ลกเจ๊ก

หน้านี้เป็นชื่อบุคคลจีน นามสกุลคือ ลู่ (陸)

ลกเจ๊ก (ลู่ จี)
陸績
ประติมากรรมดินเผาสมัยราชวงศ์จิน (กิมก๊ก) เล่าเรื่องยี่จับสี่เห่า (24 ยอดกตัญญู) ตอน ลกเจ๊กลักผลส้มของอ้วนสุดไปฝากมารดา จัดแสดง ณ พิพิธภัณฑ์มณฑลชานซี
เจ้าเมืองอุดหลิม (鬱林太守 ยฺวี่หลินไท่โฉ่ว) (ภายใต้ซุนกวน)
ดำรงตำแหน่ง ค.ศ. ? (?) – ค.ศ. 219 (219)
กษัตริย์	พระเจ้าเหี้ยนเต้
ขุนพลรอง (偏將軍 เพียนเจียงจวิน) (ภายใต้ซุนกวน)
ดำรงตำแหน่ง ค.ศ. ? (?) – ค.ศ. 219 (219)
กษัตริย์	พระเจ้าเหี้ยนเต้
ข้อมูลส่วนบุคคล
เกิด	ค.ศ. 188[1] นครซูโจว มณฑลเจียงซู
เสียชีวิต	ค.ศ. 219 (31 ปี)[1][2] นครกุ้ยผิง มณฑลกวางซี
บุตร	ลู่ หง ลู่ รุ่ย ลู่ ยฺวี่เชิง
บุพการี	ลู่ คาง (บิดา)
ความสัมพันธ์	ลกซุน (ญาติ)[a] ลู่ เม่า (ญาติ)[a] มารดาของกู้เฉิง (ญาติ)[a]
อาชีพ	บัณฑิต, ขุนนาง
ชื่อรอง	กงจี้ (公紀)

ลกเจ๊ก (ค.ศ. 188–219) มีชื่อในภาษาจีนกลางว่า ลู่ จี (จีน: 陸績; พินอิน: Lù Jī) ชื่อรอง กงจี้ (จีน: 公紀; พินอิน: Gōngjì) เป็นขุนนางและบัณฑิตผู้รับใช้ขุนศึกซุนกวนในช่วงปลายยุคราชวงศ์ฮั่นตะวันออกของจีน ลกเจ๊กยังเป็นหนึ่งในยี่จับสี่เห่าหรือยี่สิบสี่ยอดกตัญญู^[1]

ประวัติ

ลกเจ๊กเป็นชาวอำเภออู๋ (吳縣 อู๋เซี่ยน) เมืองง่อกุ๋น (吳郡 อู๋จฺวิ้น) ซึ่งปัจจุบันอยู่ในนครซูโจว มณฑลเจียงซู บิดาของลกเจ๊กคือลู่ คาง (陸康) รับราชการเป็นเจ้าเมืองของเมืองโลกั๋ง (廬江郡 หลูเจียงจฺวิ้น) ในช่วงปลายราชวงศ์ฮั่นตะวันออก^[3] ลกเจ๊กเกิดในตระกูลลก (陸 ลู่) ที่เป็นหนึ่งในสี่ตระกูลทรงอิทธิพลที่สุดในเมืองง่อกุ๋น และยังเป็นหนึ่งในสี่ตระกูลทรงอิทธิพลที่สุดในภูมิภาคกังตั๋ง (江東 เจียงตง)^[b]

