தசம் கிரந்தம்

தசம் கிரந்தம்

தசம் கிரந்தம் (குர்முகி : dasama gratha) என்பது குரு கோவிந்த் சிங்கிற்குக் கூறப்பட்ட பல்வேறு கவிதைப் பாடல்களின் தொகுப்பாகும். பதினெட்டாம் மற்றும் பத்தொன்பதாம் நூற்றாண்டுகளில் ஆதி கிரந்தம் அல்லது குரு கிரந்த சாஹிப் உடன் சமமான அந்தஸ்தை அனுபவித்து, அதே மேடையில் அருகருகே நிறுவப்பட்டது.

உரையின் நிலையான பதிப்பு 18 பிரிவுகளில் 17,293 வசனங்களுடன் 1,428 பக்கங்களைக் கொண்டுள்ளது. இவை பெரும்பாலும் பிரஜ் மொழியில் (பழைய மேற்கத்திய ஹிந்தி) மற்றும் சில பகுதிகள் அவதி, பஞ்சாபி, இந்தி மற்றும் பாரசீக மொழிகளில் பாடல்கள் மற்றும் கவிதைகள் வடிவில் அமைக்கப்பட்டுள்ளன. குரு கோவிந்த் சிங் ஔரங்கசீப்பிற்கு எழுதிய கடிதங்களைத் தவிர, பாரசீக எழுத்துக்களில் எழுதப்பட்ட ஜஃபர்நாமா மற்றும் ஹிகாய்தான் தவிர, இது முழுவதுமாக குருமுகியில் எழுதப்பட்டுள்ளது.

ஆசிரியர்

[தொகு]

தசம் கிரந்தத்தின் பாடல்கள் குரு கோவிந்த் சிங்கால் எழுதப்பட்டதாக பாரம்பரியமாக ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்டாலும், தொகுக்கப்பட்ட காலத்திலிருந்தே தசம் கிரந்தத்தின் முழுமையின் நம்பகத்தன்மை பற்றிய கேள்விகள் உள்ளன. தசம் கிரந்தத்தின் ஆசிரியர் பற்றி மூன்று முக்கிய கருத்துக்கள் உள்ளன:

  1. முழுப் படைப்பும் குரு கோவிந்த் சிங்கால் இயற்றப்பட்டது என்பது பாரம்பரியக் கருத்து.
  2. இத்தொகுப்பு முழுவதும் குரு பரிவாரத்தில் உள்ள புலவர்களால் தொகுக்கப்பட்டது.
  3. படைப்பின் ஒரு பகுதி மட்டுமே குருவால் இயற்றப்பட்டது, மீதமுள்ளவை மற்ற கவிஞர்களால் இயற்றப்பட்டன.

பௌண்டா சாஹிப் மற்றும் ஆனந்த்பூரில் உள்ள அவரது மத நீதிமன்றத்தில் குரு கோவிந்த் சிங் 52 கவிஞர்களை பணியமர்த்தினார், அவர்கள் பல பாரம்பரிய நூல்களை பிரஜ் பாஷாவில் மொழிபெயர்த்தனர். 1704 இல் சம்கவுர் போருக்கு முன்பு குருவின் முகாம் சிர்சா நதியைக் கடக்கும் போது பௌண்டா சாஹிப்பில் தொகுக்கப்பட்ட பெரும்பாலான புத்தகங்கள் தொலைந்து போயின. [1] குருவின் இடத்தில் கிடைத்த பிரதிகளை வைத்து நகல்கள் உருவாக்கப்பட்டன. பின்னர், பாய் மணி சிங் தசம் கிரந்தம் என்ற தலைப்பில் கிடைக்கக்கூடிய அனைத்து படைப்புகளையும் தொகுத்தார் என்று ஒரு கோட்பாடு உள்ளது.

