పెరుమాల్ వరదరాజులు నాయుడు

పెరుమాల్ వరదరాజులు నాయుడు
వ్యక్తిగత వివరాలు
జననం (1887-06-04)1887 జూన్ 4
రాసిపురం, మద్రాసు ప్రెసిడెన్సీ, బ్రిటిష్ ఇండియా
మరణం 1957 జూలై 23(1957-07-23) (వయసు 70)
రాజకీయ పార్టీ భారత జాతీయ కాంగ్రెస్ పార్టీ

పెరుమాల్ వరదరాజులు నాయుడు ( 1887 జూన్ 4 - 1957 జూలై 23) ఒక భారతీయ వైద్యుడు, రాజకీయవేత్త, పాత్రికేయుడు, భారత స్వాతంత్ర్య నాయకుడు.[1] అతను 1932 లో మద్రాసులో ఒక ప్రధాన ఆంగ్ల భాషా దినపత్రిక ది ఇండియన్ ఎక్స్‌ప్రెస్ వార్తా పత్రికను స్థాపించాడు.[2] నాయుడు ఒక ప్రముఖ జర్నలిస్ట్, ప్రముఖ కార్మిక నాయకుడు, చేనేత కార్మికులు, చిన్న తరహా, కుటీర పరిశ్రమల కార్మికుల సమస్యలపై పోరాడారు. రాజకీయంగా, సామాజికంగా వెనుకబడిన వర్గాల ప్రయోజనాల కోసం అహర్నిశలు శ్రమించిన ప్రసిద్ధ న్యాయవాది.[3]

తొలి జీవితం

[మార్చు]

నాయుడు 1887 జూన్ 4 న సేలం సమీపంలోని రాసిపురానికి చెందిన తెలుగు బలిజ నాయుడు కుటుంబంలో జన్మించారు.[4][5][6][7] అతని తండ్రి పెరుమాల్ నాయుడు ధనిక భూస్వామి.[8] అతను మద్రాసులో ప్రారంభ విద్యను పూర్తి చేశారు ఆయుర్వేద వైద్యుడిగా శిక్షణ పొందాడు.

రాజకీయ జీవితం

[మార్చు]

వరదరాజులు నాయుడు చిన్న వయసులోనే రాజకీయాల్లోకి వచ్చి భారత జాతీయ కాంగ్రెస్‌లో చేరారు. స్వాతంత్ర్య పోరాటంలో భాగంగా 1917 లో, అతను వైద్య వృత్తిని వదులుకున్నాడు. భారత హోం రూల్ ఉద్యమంలో పాల్గొన్న నాయుడు చెరన్మహదేవి పాఠశాల వివాదం సమయంలో తమిళనాడు కాంగ్రెస్ కమిటీ అధ్యక్షుడిగా ఉన్నారు.

చెరన్మదేవి పాఠశాల వివాదం

[మార్చు]

వరదరాజులు నాయుడు, పెరియార్ రామస్వామి నాయకర్, కళ్యాణసుందర ముదలియార్ లతో కలిసి, వివిఎస్ అయ్యర్ నిర్వహిస్తున్న జాతీయ పాఠశాల షెర్మాదేవి గురుకులంలో బ్రాహ్మణ విద్యార్థులకు, బ్రాహ్మణేతర విద్యార్థులకు ప్రత్యేక భోజనం చేయడాన్ని తీవ్రంగా వ్యతిరేకించారు. ఈ విషయాన్ని గాంధీ దృష్టికి తీసుకువచ్చారు. తరువాత అయ్యర్ రాజీనామా చేశారు. ఈ విషయంపై చర్చించడానికి 1925 ఏప్రిల్‌లో తమిళనాడు కాంగ్రెస్ కమిటీ సమావేశమైనప్పుడు, ఈ విషయంలోలో కాంగ్రెస్ జోక్యం చేసుకోవద్దని, బదులుగా పాఠశాలను తొలగించాలని పాఠశాలకు సూచించాలని సి.రాజగోపాలాచారి, రాజన్ సిఫారసు చేశారు. పుట్టుక ఆధారంగా మెరిట్ ను నిరోధించే సామాజిక అంతరాలను జాతీయవాద పార్టీలు వ్యతిరేకించాలని రామనాథన్ తీర్మానించారు. రాజగోపాలాచారి, అతని ఆరుగురు సహచరులు కుల పక్షపాతాలను బలవంతం ద్వారా అధిగమించలేరని పేర్కొంటూ టిఎన్‌సిసికి రాజీనామా చేశారు.[9] ఈ వివాదం పర్యవసానంగా కుల వివక్షతకు అంతరాలకు పరోక్షంగా భారత జాతీయ కాంగ్రెస్ పార్టీ మద్దతు ఇస్తుందని భావించిన పెరియార్ రామస్వామి నాయకర్ పార్టీని వీడారు, కానీ వరదరాజులు నాయుడు కాంగ్రెస్‌లో కొనసాగారు.

