лаҳӣ: Andrzej Gawroński | |
![]() | |
Таърихи таваллуд | 20 апрел 1885[1] |
Зодгоҳ | |
Таърихи даргузашт | 11 январ 1927[1] (41 сол) |
Маҳалли даргузашт | |
Кишвар | |
Фазои илмӣ | ҳиндшиносӣ[d] |
Ҷойҳои кор | |
Алма-матер | |
Ҷоизаҳо | |
![]() |
Анджей Гавронский (лаҳӣ: Andrzej Gawroński; 20 июни 1885, Лвив — 11 январи 1927, Юзефув, Лаҳистон) — донишманди чандзабонаи лаҳистонӣ, шарқшинос, тарҷумон, профессори Донишгоҳи Лвив.
Дар Донгишгоҳҳои Лвов ва Лейпсиг таҳсил кард. Мутахассиси соҳаи забоншиносии ҳиндуаврупоӣ. Дар донишгоҳҳои Краков ва Лвов (муассиси кафедраи филологияи Шарқ, профессор аз 1917) дарс медод. Роҳбарии Анҷумани шарқшиносони Лаҳистонро ба уҳда дошт. Нашри маҷаллаи «Рочник ориенталистични» («Солномаи шарқшиносӣ»)-ро барқарор ва силсилаи «Библиотека Восходня» («Китобхонаи Шарқ»)-ро ташкил кард. Беҳтарин тарҷумаи рубоиёти Умари Хайём ба забони лаҳистонӣ ба Анджей Гавронский тааллуқ доранд (нашрашон соли 1969).