เมื่อลกเจ๊กอายุ 6 ปี (ตามการนับอายุแบบเอเชียตะวันออก)^[c] บิดาของลกเจ๊กพาลกเจ๊กไปเมืองกิวกั๋ง (九江郡 จิ่วเจียงจฺวิ้น) เพื่อเยี่ยมอ้วนสุด อ้วนสุดนำส้มจีนมาเลี้ยงแขก ลกเจ๊กแอบหยิบส้มสามลูกซ่อนไว้ในแขนเสื้อ เมื่อลกเจ๊กและบิดาเตรียมจะออกไป ส้มก็กลิ้งออกมาจากแขนเสื้อของลกเจ๊ก อ้วนสุดพูดว่า "คุณชายลก เจ้ามาในฐานะแขก เหตุใดเจ้าจึงซ่อนส้มไว้" ลกเจ๊กคุกเข่าและตอบว่า "ข้าพเจ้าอยากนำส้มกลับบ้านไปให้มารดา" อ้วนสุดรู้สึกประทับใจการกระทำนี้ของลกเจ๊กอย่างมาก^[4] เหตุการณ์นี้เป็นหนึ่งใน 24 เรื่องเล่าเกี่ยวกับความกตัญญูในตำราลัทธิขงจื๊อชื่อยี่จับสี่เห่าหรือยี่สิบสี่ยอดกตัญญู

ในนิยายสามก๊ก

ดูเพิ่ม: รายการเรื่องแต่งในสามก๊ก § จูกัดเหลียงเป็นทูตไปกังตั๋ง

ลกเจ๊กปรากฏในช่วงสั้น ๆ ในนวนิยายอิงประวัติศาสตร์ในคริสต์ศตวรรษที่ 14 เรื่องสามก๊ก (ซานกั๋วเหยี่ยนอี้) ตอนที่ 43^[d] ลกเจ๊กเป็นหนึ่งในบัณฑิตง่อที่โต้วาทีกับจูกัดเหลียงในเรื่องการตัดสินใจของซุนกวนที่จะเป็นพันธมิตรกับเล่าปี่ในการต้านโจโฉก่อนหน้ายุทธการที่เซ็กเพ็ก ลกเจ๊กแย้งว่า

"อันโจโฉนี้มาทว่าทำหยาบช้า แอบรับสั่งพระเจ้าเหี้ยนเต้เที่ยวปราบปรามบ้านเมืองทั้งปวงให้แผ่นดินเดือนร้อนก็จริง แต่ว่าโจโฉนี้เปนเชื้อสายของโจฉำผู้เปนอุปราชมาแต่แผ่นดินก่อน อันเล่าปี่นี้ว่าเปนเชื้อกษัตริย์กระเสนกระสายพระเจ้าเหี้ยนเต้นั้นเราไม่รู้ แจ้งแต่ว่าตระกูลของเล่าปี่นั้นเปนคนอนาถา ตัวเล่าปี่เล่าก็เปนแต่คนทอเสื่อขาย ควรหรือจะมาองค์อาจไม่คิดเจียมตัว แลจะต่อสู้โจโฉนั้นเราไม่เห็นด้วย"

จูกัดเหลียงตอบว่า

"ท่านนี้หรือชื่อว่าลกเจ๊ก เมื่อยังเปนเด็กอยู่นั้นลักส้มเขาเอาไปให้แก่มารดา นั่งลงเถิดเราจะเจรจาด้วย ซึ่งท่านนับถือโจโฉว่าเปนเชื้อสายของโจฉำก็จริง แต่โจฉำนั้นเปนคนกตัญญูสัตย์ซื่อต่อเจ้าปรากฎมาแต่ก่อน อันโจโฉนี้เปนคนเสียชาติเสียตระกูล มิได้ประพฤติตามประเพณีปู่ย่าตายาย ทำให้ผิดจากตระกูลของตัว ซึ่งจะนับถือว่าดีนั้นก็แต่คนพาลเหมือนหนึ่งท่าน อันเล่าปี่นายเรานั้น ก็เปนเชื้อสายพระเจ้าเหี้ยนเต้ ๆ ก็ทำนุบำรุงให้ยศฐานาศักดิ์ คนทั้งปวงก็รู้อยู่ เหตุไฉนท่านจึงว่าเปนคนอนาถา ถึงมาทว่าเปนคนทอเสื่อขายเกือกก็ดี อันนี้ประเพณีเปนที่ทำมาหากินจะอับอายเปนกะไรนักหนา ฝ่ายพระเจ้าฮั่นโกโจนั้นเล่าก็มิใช่เปนเชื้อพระวงศ์มา แต่ก่อนก็เปนแต่พันนายบ้าน แต่กอปไปด้วยความเพียรก็ได้เปนกษัตริย์อันใหญ่ จึงได้สืบพระราชวงศ์เสวยราชสมบัติมาตราบเท่าทุกวันนี้ ท่านจะมาประมาทเล่าปี่นายเรานั้นหาควรไม่ ตัวท่านเปนเด็กยังมิสิ้นกลิ่นน้ำนม จะมาอวดรู้กว่าผู้ใหญ่นั้นอย่าเจรจาสืบไปเลย"