ఆలయ ప్రవేశ ఉద్యమం

[మార్చు]

ఆనాటి సమాజంలో ఆలయాల్లో ప్రవేశించడానికి కొన్ని కులాలకు అనుమతి లేదు. సమ సమాజాన్ని కాంక్షించిన వరదరాజులు నాయుడు తన తరువాతి సంవత్సరాల్లో, మద్రాస్ ప్రెసిడెన్సీలో ఆలయ ప్రవేశ ఉద్యమాలలో చురుకుగా పాల్గొన్నారు.

జర్నలిజం

[మార్చు]

వరదరాజులు తమిళనాడు వారపత్రికను 1925 లో ప్రారంభించారు., వరదరాజులు నాయుడు ది ఇండియన్ ఎక్స్‌ప్రెస్‌ను 1931 లో ప్రారంభించాడు, కాని ఆర్థిక ఇబ్బందుల కారణంగా ఒక సంవత్సరంలోనే వార్తాపత్రికను అమ్మవలసి వచ్చింది.[3]

వ్యక్తిగత జీవితం

[మార్చు]

నాయుడుకు ముగ్గురు కుమార్తెలు, ఆరుగురు కుమారులు ఉన్నారు. అతని పెద్ద కుమారుడు కృష్ణదాస్ 2012 జూన్ లో మరణించాడు. అతని ముగ్గురు కుమారులు సాయుధ దళాలకు సేవ చేశారు. అతని కుమారుడు దయానందన్ 1993 లో ఆర్మీ నుండి కల్నల్ గా పదవీ విరమణ చేశారు. నాయుడు అల్లుడు 'కెఎల్కె రో' ఇండియన్ నేవీలో వైస్ అడ్మిరల్ స్థాయికి ఎదిగారు.[3]

సూచిక

[మార్చు]
  • Dr. P. Varadarajulu Naidu commemoration volume. Birthday Celebration Committee. 1955.

మూలాలు

[మార్చు]
  1. ↑ http://www.thehindu.com/news/states/tamil-nadu/article3487237.ece Archived 2012-07-08 at the Wayback Machine Varadarajulu Naidu, a committed nationalist with varied interests
  2. ↑ "Namasutra". The New Indian Express. Retrieved 2019-11-29.
  3. ↑ 3.0 3.1 3.2 Ramakrishnan, T. (2012-06-04). "Varadarajulu Naidu, a committed nationalist with varied interests". The Hindu (in Indian English). ISSN 0971-751X. Retrieved 2019-11-29.
  4. ↑ Irschick, Eugene F. (1969). Politics and Social Conflict in South India (in ఇంగ్లీష్). University of California Press. pp. 270. Varadarajulu naidu balija.
  5. ↑ Vicuvanātan̲, Ī Ca (1983). The political career of E.V. Ramasami Naicker: a study in the politics of Tamil Nadu, 1920-1949 (in ఇంగ్లీష్). Ravi & Vasanth Publishers. pp. 23, 32.
  6. ↑ Arnold, David (2017-04-07). The Congress in Tamilnad: Nationalist Politics in South India, 1919-1937 (in ఇంగ్లీష్). Routledge. ISBN 978-1-315-29419-3.
  7. ↑ Copley, Antony R. H. (1986). C. Rajagopalachari, Gandhi's southern commander (in ఇంగ్లీష్). Indo-British Historical Society. p. 240.
  8. ↑ Cambridge South Asian Studies (in ఇంగ్లీష్). 1965. p. 335. ISBN 978-0-521-20755-3.
  9. ↑ David Arnold (1977). The Congress in Tamilnad: Nationalist politics in South India, 1919-1937. Manohar. p. 85. ISBN 978-0-908070-00-8.