జిన్నా పద్నాలుగు సూత్రాలు మహమ్మద్ అలీ జిన్నా చేత ప్రతిపాదించబడ్డాయి ఇవి రాజగోపాలాచారి చే రాయబడిన స్వయంపాలిత భారతదేశంలో ముస్లింల యొక్క రాజకీయ హక్కులను కాపాడటానికి రాజ్యాంగ సంస్కరణ ప్రణాళిక. భారత రాజ్యాంగం ఎలా ఉండాలన్న దానిపై మోతీలాల్‌ నెహ్రూ 1928లో నెహ్రూ రిపోర్టును సమర్పించాడు. ముస్లింలీగ్‌ దీనికి వ్యతిరేకంగా జిన్నా 14 సూత్రాలను సమర్పించాడు . ఈ నెహ్రూ రిపోర్టు (1928) వలన భారతదేశం లో ముస్లింలు, హిందువులు మధ్య రాజకీయ అంతరం పెరిగినది ఈ నివేదిక ముస్లింలకు ప్రత్యేక నియోజక వర్గాలను వ్యతిరేకించింది. 1929లో మహ్మద్ ఆలీజిన్నా ప్రతిపాదించిన '14 సూత్రాల పథకాన్ని' కాంగ్రెస్ వ్యతిరేకించింది. దీంతో అప్పటివరకు లౌకికవాదిగా ఉన్న జిన్నా మతతత్వవాదిగా మారాడు. ఈ నివేదికను ముస్లిం నేతలు అగా ఖాన్, ముహమ్మద్ షాఫీ విమర్శించారు ఇది హిందువులు, ముస్లింలకు ఉమ్మడి ఎన్నికల రోల్స్ సిఫారసు చేయటంతో వారు దానిని మరణ వార్టంగా పరిగణించారు. ముస్లింలకు మరింత హక్కులు పొందడం జిన్నా యొక్క లక్ష్యం. అందువలన అతను తన 14 పాయింట్లు ప్రతిపాదించాడు. వీటిని "మార్గాల విభజన" గా పేర్కొంన్నాడు ఇది ఒక రాజ్యాంగ సంస్కరణ ప్రణాళికగా ముస్లింల యొక్క రాజకీయ హక్కులను కాపాడటానికి ఆల్ ఇండియా ముస్లిం లీగ్ యొక్క కౌన్సిల్ అలీ జిన్నా యొక్క పద్నాలుగు పాయింట్లు అంగీకరించింది. ఈ పద్నాలుగు పాయింట్లలో సమర్పించిన అలీ జిన్నా డిమాండ్లను కలిగి ఉండకపోతే, భారత ప్రభుత్వం యొక్క భవిష్యత్ రాజ్యాంగం కోసం ఎటువంటి పథకాన్ని ముస్లింలకు ఆమోదయోగ్యం పొందకూడదు ఒక తీర్మానం ఆమోదించబడింది.తత్ఫలితంగా, ఈ పాయింట్లు ముస్లింల డిమాండ్లు అయ్యాయి 1947 లో పాకిస్థాన్ స్థాపన వరకు రాబోయే రెండు దశాబ్దాల్లో ముస్లింల ఆలోచనను బాగా ప్రభావితం చేసింది.
Full religious liberty, i.e. liberty of belief, worship and observance, propaganda, association and education, shall be guaranteed to all communities.
No bill or resolution or any part thereof shall be passed in any legislature or any other elected body if three fourths of the members of any community in that particular body oppose it as being injurious to the interests of that community or in the alternative, such other method is devised as may be found feasible and practicable to deal with such cases.
Sindh should be separated from the Bombay Presidency.
Reforms should be introduced in the North West Frontier Province and Balochistan on the same footing as in the other provinces.
Provision should be made in the constitution giving Muslims an adequate share, along with the other Indians, in all the services of the state and in local self-governing bodies having due regard to the requirements of efficiency.
The constitution should embody adequate safeguards for the protection of Muslim culture and for the protection and promotion of Muslim education, language, religion, personal laws and Muslim charitable institutions and for their due share in the grants-in-aid given by the state and by local self-governing bodies.
No cabinet, either central or provincial, should be formed without there being a proportion of at least one-third Muslim ministers.
No change shall be made in the constitution by the Central Legislature except with the concurrence of the States constituting of the Indian Federation.