Таърихи таваллуд | 2 сентябр 1928[1] |
---|---|
Зодгоҳ | |
Таърихи даргузашт | 28 август 2017[1] (88 сол) |
Маҳалли даргузашт | |
Кишвар | |
Фазои илмӣ | Таърихи Эрон |
Ҷойҳои кор | |
Дараҷаи илмӣ: | доктори илмҳои таърих[d] |
Алма-матер | |
Роҳбари илмӣ | Василий Абаев |
Ҷоизаҳо |
Муҳаммад Абдулқодирович Дандамаев[2] (инчунин Муҳаммад Абдулқодирович ; 2 сентябри 1928, Унчуқатл, минтақаи Лакскийи АССР Доғистон — 28 августи 2017, Санкт-Петербург ) — муаррихи рус, мутахассиси таърихи Эрон ва Байнаннаҳрайн, доктори илмҳои таърих, профессор, узви вобастаи АИ Русия (1997).
2 сентябри соли 1928 дар деҳаи Унчуқатл, ноҳияи Лакрали Ҷумҳурии Автономии Доғистон таваллуд шудааст; миллаташ лок. Падар —Абдулқодир Муҳаммадович Дандамаев — иштирокдори ҷанги шаҳрвандӣ, муаллими шоистаи мактаби РСФСР (1945) ва ДАССР; баъдтар котиби бюрои ҳизбии колхози «Дирафши Сурх», директори мактаби миёна ва омузишгохи омӯзгорӣ, дорандаи ордени Ленин.
Аз соли 1937 то 1947 дар мактаби миёнаи Унчуқатлин, аз соли 1948 — дар Донишкадаи омӯзгории Ленинград таҳсил кардааст. Дар 1952—1954 ӯ ба сифати муаллими таърих дар Доғистон кор кардааст.
Аз соли 1959 ӯ ба ҳайси корманди илмӣ дар бахши ленинградии Институти шарқшиносии Академияи илмҳои СССР (ЛОИВ) кор карда, худи ҳамон сол рисолаи номзадии худро дар мавзӯи "Катибаҳои Бесутун ҳамчун сарчашмаи таърихии оғози салтанати Дориюши I " ҳимоя кард. Аз соли 1975 — доктори илмҳои таърих (барои монографияи "Ғуломӣ дар Бобил, асрҳои VII—IV пеш аз милод.: 625—331. ").
Дандамаев яке аз бузургтарин мутахассисони ҷаҳон дар таърихи Байнаннаҳрайн дар давраҳои нави Бобил ва Форс аст. Муаллифи 11 китоб ва ҳудуди 350 мақола, қайд ва баррасиҳо. Асарҳои илмии ӯ ба омӯзиши таърих, муносибатҳои иқтисодӣ ва муассисаҳои иҷтимоии Эрону Байнаннаҳрайн дар ҳазорсолаи якуми пеш аз милод бахшида шудаанд. Осори ӯ тавсифи ҳамаҷониба сохтори иқтисодӣ ва фарҳангии кишварҳои Ховари Миёнаро нишон медиҳанд.
Рисолаи номзадии Дандамаев ба омӯзиши катибаи Бесутун бахшида шудааст. Кори ӯ дар ин мавзӯъ соли 1963 бо интишори китоби «Эрон ҳангоми Ҳахоманишиҳои аввал» анҷом ёфт. Баъд аз даҳ сол, дар соли 1973, он ҳам дар Эрон бо тарҷумаи форсӣ нашр шуд. Як нусхаи ислоҳшуда ва васеъшудаи ин китоб, бо назардошти адабиёти нав, ки ба забони олмонӣ тарҷума шудааст, дар Олмони Ғарбӣ соли 1976 ба табъ расид.