ความหลากหลายทางชีวภาพในประเทศอินเดีย

ประเทศอินเดีย มีประชากรป่าของเสือโคร่งมากที่สุดในโลก
สิงโตอินเดียเพศผู้ที่อุทยานแห่งชาติป่ากิร ซึ่งเป็นป่าเพียงแห่งเดียวที่มีประชากรของสิงโตเอเชียหลงเหลืออยู่ในโลก
สัตว์นักล่าที่ใกล้สูญพันธุ์มากที่สุดอันดับต้น ๆ ของประเทศอินเดียปี ค.ศ. 2010 หมาในอยู่ในข่ายของภาวะใกล้สูญพันธุ์ ซึ่งเป็นสายพันธุ์ที่มีสมาชิกน้อยกว่า 2,500 ตัวที่หลงเหลืออยู่ในโลก

ความหลากหลายทางชีวภาพในประเทศอินเดีย ประกอบด้วยส่วนผสมของสายพันธุ์ที่แตกต่างกันของสิ่งมีชีวิต[1] นอกเหนือจากสัตว์เลี้ยงเพื่อการปศุสัตว์ที่สำคัญ อย่างเช่น วัว, ควาย, แพะ, สัตว์ปีก และอูฐ ประเทศอินเดียยังมีความหลากหลายที่น่าอัศจรรย์ของสัตว์พื้นเมืองภายในประเทศ โดยเป็นบ้านของเสือโคร่งเบงกอล, สิงโตอินเดีย, งูเหลือม, หมาป่า, หมาจิ้งจอก, หมี, จระเข้, หมาใน, ลิง, งู, สายพันธุ์แอนทิโลป, สายพันธุ์กระทิง และช้างเอเชีย ความหลากหลายทางชีวภาพที่อุดมสมบูรณ์ของภูมิภาคมีอยู่ในอุทยานแห่งชาติกว่า 120 แห่ง, เขตสงวนชีวมณฑล 18 แห่ง, เขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่ากว่า 500 แห่งทั่วประเทศ ประเทศอินเดียมีความหลากหลายทางชีวภาพในภูมิภาคมากที่สุดในบางส่วน และมีพื้นที่ที่มีความสำคัญเป็นพิเศษด้านความหลากหลายทางชีวภาพสามแห่งจากทั้งหมดที่มีอยู่ 34 แห่งในโลก – หรือเป็นที่ให้พัก – ซึ่งได้แก่แนวเทือกเขากาตตะวันตก, เทือกเขาหิมาลัยตะวันออก และเขตอินเดียและพม่า[2] เนื่องจากประเทศอินเดียเป็นบ้านของสายพันธุ์สัตว์ที่หายากและถูกคุกคามเป็นจำนวนมาก การจัดการความหลากหลายทางชีวภาพภายในประเทศจึงเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับการรักษาสายพันธุ์เหล่านี้[3] ประเทศอินเดียเป็นหนึ่งในสิบเจ็ดประเทศที่มีความหลากหลายทางชีวภาพอุดมสมบูรณ์ โดยอ้างถึงกรณีศึกษาหนึ่ง ประเทศอินเดียกับสิบหกประเทศที่มีความหลากหลายทางชีวภาพอุดมสมบูรณ์ เป็นบ้านพักอาศัยสำหรับความหลากหลายทางชีวภาพของโลกประมาณ 60 ถึง 70  เปอร์เซ็นต์[4]

อ้างอิง

[แก้]
  1. ↑ Encyclopedia of World Geography By Peter Haggett
  2. ↑ South India By Sarina Singh, Stuart Butler, Virginia Jealous, Amy Karafin, Simon Richmond, Rafael Wlodarski
  3. ↑ Biodiversity and its conservation in India By Sharad Singh Negi
  4. ↑ Explorations in Applied Geography By Dutt Misra & Chatterjee (eds.) , L R Singh, Ashok K Dutt, H N Misra, Meera Chatterjee

and prospecting of fungi from India. By: C. Manoharachary, K. Sridhar, Reena Singh, Alok Adholeya, T. S. Suryanarayanan, Seema Rawat and B. N. Johri. CURRENT SCIENCE, VOL. 89, NO. 1, 10 JULY 2005. PDF

  • [4];Fungi of India 1989-2001. By: Jamaluddin, M.G. Goswami and B.M. Ojha, Scientific Publishers, 2004, vii, 326 p, ISBN 8172333544.

แหล่งข้อมูลอื่น

[แก้]
Stub icon

บทความสิ่งแวดล้อมนี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล