நப்பின்னை

விஷ்ணு , ஸ்ரீதேவி, பூதேவி, நீளா தேவி(நப்பின்னை)

நப்பின்னை என்பவள், பழந்தமிழ் வைணவப் பாசுரங்களும் சைவத் திருமுறைகளும் குறிப்பிடும், கண்ணனின் மனைவியாவாள். நப்பின்னை, கண்ணனின் வளர்ப்புத் தாய் யசோதையின் தமையனான கும்பக்கோன் மகள். அவளுடன் கண்ணனும், பலராமனும் இணைந்து சிறுவயதில் ஆடும் குரவைக்கூத்தையே சிலப்பதிகாரம் சித்தரிக்கின்றது.^[1] மிதிலை அரசனான கும்பக்கோன்^[2], தன் காளைகளை அடக்குபவனுக்கு நப்பின்னை கிடைப்பாள் என்று அறிவித்து வைக்கும் போட்டியில் கண்ணன் கலந்துகொண்டு, ஏறுதழுவி வென்று, நப்பின்னையை மணம் புரிகின்றான்.

காலத்தாற் பிந்திய திருவள்ளுவமாலையின் பாடலொன்றில், இவள் "உபகேசி" என்ற பெயரில் சுட்டப்படுகின்றாள்.^[3]கண்ணனின் திருவிளையாடல்களையும், தேவியரையும் பற்றிக் கூறும் பாகவதம், மகாபாரதம், விஷ்ணு புராணம் முதலிய நூல்களிலோ, வடநாட்டு இலக்கியங்களிலோ இவள் பற்றிய குறிப்புகளைக் காணக்கிடைக்கவில்லை. எனினும், குறைந்தபட்சச் சான்றுகளின் அடிப்படையில், இவளை, கண்ணனின் எண்மனையாட்டியரில் ஒருத்தியான நக்னசித்தியாக இனங்காண்பதுண்டு.^[4]

தமிழிலக்கியங்களில் நப்பின்னை

பழந்தமிழ் இலக்கியங்கள்

சிலப்பதிகாரத்திலும், சீவகசிந்தாமணியிலும் நப்பின்னை பற்றிய குறிப்புகள் காணப்படுகின்றன. கலித்தொகை முதலான சங்க இலக்கியங்கள் அவளை மணக்கக் கண்ணன் ஏறுதழுவிய செய்தியைச் சொல்கின்றன.^[5]

வைணவ இலக்கியங்கள்

ஆண்டாள் தன் திருப்பாவையிலும்^[6], நம்மாழ்வார்^[7] "பின்னைமணாளன்" (நம்மாழ்வார் பிர.162) என்றும், திருமழிசையாழ்வார் "பின்னைகேள்வ" (மழிசையாழ்வார் பிர.850) என்றும், இன்னும் பலவிதமாகவும், நாலாயிர திவ்வியப் பிரபந்தம் பலவாறாகக் கண்ணனையும் நப்பின்னையையும் போற்றிப் புகழ்கின்றது.^[8]

சைவ இலக்கியங்கள்

மாணிக்கவாசகர், திருமாலை, "ஏர்ப்பின்னை தோள்முன் மணந்தவன்"^[9] என்றும், சுந்தரர் "பின்னை நம்பும் புயத்தான்"^[10] என்றும் பாடுகின்றனர்.

குழப்பங்கள்

தமிழ் இலக்கியங்கள் குறிப்பிடும் நப்பின்னை பற்றிய குறிப்புகள், வேறெந்த வடமொழி இலக்கியங்களி்லும் வெளிப்படையாகச் சொல்லப்படவில்லை.^[11] எனவே யாரிந்த நப்பின்னை என்பதில் இன்றளவும் குழப்பம் நீடிக்கின்றது. பொதுவாக நப்பின்னையை, சுபத்திரை, நீளாதேவி, ராதை, நக்னசித்தி, ஆகியோருடன் இணைத்தே ஆய்வாளர்கள் தத்தம் வாதங்களை முன்வைக்கின்றனர்.

