ภาษามลายูปาปัว | |
---|---|
ภาษามลายูอีเรียน | |
ประเทศที่มีการพูด | ประเทศอินโดนีเซีย |
ภูมิภาค | นิวกินีตะวันตก |
จำนวนผู้พูด | ไม่ทราบ; 500,000 คน (รวมผู้พูดภาษาแม่และภาษาที่สอง) (2007)[1] |
ตระกูลภาษา | ครีโอลมลายู
|
รหัสภาษา | |
ISO 639-3 | pmy |
ภาษามลายูปาปัว (อังกฤษ: Papuan Malay) หรือ ภาษามลายูอีเรียน (Irian Malay) เป็นภาษาครีโอลฐานมลายูที่มีผู้พูดในนิวกินีฝั่งอินโดนีเซีย โดยปรากฏเป็นภาษาติดต่อในบรรดาชนเผ่าในนิวกินีของอินโดนีเซีย (ปัจจุบันคือจังหวัดปาปัว, จังหวัดปาปัวกลาง, จังหวัดปาปัวที่สูง, จังหวัดปาปัวใต้, จังหวัดปาปัวตะวันตก และจังหวัดปาปัวตะวันตกเฉียงใต้) เพื่อการค้าขายและการสื่อสารในชีวิตประจำวัน ปัจจุบันมีผู้พูดภาษาแม่เพิ่มมากขึ้น เมื่อไม่นานมานี้ ภาษาพื้นเมืองของชาวปาปัวในอินโดนีเซียได้รับอิทธิพลจากภาษาอินโดนีเซียมาตรฐาน ภาษาย่อยมาตรฐานของชาติ ภาษานี้มีผู้พูดในนิวกินีของอินโดนีเซียร่วมกับภาษาอื่น ๆ อีก 274 ภาษา[2] และทำหน้าที่เป็นภาษากลาง
ภาษามลายูปาปัวอยู่ในสาขาย่อยมาเลย์อิกที่อยู่ในสาขามลายู-พอลินีเชียตะวันตก (WMP) ของกลุ่มภาษามลายู-พอลินีเชีย[3]
นักภาษาศาสตร์บางส่วนเสนอแนะว่าภาษามลายูปาปัวมีต้นกำเนิดจากภาษามลายูโมลุกกะเหนือ เนื่องจากมีหลักฐานคำยืมภาษาเตร์นาเตในพจนานุกรมจำนวนหนึ่ง[4] นักภาษาศาสนาอีกกลุ่มเสนอว่าภาษานี้แยกมาจากภาษามลายูอัมบน[5]
มีวิธภาษามลายูปาปัวที่ระบุได้ถึง 4 ภาษา[5]