ลกเจ๊กได้ฟังก็เงียบไป^[5][6]

ดูเพิ่ม

• รายชื่อบุคคลในยุคสามก๊ก
• ยี่จับสี่เห่า

หมายเหตุ

1. ลกซุน, ลู่ เม่า และมารดาของกู้เฉิง เป็นหลานปู่ของพี่ชายของลู่ คาง (บิดาของลกเจ๊ก) ลู่ คางเป็นปู่น้อย (น้องชายของปู่) ของทั้งสาม
2. สี่ตระกูลใหญ่ในเมืองง่อกุ๋น ได้แก่ ตระกูลโกะ (顧 กู้), ลก (陸 ลู่), จู (朱 จู) และเตียว (張 จาง) สี่ตระกูลใหญ่ในภูมิภาคกังตั๋ง ได้แก่ ตระกูลโกะ (顧 กู้), ลก (陸 ลู่), งี/ยี (虞 ยฺหวี) และอุย/งุย (魏 เว่ย์) สมาชิกที่มีชื่อเสียงจากแต่ละตระกูล ได้แก่ โกะหยง (กู้ ยง), กู้ เช่า และกู้ ถานจากตระกูลโกะ; ลกซุน (ลู่ ซฺวิ่น), ลกเจ๊ก (ลู่ จี) และลู่ ข่ายจากตระกูลลก; จูหวน (จู หฺวาน) และจู จฺวี้จากตระกูลจู; เตียวอุ๋น (จาง เวิน) จากตระกูลเตียว; งีห้วน/ยีหวนจากตระกูลงี/ยี และเว่ย เถิง (魏騰) จากตระกูลอุย/งุย
3. เวลานั้นมีลกเจ๊กมีอายุจริงประมาณ 5 ปี ในวัฒนธรรมเอเชียตะวันออก บุคคลใด ๆ ถือว่ามีอายุ 1 ปีตั้งแต่ปีแรกของชีวิต ดูรายละเอียดในการนับอายุแบบเอเชียตะวันออก
4. ในสามก๊ก ฉบับเจ้าพระยาพระคลัง (หน) อยู่ในตอนที่ 38

อ้างอิง

1. de Crespigny (2007), p. 617.
2. (年三十二卒。) สามก๊กจี่ เล่มที่ 57.
3. (陸績字公紀，吳郡吳人也。父康，漢末為廬江太守。) สามก๊ก เล่มที่ 57.
4. (績年六歲，於九江見袁術。術出橘，績懷三枚，去，拜辭墮地，術謂曰：「陸郎作賔客而懷橘乎？」績跪荅曰：「欲歸遺母。」術大奇之。) สามก๊กจี่ เล่มที่ 57.
5. สามก๊ก (ซานกั๋วเหยี่ยนอี้) ตอนที่ 43.
6. "สามก๊ก ตอนที่ ๓๘". วัชรญาณ. สืบค้นเมื่อ October 18, 2024.

บรรณานุกรม

• ตันซิ่ว (คริสต์ศตวรรษที่ 3). สามก๊กจี่ (ซานกั๋วจื้อ).
• เผย์ ซงจือ (คริสต์ศตวรรษที่ 5). อรรถาธิบายสามก๊กจี่ (ซานกั๋วจื้อจู้).
• ล่อกวนตง (คริสต์ศตวรรษที่ 14). สามก๊ก (ซานกั๋วเหยี่ยนอี้).
• de Crespigny, Rafe (2007). A biographical dictionary of Later Han to the Three Kingdoms (23–220 AD). Leiden: Brill. ISBN 978-90-04-15605-0.