รัฐบาลเฉพาะกาลสาธารณรัฐประชาชนบังกลาเทศ গণপ্রজাতন্ত্রী বাংলাদেশ অস্থায়ী সরকার Gônoprojatontri Bangladesh Asthayi Shorkar | |||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
2514–2515 | |||||||||
สถานะ | พลัดถิ่น | ||||||||
เมืองหลวง | มูชิบนคร | ||||||||
เมืองหลวงพลัดถิ่น | กัลกัตตา | ||||||||
ภาษาทั่วไป | ภาษาเบงกอล | ||||||||
ศาสนา | ศาสนาอิสลาม ศาสนาฮินดู ศาสนาพุทธ ศาสนาคริสต์ | ||||||||
การปกครอง | สาธารณรัฐเปลี่ยนผ่าน | ||||||||
ประธานาธิบดีบังกลาเทศ | |||||||||
• 2514-2515 | เชค มูจิบูร ระห์มาน | ||||||||
• 2514-2515 | ไซเย็ด นัซรุล อิสลาม (พฤตินัย) | ||||||||
นายกรัฐมนตรีบังกลาเทศ | |||||||||
• 2514-2515 | ตายุดดิน อะห์หมัด | ||||||||
ยุคประวัติศาสตร์ | สงครามปลดปล่อยบังกลาเทศ | ||||||||
• ก่อตั้ง | 17 เมษายน 2514 | ||||||||
• สิ้นสุด | 12 มกราคม 2515 | ||||||||
สกุลเงิน | รูปีปากีสถาน | ||||||||
| |||||||||
ปัจจุบันเป็นส่วนหนึ่งของ | บังกลาเทศ |
รัฐบาลเฉพาะกาลสาธารณรัฐประชาชนบังกลาเทศ (อังกฤษ: Provisional Government of the People's Republic of Bangladesh; เบงกอล: গণপ্রজাতন্ত্রী বাংলাদেশ অস্থায়ী সরকার, Gônoprojatontri Bangladesh Asthayi Shorkar) หรือนิยมเรียก รัฐบาลมูชิบนคร เป็นรัฐบาลที่ตั้งขึ้นหลังการประกาศอิสรภาพปากีสถานตะวันออกเมื่อวันที่ 10 เมษายน 2514 มีตายุดดิน อะห์หมัดเป็นนายกรัฐมนตรี และถือเป็นหัวหน้าสูงสุดในขบวนการปลดปล่อยบังกลาเทศ ซึ่งประกอบด้วยคณะรัฐมนตรี คณะทูตานุทูต สมัชชา กองทัพและราชการวิทยุ
หลังการเลือกตั้งทั่วไปปี 2513 คณะทหารผู้ยึดอำนาจการปกครองปากีสถานไม่ยอมส่งมอบอำนาจให้แก่สมาชิกสภานิติบัญญัติจากการเลือกตั้ง และกองทัพปากีสถานปราบปรามประชาชนปากีสถานตะวันออก บรรดาผู้นำการเมืองจากการเลือกตั้งของปากีสถานตะวันออกจึงประกาศเอกราชและก่อตั้งรัฐบาลชั่วคราวด้วยการสนับสนุนของรัฐบาลอินเดีย คณะรัฐมนตรีสาบานตนเข้ารับตำแหน่งในวันที่ 17 เมษายน 2514 ในเมืองมูชิบนคร รัฐบาลมีสำนักงานใหญ่ตั้งอยู่ในโกลกาตา (เมืองหลวงของรัฐเบงกอลตะวันตกของอินเดีย) ซึ่งเป็นรัฐบาลพลัดถิ่น รัฐบาลนี้ได้ดึงดูดผู้แปรพักตร์จากราชการพลเรือนและทหารของปากีสถาน ตลอดจนปัญญาชนและบุคคลสำคัญทางวัฒนธรรมจากปากีสถานตะวันออกเป็นอันมาก
รัฐบาลนี้ประสานงานกับรัฐบาลอินเดียในการต่อสู้ด้วยอาวุธต่อกองทัพปากีสถาน และจัดการกับวิกฤตผู้ลี้ภัย นอกจากนี้ยังรณรงค์ในระดับนานาชาติเพื่อหาเสียงสนับสนุนสำหรับเอกราชของบังกลาเทศ