คัมภีร์เปลี่ยนเส้นเอ็น

คัมภีร์เปลี่ยนเส้นเอ็น (จีน: 易筋經; พินอิน: Yì Jīn Jīng) วิชานี้พบได้ในนิยายกำลังภายในหลายเรื่องโดยเฉพาะนิยายกำลังภายในยุคเก่า รวมทั้งนิยายกำลังภายในของกิมย้งด้วยเช่นเดียวกัน ที่ปรากฏเห็นเด่นชัดที่สุด คือ นิยายเรื่อง มังกรหยก, มังกรหยก ภาค 2, ดาบมังกรหยก, แปดเทพอสูรมังกรฟ้า,สำนักพยัคฆ์มังกร และ กระบี่เย้ยยุทธจักร

ความเป็นจริง

จากหลักฐานที่ผ่านมาของนักโบราณคดีและนักประวัติศาสตร์ทำให้เชื่อว่า คัมภีร์เปลี่ยนเส้นเอ็นเป็นวิชาที่ได้ดัดแปลงมาจากโยคะสูตรของอินเดียโดยปรมาจารย์ตั๊กม้อ สาเหตุที่ทำให้ปรมาจารย์ตั๊กม้อต้องคิดวิชานี้ขึ้นมา เนื่องจากนิกายชยานนั้นเน้นการปฏิบัติสมาธิสูงมากเพื่อให้ไปถึงจุดที่เรียกว่า โพธิจิต ดังนั้นเพื่อให้การปฏิบัติธรรมมีประสิทธิภาพมากขึ้น ปรมาจารย์ตั๊กม้อจึงได้บัญญัติวิชาออกกำลังกายเพื่อสุขภาพชนิดนี้ขึ้น

ความเข้าใจผิด

นับตั้งแต่ที่มีหนังสือการ์ตูนเรื่อง แปดเทพอสูรมังกรฟ้า ของ หวงยี่หลาง เป็นต้นมา ทำให้นักอ่านการ์ตูนกำลังภายในหลายคนเชื่อว่า คัมภีร์เปลี่ยนเส้นเอ็นนั้น ต้องมีขั้น 7 ขั้นด้วยกัน เหมือนวิชาอย่างคาราเต้หรือยูโด ซึ่งเป็นความเข้าใจผิดอย่างร้ายแรง เนื่องจากการฝึกคัมภีร์เปลี่ยนเส้นเอ็นนั้นไม่ได้มีขั้น เหมือนดั่งเช่นที่ปรากฏในหนังสือการ์ตูนเรื่องดังกล่าวแม้แต่น้อย

การปรากฏในนิยายของกิมย้ง

คัมภีร์เปลี่ยนเส้นเอ็นปรากฏตัวขึ้นอย่างเด่นชัดครั้งแรกในนิยายเรื่อง แปดเทพอสูรมังกรฟ้า ถูกใช้โดยตัวละครปริศนาที่ไม่มีชื่อเรียกหา แต่นักอ่านได้เรียกกันทั่วไปว่า หลวงจีนหอไตร, หลวงจีนกวาดลานวัด, หลวงจีนนิรนาม บ้างล่ะ ซึ่งก็สามารถเข้าใจกันได้เป็นอย่างดีไม่ว่าจะใช้คำเรียกแบบไหนไหน และสาเหตุที่ทำให้วิชานี้เป็นหนึ่งในสุดยอดวิชาของกิมย้งนั้น เนื่องมาจากสาเหตุการใช้วิชานี้โจมตียอดฝีมืออย่าง เซียวเอี้ยวซัว และ ม่อย้งผัก ภายในกระบวนท่าเดียว