சுபத்திரை

"நப்பின்னை" என்ற பெயரை மாத்திரம் கருத்திற்கொண்டு, அதை "நல்+பின்னை" என்று பிரித்து, கண்ணனுக்குப் பின் பிறந்தவளான சுபத்திரையாக சில ஆய்வாளர் குறிப்பிடுவர்.^[12] குரவைக்கூத்தில் கண்ணன், பலராமர், நப்பின்னை ஆகியோர் நிற்கும் முறைமை, இன்றைய பூரி செகநாதர் கோயிலில் பலராமன், சுபத்திரை, கண்ணன் ஆகியோர் நிற்பதை ஒத்ததாக இருப்பதும், இவர்களின் வாதத்துக்கு வலுச் சேர்க்கின்றது.^[13] ஆனால், நப்பின்னையை கண்ணன் தேவி என்று தெளிவாகவே தமிழிலக்கியங்கள் சொல்வதால், பின்னை என்பவள், கண்ணனின் காதலியே அன்றித் தங்கை அல்ல என்று முடிவுகொள்ள முடிகின்றது.ஜகன்னாதர் கோயிலின் பெண் சிலை நப்பின்னையா? சுபத்திரையா?

ஜகன்னாதர் கோயிலில் உள்ள பெண் தெய்வம் வழக்கமாக சுபத்திரையாகக் கருதப்பட்டு வருகிறது. ஆனால், வரலாற்று, மொழியியல், மற்றும் சடங்கியல் ஆதாரங்கள் இச்சிலையானது சுபத்திரையை விட நப்பின்னையை (கிருஷ்ணனின் துணை) குறிக்கக்கூடும் எனக் கூறுகின்றன.

இது, முதலில் ஜகன்னாதரின் மூல வடிவமாக நீளமாதவ பக்தி இருந்ததைக் கருத்தில் கொண்டால், மேலும் வலுவாக மாறுகிறது. நீளமாதவ தேவபழக்கங்களில் கிருஷ்ணருடன் தொடர்புடையவர் என்பதால், அவருக்கு துணையாக அவர் சகோதரி (சுபத்திரை) இல்லை, அவரது மனைவி (நப்பின்னை) இருந்திருக்க வேண்டும்.

மேலும், இராமர், லக்ஷ்மணர், சீதை என உருவகிக்கப்பட்ட சிலை அமைப்புக்குப் பொதுவாக காணப்படும் ஒற்றுமையும், இங்கு நப்பின்னை குறிக்கப்படுகிறதென்ற கருத்தை உறுதிப்படுத்துகிறது.

1. நீளமாதவ - பூரியில் கிருஷ்ண வழிபாட்டு முதன்மை

ஜகன்னாதர் வழிபாட்டிற்கு முன்னர், பூரியில் முதன்மையாக வழிபட்ட தெய்வம் நீளமாதவா என அறியப்படுகிறது. இப்பெயரே கிருஷ்ணருடன் தொடர்புடையது:

• நீலம் (Neela / நீலம்) = கருநிறம்
• மாதவா (Madhava / மாதவா) = கிருஷ்ணன் (தமிழ் வைணவ நூல்களில் பரவலாக பயன்படுத்தப்படும் பெயர்)

நீளமாதவ கிருஷ்ணருடன் தொடர்புடைய தேவன் என்பதால், அவருடன் வழிபடப்படும் பெண் தெய்வம் அவரது மனைவியாக இருக்க வேண்டும். தமிழ் வைணவ இலக்கியங்களிலும் கிருஷ்ணரை "நீளமாதவா" என குறிப்பிடுவது, இக்கருத்தை மேலும் உறுதிப்படுத்துகிறது.

நீளமாதவாவின் ஜகன்னாதராக மாற்றம்:

• நீளமாதவாவின் வழிபாடு கிருஷ்ண மையமாக இருந்தது.
• ஜகன்னாதர் வழிபாட்டில் கிருஷ்ண தொடர்பு தெளிவாக காணப்படுகிறது.
• கிருஷ்ணனின் துணையாக நப்பின்னை இருந்திருக்க வாய்ப்புள்ளது.

2. இராமர்-லக்ஷ்மணர்-சீதையின் சிலை அமைப்புடன் ஒப்பீடு

இந்தியாவின் பல கோயில்களில் (தமிழகம் மற்றும் ஒடிசா உட்பட) ராமர், லக்ஷ்மணர், சீதை சிலை அமைப்பு காணப்படுகிறது:

• ராமர் (மைய தெய்வம்) நடுவில் நிற்கிறார்.
• லக்ஷ்மணர் (அவரது தம்பி) அருகில் இருக்கிறார்.
• சீதை (அவரது மனைவி) அருகில் நிற்கிறார்.

