รัฐบัญญัติโรคระบาด ค.ศ. 1897 Epidemic Diseases Act, 1897 | |
---|---|
ราชสภานิติบัญญัติ (ปัจจุบันอำนาจตามรัฐบัญญัตินี้เป็นของรัฐสภาอินเดีย) | |
| |
การอ้างถึง | รัฐบัญญัติ ฉบับที่ 3 ค.ศ. 1897 (Act No. 3 of 1897) |
เขตที่ครอบคลุม | อินเดีย |
ผู้ตรา | ราชสภานิติบัญญัติ (ปัจจุบันอำนาจตามรัฐบัญญัตินี้เป็นของรัฐสภาอินเดีย) |
การแก้ไขเพิ่มเติม | |
กฤษฎีกาโรคติดต่อ (แก้ไขเพิ่มเติม) ค.ศ. 2020 (Epidemic Diseases (Amendment) Ordinance, 2020)[1][2] รัฐบัญญัตินี้ได้รับการแก้ไขเพิ่มเติมเกี่ยวกับการนำไปใช้บังคับในภูมิภาคและรัฐหลายแห่ง เช่น โดยรัฐบัญญัติโรคติดต่อ (แก้ไขเพิ่มเติมสำหรับปัญจาบ) ค.ศ. 1944 (Epidemic Diseases (Punjab Amendment) Act, 1944) และขยายไปสู่ดินแดนดาดราและนครหเวลีด้วยกฎ ฉบับที่ 6 ค.ศ. 1963 ส่วนที่ 2 กับบัญชีแนบท้าย (Reg. 6 of 1963, s. 2 and Sch.) เป็นต้น | |
คำสำคัญ | |
การระบาด (epidemic), โรค (disease) | |
สถานะ: ยังมีผลอยู่ |
รัฐบัญญัติโรคระบาด ค.ศ. 1897 (อังกฤษ: Epidemic Diseases Act, 1897) เป็นกฎหมายที่เดิมตราขึ้นเพื่อจัดการกับการระบาดของกาฬโรคชนิดหนองฝีในมุมไบ (ขณะนั้นคือบอมเบย์) ในอินเดียภายใต้การปกครองของอังกฤษ[3] กฎหมายนี้มุ่งหมายไว้ใช้จำกัดการแพร่ระบาดของโรค โดยให้อำนาจพิเศษที่จำเป็นต่อการดำเนินมาตรการทั้งหลายเพื่อควบคุมการแพร่ระบาดของโรค[4][5]
รัฐบัญญัตินี้ได้ใช้ควบคุมโรคในประเทศอินเดียอยู่เสมอ เช่น กรณีไข้หวัดเม็กซิโก, อหิวาตกโรค, มาลาเรีย และไข้เด็งกี[6] ในปี พ.ศ. 2561 รัฐบัญญัตินี้ได้นำออกใช้เมื่ออหิวาตกโรคเริ่มระบาดในท้องที่รัฐคุชราต ต่อมาในปี พ.ศ. 2558 ได้ใช้จัดการไข้เด็งกีและมาลาเรียในจัณฑีครห์ และในปี พ.ศ. 2552 ได้ใช้กับไข้หวัดเม็กซิโกในปูเน นอกจากนี้ มีการบังคับใช้พระราชบัญญัตินี้ทั่วอินเดียตั้งแต่เดือนมีนาคม พ.ศ. 2563 เพื่อจำกัดการแพร่ระบาดของโรคโควิด-19 ที่ระบาดทั่วประเทศ[6]
{{cite web}}
: CS1 maint: others (ลิงก์)