ดอยปุย
ดอยปุย เป็นดอยแบ่งเขตตำบลสุเทพและตำบลช้างเผือก อำเภอเมืองเชียงใหม่ กับตำบลดอนแก้ว อำเภอแม่ริม จังหวัดเชียงใหม่ สูง 1,697 เมตร[1]
เป็นส่วนหนึ่งของอุทยานแห่งชาติดอยสุเทพ-ปุย จังหวัดเชียงใหม่ มีลักษณะของพื้นที่เป็นภูเขาสูงสลับซับซ้อนอยู่ในแนวเทือกเขาถนนธงชัย เป็นแหล่งกำเนิดของต้นน้ำลำธารลำห้วย เช่น ห้วยแก้ว ห้วยช่างเคี่ยน ห้วยแม่ปาน เป็นต้น ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของแหล่งต้นน้ำลำธารที่ไหลลงสู่แม่น้ำปิง[2]
ดอยปุยมีสภาพพื้นที่เป็นป่าสนเขา ธรณีวิทยาโดยทั่วไปประกอบด้วย หินอัคนี ชนิดที่สำคัญได้แก่ หินแกรนิต นอกจากนี้ยังมีหินชั้นและหินแปร
ดอยปุยเป็นที่อยู่ของหมู่บ้านชาวเขาเผ่าม้ง (แม้ว) เป็นหมู่บ้านที่ตั้งอยู่บนพื้นที่สูง 700–1,685 เมตร ที่ก่อตั้งครั้งแรกเมื่อประมาณ พ.ศ. 2489 หลังสงครามโลกครั้งที่ 2[3]
บนยอดดอยปุยมีโบราณสถานสันกู่เป็นพุทธสถานสมัยหริภุญไชยที่มีอายุเก่าแก่ที่สุดกว่าโบราณสถานใด ๆ ที่มีอยู่ในบริเวณชุมชนแถบเชิงดอยสุเทพ[4]
อ้างอิง
[แก้]- ↑ สำนักงานราชบัณฑิตยสภา. อักขรานุกรมภูมิศาสตร์ไทย เล่ม ๓ (อักษร น-ม) ฉบับราชบัณฑิตยสภา. พิมพ์ครั้งที่ ๔. กรุงเทพมหานคร : เดอะ เบสท์ เพรส แอนด์ ครีเอชั่น, ๒๕๖๐. (แก้ไขปรับปรุงข้อมูลเมื่อ พ.ศ. ๒๕๖๓)
- ↑ "ดอยปุย". กองจัดการสิ่งแวดล้อมธรรมชาติและศิลปกรรม.
- ↑ "ดอยปุย". มิวเซียมไทยแลนด์.
- ↑ สุรพล ดำาริห์กุล. "โบราณสถานสันกู่ ดอยปุย: พื้นที่ศักดิ์สิทธิ์ของพระฤาษีวาสุเทพ ?".