ஜகன்னாதர் கோயிலில் இதே அமைப்பு காணப்படுகிறது:

• ஜகன்னாதர் (கிருஷ்ணர்) மையத்தில்.
• பலராமர் (அவரது சகோதரர்) அருகில்.
• பெண் தெய்வம் அருகில் (அவர் சகோதரியாக இல்லை; மனைவியாக இருக்கலாம்).

இது இராமர்-சீதையின் அமைப்பைப் போலவே இருப்பதால், சுபத்திரை அல்ல, நப்பின்னை என்றே இருக்க வாய்ப்பு அதிகம்.

3. பெண் சிலை சுபத்திரையாக இருக்க முடியாத காரணங்கள்

பொதுவாக, ஜகன்னாதர் கோயிலில் மூன்று தெய்வங்கள் உள்ளனர்:

1. ஜகன்னாதர் (கிருஷ்ணர்)
2. பலபத்திரர் (பலராமர்)
3. பெண் தெய்வம் (வழக்கமாக சுபத்திரையாக கருதப்படுகிறது)

ஆனால், இங்கு குழந்தை வடிவ (பால ஸ்வரூபம்) சிலைகள் இருப்பதால், சில சந்தேகங்கள் எழுகின்றன:

• சுபத்திரை கிருஷ்ணரின் சகோதரி என்பதால், அவருடன் சிறுவயதில் இருந்ததில்லை.
• கிருஷ்ணனும் பலராமனும் காகுளம், பிரந்தாவனம் பகுதிகளில் வளர்ந்தவர்கள்.
• சுபத்திரை துவாரகாவில் பிறந்ததால், அவருடன் குழந்தை பருவத்தில் இருக்க வாய்ப்பு இல்லை.
• ஆனால் நப்பின்னை, தமிழ் இலக்கியங்களில் குழந்தை பருவத்திலிருந்தே கிருஷ்ணருடன் இணைந்திருப்பதாக குறிப்பிடப்படுகிறார்.

4. மொழியியல் ஆதாரம்: நப்பின்னை ≠ சுபத்திரை

சில அறிஞர்கள் "நப்பின்னை" என்ற சொல்லை "நல் + பின்னை" (பின்னர் பிறந்தவள்) என மறுபரிசோதனை செய்ய முயல்கிறார்கள். இதனால் அவர் சுபத்திரை என விளங்கப்படலாம் எனக் கூறுகிறார்கள்.

ஆனால், இது தமிழ் இலக்கியங்களுடன் முரணாக இருக்கிறது:

• நப்பின்னை, கிருஷ்ணரின் மனைவியாகத் திகழ்கிறார், அவருடைய சகோதரியாக இல்லை.
• நப்பின்னை, ஒரு கான்குலத் தேவி.
• ஆழ்வார்கள் பாடல்கள் அவரது திருமகளாகப் புகழ்கின்றன.
• சுபத்திரைக்கு அப்படி ஒரு சான்றுகளும் இல்லை.

5. குரவை கூத்து மற்றும் ஜகன்னாதர் சிலை அமைப்பு

தமிழகத்தில் பழமையான நடன வடிவமான குரவை கூத்து, கிருஷ்ணன், பலராமன், மற்றும் நப்பின்னை ஒரே வரிசையில் நிற்பதை காட்டுகிறது.

இதே போல், ஜகன்னாதர் கோயிலின் சிலை அமைப்பும்:

• பலராமர், ஒரு பெண் தெய்வம், மற்றும் கிருஷ்ணர் ஒரே வரிசையில் நிற்பது.
• குரவை கூத்து நப்பின்னையை குறிப்பிடுவதால், இந்த பெண் சிலை நப்பின்னையாக இருக்கலாம்.

6. தமிழ் வைணவ மரபின் தாக்கம்

ரத யாத்திரையும், தமிழ் தேரோட்டமும்:

• தமிழ்நாட்டில் தேரோட்டம் முக்கிய பக்தி நிகழ்வாகும்.
• ஜகன்னாதர் கோயிலின் ரத யாத்திரை இந்த மரபுக்கு ஒத்ததாக உள்ளது.
• வட இந்திய வேத மரபுகளில் இந்த அளவிலான தேரோட்டங்கள் கிடையாது.

