ชื่อ เซี่ย

ชื่อ เซี่ย / สี เญี้ยป
士燮
ขุนพลพิทักษ์ (衛將軍 เว่ย์เจียงจฺวิน)
ดำรงตำแหน่ง หลัง ค.ศ. 220 (220) – ค.ศ. 226 (226)
กษัตริย์	ซุนกวน
ขุนพลซ้าย (左將軍 จั่วเจียงจฺวิน)
ดำรงตำแหน่ง ค.ศ. 210 (210) – ค.ศ. 220 (220)
กษัตริย์	พระเจ้าเหี้ยนเต้
ขุนพลสงบแดนไกล (安遠將軍 อันยฺเหวี่ยนเจียงจฺวิน)
ดำรงตำแหน่ง ค.ศ. ? (?) – ค.ศ. ? (?)
กษัตริย์	พระเจ้าเหี้ยนเต้
ขุนพลองครักษ์สงบภาคใต้ (綏南中郎將 ซุยหนานจงหลางเจี้ยง)
ดำรงตำแหน่ง ค.ศ. ? (?) – ค.ศ. ? (?)
กษัตริย์	พระเจ้าเหี้ยนเต้
เจ้าเมืองเกาจี (交趾太守 เจียวจื่อไท่โฉฺ่ว)
ดำรงตำแหน่ง ค.ศ. 187 (187) – ค.ศ. ? (?)
กษัตริย์	พระเจ้าเลนเต้ / พระเจ้าเหี้ยนเต้
ข้อมูลส่วนบุคคล
เกิด	ค.ศ. 137 อำเภอชางอู๋ เขตปกครองตนเองกว่างซีจ้วง ราชวงศ์ฮั่นตะวันออก
เสียชีวิต	ค.ศ. 226 (89 ปี) นครกว่างโจว มณฑลกวางตุ้ง ง่อก๊ก
บุพการี	ขื่อ ชื่อ (บิดา)
อาชีพ	ขุนพล, นักการเมือง, ขุนศึก
ชื่อรอง	เวย์เยี่ยน (威彥)
บรรดาศักดิ์	หลงเปียนโหฺว (龍編侯)
สมัญญานาม	เทียนก๋ามซาอึงลิญอู๋ได่เวือง (Thiện Cảm Gia Ứng Linh Vũ Đại Vương; 善感嘉應靈武大王) (มอบให้โดยราชวงศ์จ๋านแห่งเวียดนาม)

หน้านี้เป็นชื่อบุคคลจีน นามสกุลคือ ชื่อ (士)

ชื่อ เซี่ย (จีน: 士燮; พินอิน: Shì Xiè; การออกเสียง^ⓘ) (ค.ศ. 137–226) ชื่อรอง เวย์เยี่ยน (จีน: 威彥; พินอิน: Wēiyàn) มีชื่อในภาษาเวียดนามว่า สี เญี้ยป (เวียดนาม: Sĩ Nhiếp) เป็นขุนพล นักการเมือง และขุนศึกชาวจีนที่มีชีวิตในยุคราชวงศ์ฮั่นตะวันออกและต้นยุคสามก๊กของจีน^[1] ชื่อ เซี่ยรับราชการเป็นเป็นเจ้าเมืองของเมืองเกาจี (交趾 เจียวจื่อ) ซึ่งปัจจุบันคือตอนเหนือของประเทศเวียดนาม บันทึกประวัติศาสตร์ในศตวรรษที่ 3 จดหมายเหตุสามก๊ก (ซานกั๋วจื้อ) เป็นแหล่งข้อมูลหลักของจีนที่เกี่ยวข้องชีวประวัติของชื่อ เซี่ย^[2] ชื่อ เซี่ยส่งเสริมศาสนาพุทธตลอดชีวิต หลังจากชื่อ เซี่ยเสียชีวิต ชาวเวียดนามได้เล่าขานตำนานมากมายเกี่ยวกับชื่อ เซี่ย^[3] และยกย่องในฐานะ สีเวือง (Sĩ Vương ราชาสี; 士王 ชื่อหวาง) ในบางวัด

ภูมิหลังครอบครัวและประวัติช่วงต้น

ในฐานะขุนศึกในมณฑลเกาจิ๋ว

ในฐานะเจ้าประเทศราชของง่อก๊ก

ครอบครัว

ความนับถือ "ราชาสี" ในเวียดนาม

ดูเพิ่ม

• รายชื่อบุคคลในยุคสามก๊ก

อ้างอิง

1. de Crespigny (2007), p. 739.
2. Werner, Dutton & Whitmore (2012), p. 11.
3. Keown (2003), p. 326.

• ตันซิ่ว (ศตวรรษที่ 3). จดหมายเหตุสามก๊ก (ซานกั๋วจื้อ).
• เผย์ ซงจือ (ศตวรรษที่ 5). อรรถาธิบายจดหมายเหตุสามก๊ก (ซานกั๋วจื้อจู้).
• ซือหม่า กวาง (1084). จือจื้อทงเจี้ยน.
• de Crespigny, Rafe (2007). A Biographical Dictionary of Later Han to the Three Kingdoms 23-220 AD. Leiden: Brill. ISBN 9789004156050.
• Dror, Olga (2007). Cult, Culture, and Authority: Princess Liễu Hạnh in Vietnamese History. University of Hawaii Press. ISBN 0824829727.
• Holmgren, Jennifer (1980). Chinese Colonization of Northern Vietnam: Administrative Geography and Political Development in the Tonking Delta, First To Sixth Centuries A.D. Australian National University Press.
• Keown, Damien (2003). A Dictionary of Buddhism. Oxford University Press.
• Schafer, Edward Hetzel (1967). The Vermilion Bird. University of California Press.
• Taylor, Keith Weller (1983). The Birth of Vietnam (illustrated, reprint ed.). University of California Press. ISBN 0520074173.
• Walker, Hugh Dyson (2012), East Asia: A New History, ISBN 978-1477265161
• Werner, Jayne; Dutton, George Edson; Whitmore, John K., บ.ก. (2012). Sources of Vietnamese Tradition. Columbia University Press. ISBN 0231511108.

ก่อนหน้า		ชื่อ เซี่ย		ถัดไป
ไม่มี		เจ้าเมืองเกาจี Thái Thú Giao Châu (ค.ศ. 187–226)		ชื่อ ฮุย