரகான் மலைகள் அரகானை வங்காளம் மற்றும் பர்மாவிலிருந்து முறையாகப் பிரித்தன. இதனால் இப்பகுதி பல நூற்றாண்டுகளாக கடல் வழியாக மட்டுமே அணுகப்பட்டது

அரகான் கீழ் பர்மாவின் கடலோர புவியியல் பகுதியாகும். இது வங்காள விரிகுடாவின் கிழக்குக் கடற்பரப்பில் ஒரு நீண்ட குறுகிய நிலப்பரப்பை உள்ளடக்கியது. மேலும், வடக்கில் சிட்டகாங் மலைப்பகுதியின் (வங்காளதேசம்) எல்லையில் உள்ள நாப் ஆற்றங்கரையிலிருந்து தெற்கில் குவா நதி வரை நீண்டுள்ளது. அரகான் பகுதி சுமார் 400 மைல்கள் (640 கி.மீ) வடக்கிலிருந்து தெற்கு நோக்கி நீளமானது. மேலும், சுமார் 90 மைல்கள் (145 கி.மீ) அதன் அகலம் பரந்துள்ளது. இப்பகுதியின் கிழக்கு எல்லையை உருவாக்கும் அராகன் மலைகள் (அரகான் யோமா என்றும் அழைக்கப்படுகின்றன), அரகானை பர்மாவின் மற்ற பகுதிகளிலிருந்து தனிமைப்படுத்துகிறது. இந்த கடற்கரையில் செதுபா மற்றும் ராம்ரீ உள்ளிட்ட பல கடல் தீவுகள் உள்ளன. நாப் ஆறு, மயூ ஆறு,கலாடன் மற்றும் லெம்ரோ போன்றவை இப்பகுதியின் பிரதான ஆறுகள் ஆகும். அரகானில் பொதுவாக மலைப்பாங்கான நிலத்தில் பத்தில் ஒரு பகுதி பயிரிடப்படுகிறது. டெல்டா பகுதிகளில் அரிசி ஆதிக்கம் செலுத்துகிறது, அங்கு பெரும்பாலான மக்கள் அதிக அளவில் வசிக்கின்றனர். மற்ற பயிர்களில் பழங்கள், மிளகாய், பருப்பு மற்றும் புகையிலை ஆகியவை அடங்கும். [3]

புள்ளிவிவரங்கள்

[தொகு]

அரகான் மக்கள் வரலாற்று ரீதியாக அரகானிகள் என்று அழைக்கப்படுகிறார்கள். இதன் மக்கள் தொகை திபெத்திய-பர்மியர்கள் மற்றும் இந்தோ-ஆரியர்களைக் கொண்டுள்ளது . திபெத்திய-பர்மன் அரகானிகள் பெரும்பாலும் அரகானிய மொழியைப் பேசுகிறது. இது இராகினி என்றும் அழைக்கப்படுகிறது. மேலும், பர்மியருடன் நெருங்கிய தொடர்புடையது. பெரும்பாலான இந்தோ-ஆரிய அரகானியர்கள் ரோகிஞ்சயா மொழியைப் பேசுகிறார்கள். இராகினி மாநிலத்தில் சிறிய சமூகங்கள் பேசும் பிற மொழிகளில் திபெத்திய-பர்மன் சக், ஆசோ சின், எக்காய், குமி, லைட்டு, மிரு, சாங்லாய், சும்து ,உப்பு, மற்றும் இந்தோ-ஆரிய சக்மா ஆகியவை அடங்கும். [4]

மியான்மர் அரசாங்கம் திபெத்திய-பர்மன் அரகானியர்களை இராகினி மக்களாக அங்கீகரிக்கிறது . இது கமீன் உட்பட முஸ்லிம் சமூகத்தின் பிரிவுகளையும் அங்கீகரிக்கிறது. ஆனால் மியான்மர் ரோகிஞ்சா மக்களை அங்கீகரிக்கவில்லை. பிரிட்டிசு பர்மாவில் அரகான் பிரிவு இந்தியர்களில் அதிக சதவீதத்தைக் கொண்டிருந்தது. [5]

குறிப்புகள்

[தொகு]
  1. ↑ Columbia Encyclopedia, s.v. "Rakhine State".
  2. ↑ "Arakanese - Definition, Location, & Ancient Kingdom".
  3. ↑ Editors, The (1959-08-21). "Arakan | state, Myanmar". Britannica.com. பார்க்கப்பட்ட நாள் 2017-09-18. {{cite web}}: |last= has generic name (help)
  4. ↑ "Myanmar – Languages". Ethnologue. SIL International. 2019.
  5. ↑ Robert H. Taylor (1987). The State in Burma. C. Hurst & Co. Publishers. pp. 126–127. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-1-85065-028-7.

வெளி இணைப்புகள்

[தொகு]