ஸ்ரீரங்கம் கோயிலின் தாக்கம்:

• ஸ்ரீரங்கம் போன்ற தமிழ் வைணவ கோயில்களில் காணப்படும் அன்னதான முறைகள், உடுப்பியல் முறைகள்ஜகன்னாதர் கோயிலிலும் காணப்படுகின்றன.
• இதனால், ஜகன்னாதர் வழிபாடு தமிழ் வைணவ மரபுகளால் பாதிக்கப்பட்டிருக்கலாம்.

7. முடிவு: ஜகன்னாதர் கோயிலின் பெண் சிலை நப்பின்னை என்பதை உறுதிப்படுத்தும் ஆதாரங்கள்

• நப்பின்னை கிருஷ்ணரின் மனைவி; சுபத்திரை அவரது சகோதரி.
• நீளமாதவாவின் உருவம் கிருஷ்ணருக்கே சொந்தமானது, எனவே அவருடன் நப்பின்னை இருக்க வாய்ப்பு அதிகம்.
• குரவை கூத்து மற்றும் ஜகன்னாதர் கோயிலின் சிலை அமைப்பு ஒத்துள்ளது.
• இராமர்-லக்ஷ்மணர்-சீதையின் மூன்று சிலை அமைப்பு போன்றே, ஜகன்னாதர்-பலராமர்-பெண் சிலை அமைப்பு, மனைவியை குறிப்பதற்கே வாய்ப்பு அதிகம்.
• தமிழ் வைணவ மரபுகள் ஜகன்னாதர் கோயிலின் வழிபாட்டில் பெரிய தாக்கம் செலுத்தியிருக்கலாம்.

கடைசி கேள்வி:

இச்சிலையானது முதலில் நப்பின்னையை குறிக்கத்தான் அமைக்கப்பட்டதா? பின்னர் மொழிபெயர்ப்பு மற்றும் மரபுகளின் வளர்ச்சியால் சுபத்திரையாக மாற்றப்பட்டதா?

நாம் பரந்துபட்ட புராண ஆதாரங்களையும் ஒடிசாவின் கோவில் மரபுகளையும் மட்டுமே பொருத்தமாகக் கொள்ளுமானால், அந்த பெண் சிலை சுபத்திரையாகவே இருக்கும். ஆனால், தமிழ்ச் வைணவ இலக்கிய மரபுகள், சடங்கியல் ஒற்றுமைகள், மற்றும் ஆரம்பகால கிருஷ்ண வழிபாட்டு முறைகளைப் பொருட்படுத்தினால், அந்த பெண் சிலை முதலில் நப்பின்னையாக இருந்திருக்கலாம் என்பதற்குப் பலமான ஆதாரங்கள் உள்ளன.

கோவில் அடையாளங்கள் காலப்போக்கில் மாற்றமடைகின்றன என்பதால், ஆரம்பத்தில் இருந்த நப்பின்னை வழிபாட்டு மரபு பின்னர் சுபத்திரையாக மறுமயமாக்கப்பட்டிருக்கலாம். இதைத் தெளிவுபடுத்த மேலும் வரலாற்று ஆய்வுகள், கல்வெட்டுச் சான்றுகள், மற்றும் கோயில்களின் சடங்கியல் மரபுகள் பற்றிய ஆராய்ச்சிகள் தேவைப்படும்.

ராதை

மாமல்லபுரம் கோவர்த்தனச் சிற்பத்தில் கண்ணன் அருகே நிற்கும் ஆயர் மடமகள் நப்பின்னை என்று கருதப்படுகின்றாள்.^[14]

நப்பின்னை ஆயர்மகள் என்பதால், அதேபோல் ஆயர்குலத்தவளான வடநாட்டுக் கண்ணன் காதலி ராதையே அவள் என்று சொல்லப்படுகின்றது.^[15] ராதை, பாகவதத்திலோ விஷ்ணு புராணத்திலோ கூட இல்லாத தொன்மம்.^[16] எனவே, ராதை என்ற பாத்திரத்தின் தோற்றமும் வளர்ச்சியும் பாகவதத்தின் காலமாகக் கருதப்படும் பொ.பி 10ஆம் நூற்றாண்டுக்குப்^[17][18] பின்பேயே இடம்பெற்றிருக்கவேண்டும். ஆனால், நப்பின்னை பற்றிய குறிப்புகள் அதற்கு முன்பிருந்தே தமிழகத்தில் கிடைக்கின்றன. மேலும், ராதையுடன் கண்ணன் களவொழுக்கதில் காதல் புரிவதாகச் சித்தரிப்பதே வழக்கமாக உள்ளபோது, நப்பின்னை, அவனது மனைவியாகக் காட்டப்படுவது, இருவருக்குமுள்ள முக்கியமான வேற்றுமையாகும். தென்னகத்து நப்பின்னை, வடநாட்டுக்கு அறிமுகமானபோது அவள் ராதையாக வளர்ச்சி பெற்றிருக்கலாம். அல்லது, வாய்வழி மரபுகளில் நிலவிவந்த ஆயர்குலக் கண்ணன் காதலி என்ற படிமம், தென்னகத்தில் நப்பின்னையாகவும், சற்றுப் பிந்தி வடநாட்டில் ராதையாகவும் வளர்ச்சி கண்டிருக்கலாம்.^[19] எனினும் இவற்றை உறுதிப்படுத்த போதுமான சான்றுகளில்லை.^[20][21]