தசம் கிரந்தத்தில் உள்ள அனைத்துப் படைப்புகளும் குருவால் இயற்றப்பட்டவை என்று பாரம்பரிய அறிஞர்கள் கூறுகின்றனர், பெரும்பாலும் பாய் மணி சிங்கிற்குக் கூறப்பட்ட கடிதத்தின் அடிப்படையில். இக்கடிதத்தின் உண்மைத் தன்மையை அறிஞர்கள் ஆய்வு செய்து நம்பகத்தன்மையற்றது என கண்டறியப்பட்டுள்ளது. [2] சியான் (2013) குறிப்பிடுகிறார், "காலனித்துவ அல்லது பிந்தைய காலனித்துவ சீக்கிய மதத்தில் தசம் கிரந்தத்தின் ஆசிரியர் பற்றிய பிரச்சினை திருப்திகரமாக தீர்க்கப்படவில்லை. இருப்பினும், காலனித்துவத்திற்கு முந்தைய சீக்கிய சமூகம் தசம் கிரந்தத்தை குருவின் படைப்பாக முழு மனதுடன் ஏற்றுக்கொண்டது." [3]

கட்டமைப்பு

[தொகு]

தசம் கிரந்தத்தின் நிலையான அச்சுப் பதிப்பு, 1902 முதல், 1,428 பக்கங்களைக் கொண்டுள்ளது.[4] [5]

நிலையான அதிகாரப்பூர்வ பதிப்பில் 18 பிரிவுகளில் 17,293 வசனங்கள் உள்ளன. உரையின் நிலையான பதிப்பு 18 பிரிவுகளில் 17,293 வசனங்களுடன் 1,428 பக்கங்களைக் கொண்டுள்ளது. இவை பெரும்பாலும் பிரஜ் மொழியில் (பழைய மேற்கத்திய ஹிந்தி) மற்றும் சில பகுதிகள் அவதி, பஞ்சாபி, இந்தி மற்றும் பாரசீக மொழிகளில் பாடல்கள் மற்றும் கவிதைகள் வடிவில் அமைக்கப்பட்டுள்ளன. குரு கோவிந்த் சிங் ஔரங்கசீப்பிற்கு எழுதிய கடிதங்களைத் தவிர, பாரசீக எழுத்துக்களில் எழுதப்பட்ட ஜஃபர்நாமா மற்றும் ஹிகாய்தான் தவிர, இது முழுவதுமாக குருமுகியில் எழுதப்பட்டுள்ளது.[6]

தசம் 'கிரந்தத்தில்' இந்து நூல்களில் இருந்து பாடல்கள் உள்ளன, அவை துர்கா தேவியின் வடிவத்தில் பெண்மையை மறுபரிசீலனை செய்கின்றன. [7] இதில் போர்வீரர்களின் விவாதம் மற்றும் இறையியல் இடம்பெற்றுள்ளது. சமகால சகாப்தத்தில் நிர்மலா சீக்கியர்களுக்குள் வேதம் முழுமையாக ஓதப்பட்டது. [8] [9] அக்கால இந்து நூல்களை அணுகாத சாமானியர்களின் நலனுக்காக, அதன் சில பகுதிகள் இந்து புராணங்களிலிருந்து மீண்டும் கூறப்பட்டுள்ளன. [8]

மேலும் பார்க்கவும்

[தொகு]

குறிப்புகள்

[தொகு]
  1. ↑ Singh, Harbans (19 December 2000). "Bavanja Kavi".
  2. ↑ Rinehart. Debating the Dasam Granth. Oxford University Press. ISBN 978-0-19-984247-6.
  3. ↑ Syan, Hardip Singh.
  4. ↑ Singha, H. S. (2000). The Encyclopedia of Sikhism (over 1000 Entries). Hemkunt Press. ISBN 978-81-7010-301-1.
  5. ↑ Knut A. Jacobsen (2012). Sikhs Across Borders: Transnational Practices of European Sikhs. A&C Black. ISBN 978-1-4411-1387-0.
  6. ↑ Robin Rinehart (2014). The Oxford Handbook of Sikh Studies. Oxford University Press. ISBN 978-0-19-969930-8.
  7. ↑ Eleanor Nesbitt (2016). Sikhism: A Very Short Introduction. Oxford University Press. pp. 107–109. ISBN 978-0-19-106277-3.
  8. ↑ 8.0 8.1 McLeod (1990). Textual Sources for the Study of Sikhism. University of Chicago Press. ISBN 978-0-226-56085-4.
  9. ↑ Louis E. Fenech (2014). Historical Dictionary of Sikhism. Rowman & Littlefield Publishers. pp. 92–94. ISBN 978-1-4422-3601-1.