Исмат - (ар. عصمة покдоманӣ, бегуноҳӣ, бакорат), сифати ахлоқӣ, ки ба хатову гуноҳ роҳ надоданро ифода мекунад. Дар илми ахлоқ онро малакаи нафмоние меҳисобиданд, ки шахсро аз содир намудани фисқу фуҷур ва гуноҳ боз медорад. Исмат дар афкори муқаррарӣ бештар ба маънои покизагии ахлоқ, ҳифзи номус истифода мешавад.