நீளாதேவி

நிலமகள், அலைமகள், நீள்மகள் ஆகிய மூவரையும் திருமால் துணைவியராகக் கொள்வது வைணவ மரபு.^[22] பூமாதேவி, இலட்சுமி ஆகியோர் பற்றிய தரவுகள், பாசுரங்களில் அடிக்கடி குறிக்கப்பட்டாலும், மிக அரிதாக நீளாதேவியின் இடத்தில் நப்பின்னை இணைக்கப்பட்டு, இத்தேவியர் மூவரும் பாடப்படும் பாசுரங்களும் இல்லாமலில்லை!

பின்னைகொல் நிலமாமகள்கொல்? திருமகள்கொல்? பிறந்திட்டாள்,

என்ன மாயங்கொ லோ?இ வள்நெடு மாலென் றேநின்று கூவுமால்,

முன்னி வந்தவன் நின்றி ருந்துறை யும்தொ லைவில்லி மங்கலம்

சென்னி யால்வணங் கும்அவ்வூர்த்திரு நாமம் கேட்பது சிந்தையே.

— நம்மாழ்வார், திருவாய்மொழி ஆறாம்பத்து - ஐந்தாம் திருமொழி 10ம் பாசுரம்

கூந்தல்மலர் மங்கைக்கும் மண்மடந் தைக்கும்

குலவாயர் கொழுந்துக்கும் கேள்வன் தன்னை

வாய்ந்த வழுதி நாடன் மன்னு

குருகூர்ச் சடகோபன் குற்றே வல்செய்து,

ஆய்ந்த தமிழ்மாலை ஆயி ரத்துள்

இவையுமோர் பத்தும்வல் லார்,உலகில்

ஏந்து பெருஞ்செல்வந் தாராய்த் திருமால்

அடியார் களைப்பூ சிக்கநோற் றார்களே.

— திருவாய்மொழி ஐந்தாம்பத்து - ஆறாம் திருமொழி 11ம் பாசுரம்

ஆகிய வரிகளில், நீளா தேவியின் இடத்தில், ஆயர் குலத்தவளான நப்பின்னை குறிப்பிடப்படுவதைக் காணலாம். அவதாரக் கண்ணோட்டத்தில், ருக்மணி, ச‌‌த்‌தியபாமா‌ ஆகியோரை முறையே திருமகள், பூமாதேவி ஆகியோருடன் இணைப்பது போல், நப்பின்னையை நீளாதேவியுடன் இணைத்துப் பார்க்கமுடிகின்றது.^[23][24][25]

நக்னசித்தி

பாகவதத்திலும் மகாபாரதம் முதலான நூல்களிலும், கண்ணனின் எண்மனையாட்டிகளில் ஒருத்தியாகச் சொல்லப்படுபவள், நக்னசித்தி. இவளுக்கும் நப்பின்னைக்கும் உள்ள மிக முக்கியமான ஒற்றுமை, இருவரையுமே ஏறு தழுவல் மூலமே கண்ணன் கைப்பிடிக்கின்றான்.மிதிலைநகர் நப்பின்னை போலன்றி, நக்னசித்தி அயோத்தியின் இளவரசியாகவே சித்தரிக்கப்படுகின்றாள்.^[26][27] ஆனால், கிடைக்கின்ற சான்றுகளின் அடிப்படையில் நப்பின்னையை, கொஞ்சமாகவேனும் வடநாட்டுக் கண்ணன் தேவியரில் இணைக்க முடிகின்ற ஒரேயொருத்தி, நக்னசித்தியே என்பதால், இருவரும் ஒருவரே^[28][29] எனக் கொள்வதில் தவறில்லை.

