คะโยเกียวกุ | |
---|---|
แหล่งกำเนิดทางรูปแบบ | เรียวโกกะ (เพลงป็อปท้องถิ่น • มินโย • บลูส์ • แจ๊ส) • เพลงลาติน • แทงโก • ทีนป็อป |
แหล่งกำเนิดทางวัฒนธรรม | คริสต์ทศวรรษที่ 1950 ญี่ปุ่น: แต่เดิมเคยหมายถึง เรียวโกกะ มาก่อนตั้งแต่ปลายคริสต์ทศวรรษที่ 1920 |
เครื่องบรรเลงสามัญ | เสียงร้อง • กีตาร์ไฟฟ้า • กีตาร์เบส • กลองชุด • ฟลูต • ฟิดเดิล • แซกโซโฟน • อูกูเลเล • คลาริเน็ต |
คาโยเกียวกุ (ญี่ปุ่น: 歌謡曲; โรมาจิ: Kayōkyoku) เป็นดนตรีป็อปของประเทศญี่ปุ่น ซึ่งเป็นฐานของดนตรีเจ-ป็อปยุคใหม่ หนังสือพิมพ์เดอะเจแปนไทมส์ (The Japan Times) อธิบายว่า คาโยเกียวกุ เป็นดนตรีป็อปมาตรฐานของประเทศญี่ปุ่น[1] หรือ ดนตรีป็อปในยุคโชวะ[2]