Қиём (ар. قيام — истодан) — яке аз рукнҳои фарзие, ки намоз аз он шурӯъ мешавад.
Худованд дар Қуръон мефармояд: «Ва барои Худо хошеъона (ва фармонбарона) қиём намоед»[1].