பிற்காலத் தமிழ் மரபு

19ஆம் நூற்றாண்டின் இறுதியில் வாழ்ந்த மதுரகவி ஸ்ரீநிவாச ஐயங்காரின் "நப்பின்னைப் பிராட்டியார் திருமணம்" எனும் நூல், தமிழில் வெளிவந்துள்ள நப்பின்னை பற்றிய இறுதியான - முழுமையான நூலாக இனங்காணப்படுகின்றது.^[30]

தமிழ்நாட்டுப்புறக் கதை

இந்தக் கதை, சில பழம்பெரும் கதைகளிலும் நாட்டுப்புற மரபுகளிலும் கூறப்பட்டுள்ள ஒரு நம்பிக்கையை அடிப்படையாகக் கொண்டது. இதில் கோசலா நாட்டின் அரசன் நாகணஜித் மகளாகப் பிறந்த நாகணஜிதி, பிறப்பில் சத்யா என அழைக்கப்பட்டதாக கூறப்படுகிறது. சில விளக்கக் குறிப்புகளின்படி, ஒரு பேரழிவான வெள்ளத்தின் போது தனது பெற்றோரிடம் இருந்து பிரிக்கப்பட்டு, பின்னர் அக்குலந்தை யசோதையின் சகோதரன் கோம்பகனால் தத்தெடுக்கப்பட்டார். சோதாமா அவரது தத்து சகோதனனாக வளர்ந்தார்.

நாகணஜிதி, கிருஷ்ணனுடன் சேர்தே வளர்ந்தார், அவர்களின் பெற்றோர் இருவரும் அவர்களை மணம் முடிக்கத் திட்டமிட்டிருந்தனர். குழந்தை பருவத்திலேயே, கிருஷ்ணன் ஏழு காளைகளை அடக்கி, அற்புதமான வலிமையையும் தெய்வீக ஆற்றலையும் வெளிப்படுத்தினார்.

நப்பினை, கிருஷ்ணனுடன் மல்லிகைப் பந்தாட்டம் விளையாடியதால், பூவிரலி என அழைக்கப்படுகிறாள். இங்கு மல்லிகைப் பந்து பிரபஞ்சத்தை குறிக்கிறது. பந்து எவ்வாறு சுதந்திரமாக நகர்த்தப்படுகிறதோ, அவ்வாறே மல்லிகைப் பந்து பிரபஞ்சத்தின் சுற்றுச்சுழற்சியை (உருவாக்கம், பாதுகாப்பு, அழிவு) குறிக்கிறது."கிருஷ்ணரும் நப்பினையும் மல்லிகைப் பந்தாட்டம் விளையாடுவது, அவர் பிரபஞ்ச சக்திகளை கட்டுப்படுத்துவதை குறிக்கிறது."

உலக நலனும் ஆன்மிக மகிழ்ச்சியும் குறித்து பேசும் பொறுப்பை நப்பினை ஏற்றுள்ளதாகவும், மனிதர்களுக்கு முக்தி அளிப்பவராக விளங்குவதாகவும் நம்பப்படுகிறது.

ஆனால், ஒரு நாள், சோதாமாவின் கிருஷ்ணன்படி கொண்ட பக்தி மற்றும் அதன் முக்கியத்துவத்தை உணராமல், நாகணஜிதி விளையாட்டாக தனது தத்து சகோதரன் கிருஷ்ணனுடன் விளையாடுவதை அனுமதிக்க மறுத்தார். இதனால் கோபமடைந்த சோதாமா, அவளுக்கு கிருஷ்ணனில் இருந்து பிரிந்து விடுவாள் என சபித்தார்.

அந்த சாபம் கிருஷ்ணன் கம்சனை கொல்லுவதற்காக கோகுலத்தை விட்டு வெளியேறிய போது பலித்துவிட்டது, இதனால் நாகணஜிதி மனம் உடைந்து விட்டாள்.

சிறிது காலத்துக்கு பிறகு, அரசன் நாகணஜித் யாகம் நடத்தி, தனது மகளின் இருப்பிடத்தை கண்டுபிடித்தார். அதன் பின்னர், அவள் கோசலாவிற்கு திரும்பி, தனது உண்மையான அடையாளத்தை மீட்டுக்கொண்டார். இதைக் கேட்ட கிருஷ்ணன், அவளுக்கு மீண்டும் காதலுடன் இருந்து, அவளை மணம் செய்து கொள்ள கோசலாவிற்குப் பயணம் செய்தார்.

