จักรพรรดิเว่ย์เสี้ยวเหวิน

จักรพรรดิเว่ย์เสี้ยวเหวิน
北魏孝文帝
จักรพรรดิแห่งราชวงศ์เว่ย์เหนือ
ครองราชย์20 กันยายน ค.ศ. 471 – 26 เมษายน ค.ศ. 499
ก่อนหน้าจักรพรรดิเว่ย์เสียนเหวิน
ถัดไปจักรพรรดิเว่ย์เสวียนอู่
ผู้สำเร็จราชการจักรพรรดินีเฟิง
文成文明皇后
ประสูติ13 ตุลาคม ค.ศ. 467
สวรรคต26 เมษายน ค.ศ. 499 (พระชนมายุ 31 พรรษา)
พระนามเต็ม
สกุล: เริ่มแรก ทั่วป๋า (拓拔, tuò bá)
ต่อมา หยวน (元, yuán)
(เปลี่ยน ค.ศ. 496)
พระนาม: หง(宏, hóng)
พระสมัญญานาม
เสี้ยวเหวิน (孝文, xiào wén),
แปลตามตัว
"กตัญญูและวัฒนธรรม"
วัดประจำรัชกาล
เกาจู่ (高祖, gāo zǔ)
พระราชบิดาจักรพรรดิเว่ย์เสียนเหวิน
พระราชมารดาจักรพรรดินีซื่อ

จักรพรรดิเว่ย์เสี้ยวเหวิน ((北)魏孝文帝) (13 ตุลาคม ค.ศ. 467 – 26 เมษายน ค.ศ. 499), พระนามเดิม ทั่วป๋า หง (拓拔宏), ต่อมาคือ หยวน หง (元宏), หรือ ทั่วป๋า หงที่ 2 เป็นจักรพรรดิแห่งราชวงศ์เว่ย์เหนือของจีนตั้งแต่วันที่ 20 กันยายน ค.ศ. 471 ถึงวันที่ 26 เมษายน ค.ศ. 499[1]

จักรพรรดิเว่ย์เสี้ยวเหวินใช้นโยบายที่รุนแรงในการทำให้เกิดการขัดเกลาทางสังคม โดยมุ่งหมายที่จะรวมศูนย์อำนาจรัฐและทำให้กลายเป็นรัฐที่มีหลายเชื้อชาติซึ่งง่ายต่อการปกครอง นโยบายเหล่านี้รวมถึงการเปลี่ยนรูปแบบศิลปะที่สะท้อนให้เห็นถึงความเป็นจีน ตั้งค่านิยมและบังคับให้ประชากรพูดภาษาและสวมใส่เสื้อผ้าแบบจีน พระองค์บังคับชาวเซียนเป่ยของพระองค์และเผ่าอื่น ๆ ให้ใช้สกุลจีนและทรงเปลี่ยนสกุลของพระองค์จาก ทั่วป๋า เป็น หยวน นอกจากนี้พระองค์ยังสนับสนุนให้มีการแต่งงานระหว่างชาวเซียนเปย์กับชาวฮั่น

อ้างอิง

[แก้]
  1. ↑ Grousset, Rene (1970). The Empire of the Steppes. Rutgers University Press. pp. 65. ISBN 0-8135-1304-9.