ขงจื่อเจีย-ยฺหวี่

ขงจื่อเจีย-ยฺหวี่  
หน้าปกของขงจื่อเจีย-ยฺหวี่ฉบับตีพิมพ์ในปี ค.ศ. 1895
ผู้ประพันธ์ข่ง อานกั๋ว (ถือเป็นผู้เขียน)
อองซก (เรียบเรียง)
ชื่อเรื่องต้นฉบับ孔子家語
ประเทศประเทศจีนยุคราชวงศ์ฮั่น
ภาษาภาษาจีนโบราณ
หัวเรื่องคำสอนในลัทธิขงจื๊อ
ขงจื่อเจีย-ยฺหวี่
อักษรจีนตัวเต็ม孔子
อักษรจีนตัวย่อ孔子家语
ความหมายตามตัวอักษรคำสอนในสำนักของขงจื๊อ

ขงจื่อเจีย-ยฺหวี่ (จีน: 孔子家語) แปลว่า คำสอนในสำนักของขงจื๊อ[1] หรือ คำสอนในครอบครัวของขงจื๊อ[2] เป็นหนังสือรวมคำสอนของขงจื๊อ เขียนขึ้นในฐานะภาคผนวกของหลุน-ยฺหวี่[3]

หนังสือชื่อขงจื่อเจีย-ยฺหวี่มีมาตั้งแต่ช่วงต้นยุคราชวงศ์ฮั่น (206 ปีก่อนคริสตกาล - ค.ศ. 220) เป็๋นอย่างน้อย และปรากฏในอี้เหวินจื้อ (藝文志) บรรณานุกรมหลวงในศตวรรษที่ 1 โดยมี 27 ม้วนหนังสือ อย่างไรก็ตามก็มีขงจื่อเจีย-ยฺหวี่ฉบับที่มีอยู่ในปัจจุบันเป็นฉบับที่รวบรวมโดยอองซก (ค.ศ. 195-256) ขุนนางและบัณฑิตของรัฐวุยก๊กในยุคสามก๊ก และประกอบด้วย 10 ม้วนหนังสือและ 44 บรรพ[4]

นักวิชาการชาวจีนได้สรุปมาเป็นเวลานานว่าขงจื่อเจีย-ยฺหวี่ฉบับที่มีอยู่ในปัจจุบันนั้นเป็นงานปลอมแปลงในศตวรรษที่ 3 โดยอองซก โดยไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับขงจื่อเจีย-ยฺหวี่ต้นฉบับที่มีชื่อเหมือนกัน[3] แต่ข้อสรุปนี้ถูกล้มล้างด้วยการค้นพบทางโบราณคดีของสุสานสมัยราชวงศ์ฮั่นตะวันตกที่ติ้งโจว (55 ปีก่อนคริสตกาล) และซฺวางกู่ตุย (165 ปีก่อนคริสตกาล)[4]

ขงจื่อเจีย-ยฺหวี่มีการแปลเป็นภาษาไทย 2 ครั้ง ครั้งแรกแปลในชื่อภาษาไทยว่า ขงจื๊อ ฉบับปราชญ์ชาวบ้าน แปลโดยอธิคม สวัสดิญาณ ตีพิมพ์ครั้งแรกในปี พ.ศ. 2540 ครั้งที่สองแปลในชื่อภาษาไทยว่า ขงจื่อเจียอี่ว์ ปกิณกคดีขงจื่อ แปลโดยชัชชล ไทยเขียว ตีพิมพ์ครั้งแรกในปี พ.ศ. 2567

อ้างอิง

[แก้]
  1. Kramers 1950.
  2. Shen 2013, p. 87.
  3. 3.0 3.1 Kramers 1950, p. 2.
  4. 4.0 4.1 中國歷代對《孔子家語》的研究. Culture China (ภาษาChinese). 2010-04-22. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2017-03-23. สืบค้นเมื่อ 2017-03-22.{{cite web}}: CS1 maint: unrecognized language (ลิงก์)

บรรณานุกรม

[แก้]

แหล่งข้อมูลอื่น

[แก้]