அந்த நேரத்தில், கோசலா மக்கள் எரிமலை எனும் ஒரு அபாயகரமான சக்தியால் பயமுறுத்தப்பட்டனர். கிருஷ்ணன் அதனை தூக்கி கடலில் எறிந்து அழித்து, நகரத்தை காப்பாற்றினார். தனது வலிமையாலும் உறுதிப்பாட்டாலும் கிருஷ்ணன், நாகணஜிதியை மணம் செய்வதற்கான உரிமையை பெற்றார். சில மரபுகளில், நாகணஜிதி, நப்பினை அல்லது சத்யா என்ற பெயரிலும் குறிப்பிடப்படுகிறார்.

பிரபலமான புராணங்களில் குறிப்பிடப்படாதாலும், இந்தக் கதை நாட்டுப்புறக் கதைகளில் இடம் பெற்றுள்ளதுடன், கிருஷ்ணனின் வீரம், அன்பு, மற்றும் பக்தர்களைப் பாதுகாக்கும் தெய்வீக செயல்பாட்டை எடுத்துக்காட்டுகிறது. சில ஆன்மிக பாரம்பரியங்களில், ஆண்டாள் மற்றும் நப்பினை இருவரும் நீலாதேவியின் அவதாரங்களாகக் கருதப்படுகிறார்கள், அவர்கள் தங்களுக்குள் ஒரு தெய்வீக உரையாடலை நடத்துகின்றனர். இந்த உரையாடல் பக்தியின் பயணத்தையும், ஒரு பக்தரை இறுதி விடுதலையான மோட்சத்திற்குத் தூண்டுவதில் தெய்வீக அருளின் பாத்திரத்தையும் குறிக்கிறது.

கிருஷ்ணரும் நப்பின்னையும் தொடர்புடைய கதைகள் அடிப்படையாக கொண்டு, தமிழர் பாரம்பரியங்களில் ஜல்லிக்கட்டு, இலவட்ட கல் தூக்குதல், திருமணங்களில் மல்லிகைப் பந்தாட்டம் போன்றவை நடைமுறையில் உள்ளன

நீலாதேவியாக ஆண்டாள், நப்பினையாக அருள்—தெய்வீக பக்தியும் அருளும் சங்கமிக்கும் ஆன்மீகப் பாதை

ஆண்டாளாக, நீலாதேவி தேடுபவராகத் திகழ்கிறாள்—கிருஷ்ணனின் மீது ஆழ்ந்த ஏக்கம், சரணாகதி, மற்றும் திடமான பக்தியை வெளிப்படுத்துகிறாள். ஒரு உண்மையான பக்தனின் தாபத்தை வெளிக்கொணர்ந்து, தெய்வத்தை எவ்வாறு பரிசுத்தமான அன்பும் நேர்மையும் கொண்டு அணுகவேண்டும் என்பதைக் காட்டுகிறார். மற்றொரு புறம், நப்பினையாக, அவள் அருளின் அளிப்பவராக விளங்குகிறாள்—கிருஷ்ணனை அடைய அனுமதி அளித்து, பக்தனை அவனுடன் ஒன்றுபடச் செய்பவளாகத் திகழ்கிறாள்.

இந்த இரண்டு வடிவங்களுக்குள் நிகழும் பரஸ்பர தொடர்பு, குறிப்பாக நப்பினையிடம் ஆண்டாள் வேண்டுகோள் விடுக்கும் மூன்று பாசுரங்களில், வெறும் அனுமதி கோருதலல்ல, மாறாக அது ஒரு ஆழமான ஆன்மீகப் பாடமாகும். தூய பக்தி என்பது வழியும்தான், வழிகாட்டியும்தான் என்பதை இது எடுத்துக்காட்டுகிறது—பக்தி உண்மையாக இருக்கும்போது, தெய்வீக அருள் தேடுபவருக்குள் தானாகவே வெளிப்பட்டு, அவரை கிருஷ்ணனை நோக்கி அழைத்துச் செல்லும். நீலாதேவியின் இன்னொரு ரூபமாகிய நப்பினை, இறுதியில் ஆண்டாளை கிருஷ்ணனுடன் ஒன்றுபட அனுமதிப்பது போல.

இந்த தன்னியக்க உரையாடனம் மூலம், நீலாதேவி பக்தி என்பது தெய்வீக அருளுக்கு பிறப்பில்லாதது அல்ல என்பதை உணர்த்துகிறார்; மாறாக, பரிசுத்தமான பக்தியின் மூலம் தெய்வ அருளை எழுப்ப முடியும், அந்த அருளே ஆத்மாவை இறுதியான விடுதலையான மோட்சத்திற்குக் கொண்டு செல்கிறது.

மேலும் பார்க்க

• எண்மனையாட்டி
• ராதை
• நக்னசித்தி

அடிக்குறிப்புகள்

1. E.A.Edholm and C.Sunesan, (1972) "The seven bulls and Krsna's marriage to Nila/Nappinnai" pp.43-47"
2. Journal of the Institute of Asian Studies, Volume 16 (1996) p.126
3. நல்கூர் வேள்வியார் பாடல்
4. R. K. Das (1964) "Temples of Tamilnad" p.51
5. Charlotte Vaudeville (1996) "Myths, Saints and Legends in Medieval India" p.44
6. திருப்பாவை 19,20
7. பெரிய திருவந்தாதி 48
8. நப்பின்னைப் பிராட்டியார் பரமான அருளிச்செயல்கள்
9. திருக்கோவையார் 18:8
10. திருமுறை 7:63:7
11. T. Padmaja (2002) "Temples of Kr̥ṣṇa in South India: History, Art, and Traditions in Tamilnāḍu" pp.86
12. J. J. Bhabha "Mārg̲, Volume 23" (1969) p.85
13. Congress and Sundeep Prakashan (2001) "Proceedings of the 9th Session of Indian Art History Congress, Hyderabad, November 2000 p.152
14. கம்பன் (1991) "நப்பின்னைப் பிராட்டியார் திருமணம்" ப.XX
15. Ramesh Chandra Dwivedi (1982) "Summaries of Papers, XXXI All-India Oriental Conference" p.494
16. Barbara Stoler Miller (2003) "Gītagovinda of Jayadeva: love song of the dark lord" P. 28
17. "The Advaitic Theism of the Bhāgavata Purāṇa", p. 6, by Daniel P. Sheridan
18. van Buitenen, J. A. B (1966). "The Archaism of the Bhagavata Purana". In Milton Singer (ed.). Krishna: Myths, Rites, and Attitudes. pp. 23–40.. Reprinted in van Buitenen 1996, ப. 28–45
19. T. Padmaja (2002) "Temples of Kr̥ṣṇa in South India: History, Art, and Traditions in Tamilnāḍu" pp.36,126
20. Edwin F. Bryant (2007)"Krishna : A Sourcebook" ப.190
21. John Stratton Hawley (2014) "Krishna, The Butter Thief" pp.36-37
22. [https://books.google.lk/books?isbn=0226467546 Donald Frederick Lach, ‎Edwin J. Van Kley (1993) "South Asia - Volume 3" p.1005]
23. "Journal of the Institute of Asian Studies - Volume 16" (1998) P.135
24. "Indian Antiquary - Volume 40" (1985) p.59
25. Kūranārāyaṇa (1994) "Praise-poems to Viṣṇu and Śrī: The Stotras of Rāmānuja's Immediate Disciples : a Translation from the Sanskrit with Introduction and Notes" pp.57,130,168
26. Horace Hayman Wilson (1870). The Vishńu Puráńa: a system of Hindu mythology and tradition. Trübner. pp. 79–82, 107. Retrieved 22 February 2013.
27. Prabhupada. "Bhagavata Purana 10.58". Bhaktivedanta Book Trust. Archived from the original on 2013-08-26. Retrieved 2015-09-01.
28. Sekharipuram Vaidyanatha Viswanatha (20009 "Hindu Culture in Ancient India" p.161
29. Journal of the Institute of Asian Studies, Volume 16 (1996) p.126
30. மதுரகவி ஸ்ரீநிவாச ஐயங்காரின் "நப்பின்னைப் பிராட்டியார் திருமணம்" மின்னூல்

உசாத்துணைகள்

• மதுரகவி ஸ்ரீநிவாச ஐயங்காரின் "நப்பின்னைப் பிராட்டியார் திருமணம்" மின்னூல்
• "யார் நப்பின்னை?" தமிழ் இந்து வலைத்தளம்