ริชาร์ด กอร์ดอน (นักแสดง)

เคน ลินช์ และ กอร์ดอน (ขวา) ในรายการวิทยุ The Bishop and the Gargoyle

ริชาร์ด กอร์ดอน (Richard Gordon; 25 ตุลาคม ค.ศ. 1882 – 11 ธันวาคม ค.ศ. 1967)[1][2][3][4] เป็นนักแสดงชาวอเมริกันที่ทำการแสดงโวเดอวีล (การแสดงสลับฉาก), ละครเวที, ภาพยนตร์ และละครวิทยุ เขาเป็นที่รู้จักมากที่สุดจากการแสดงบทของตัวละครหลักในรายการวิทยุเรื่อง The Adventures of Sherlock Holmes

ประวัติ

[แก้]

กอร์ดอนเกิดที่บริดจ์พอร์ต รัฐคอนเนทิคัต กอร์ดอนทำงานเป็นผู้สื่อข่าวหนังสือพิมพ์ที่นั่น ก่อนที่เขาจะย้ายไปที่นครนิวยอร์กและเป็นนักข่าวให้กับ New York World รายได้ของเขาช่วยให้เขาได้ศึกษาในมหาวิทยาลัยเยล และสถาบันศิลปะการแสดงอเมริกัน[5]

การแสดงละครเวทีและภาพยนตร์

[แก้]

หลังจากที่เขาปฏิเสธข้อเสนอจากผู้ผลิตรายการที่เสนอให้เขารับบทเล็ก ๆ ในละครรายสัปดาห์โดยได้รับรายได้ $35 เหรียญสหรัฐ กอร์ดอนทำงานเป็นเวลา 10 ปีกับบริษัทละครเร่ที่เดินทางแสดงทั่วประเทศ เขาร่วมแสดงในภาพยนตร์เช่น The Birth of a Baby, 13 Rue Madeleine, St. Benny the Dip[6][7]

องค์กรวิชาชีพ

[แก้]

กอร์ดอนเป็นหนึ่งในผู้ร่วมก่อตั้งสมาคมความเท่าเทียมของนักแสดง (Actors' Equity Association) ไม่นานหลังจากสมาคมก่อตั้งขึ้น เขามีข้อขัดแย้งกับเจ้าหน้าที่ขององค์กรเนื่องจากเขาสนับสนุนให้มีการรวมนักแสดงจากภาพยนตร์และละครวิทยุ ความพยายามของเขานั้นอาจเป็นเหตุให้เขาลาออกจากการเป็นคณะกรรมการกลุ่มหลังรับตำแหน่งมา 5 ปี เมื่อละครวิทยุนิยมมากขึ้นต่อมาสมาคมมีการสร้างกลุ่มสมาชิกใหม่เพื่อเป็นตัวแทนนักแสดงของสื่อนั้น และกอร์ดอนก็รับบทบาทเป็นที่ปรึกษาให้กับกลุ่มสหพันธ์ศิลปินวิทยุแห่งอเมริกา (American Federation of Radio Artists)[6]

ผลงานวิทยุ

[แก้]

นอกจากผลงานของเขาในเรื่อง The Adventures of Sherlock Holmes ตั้งแต่ปี ค.ศ. 1931 ถึง 1933[8] บทบาทของกอร์ดอนในละครวิทยุยุคเก่า รวมถึงบทที่แสดงในตารางด้านล่างนี้:

เรื่อง บทบาท
The Bishop and the Gargoyle อธิการ[9]: 43 
Follow the Moon เทตโลว์[10]
Hilda Hope, M.D. ดร. โบรอส[11]
Jane Arden พ่อของเจน[9]: 172 
Orphans of Divorce ซีริล เวิร์ธธิงตัน[12]
Our Gal Sunday ดร. แอ๊บบอต[6]
Pepper Young's Family นาย เจอโรม[10]
Reginald Fortune เรจินัลด์ ฟอร์จูน[13]
Stella Dallas มอร์แกน ฟอร์ด[11]: 225 
Thatcher Colt Mysteries แทตเชอร์ โคลต์[10]
Valiant Lady จิม บาร์เร็ตต์[9]: 346 

กอร์ดอนยังมีส่วนร่วมในรายการ The Biblical Hour และในการแสดงผลงานของเชกสเปียร์[9]

ชีวิตส่วนตัว

[แก้]

กอร์ดอนแต่งงานสามครั้ง กับนักแสดงหญิงที่เขากำลังร่วมงานหรือเคยแสดงร่วมกันก่อนหน้านี้ การแต่งงานครั้งแรกเกิดขึ้นในเดือนมกราคม ค.ศ. 1907 กับนักแสดงหญิง แรเชล คราวน์ [14][15] และมีลูกด้วยกันสองคน เขายังแสดงร่วมกับแรเชลบนเวทีอย่างน้อยถึงเดือนฤดูร้อนของปี ค.ศ. 1910[16] ต่อมากอร์ดอนได้แต่งงานกับเอมิลี แอนน์ เวลล์แมน นักแสดงและนักเขียนบทละคร[17] ซึ่งกอร์ดอนได้แสดงเพลงกับเธอด้วย[18] ตั้งแต่ปี ค.ศ. 1923 จนถึงวันที่เธอเสียชีวิตในปี 1946[19][20][21] เพื่อช่วยเอมิลี โฆษณางานของเธอให้แก่ผู้ผลิตรายการ กอร์ดอนสร้างโรงละครขนาดเล็กโดยใช้อัตราส่วนหนึ่งนิ้วครึ่งถึงหนึ่งฟุต และเตรียมอุปกรณ์เล็ก ๆ เพื่อสร้างชุดการแสดงให้ผู้ผลิตรายการเห็นภาพจำลองของการแสดง นักข่าวลงข่าวของเขาในหนังสือพิมพ์โดยเรียกเขาว่า "นักแสดงช่างไม้"[22] และการแต่งงานครั้งสุดท้ายของเขาเกิดขึ้นประมาณปี ค.ศ. 1946 จนถึงปี 1964 เขาแต่งงานกับนักแสดงหญิง แมร์การ์เร็ต บรายนาร์ด (สกุลเดิม เทย์เลอร์)[23][24] เธอและกอร์ดอนได้แสดงร่วมกันมากกว่าสามทศวรรษก่อนหน้านี้ ในการแสดงละครเวทีซึ่งได้รับความนิยมอย่างสูงจากการดัดแปลงจากนิยายของ ฮาโรลด์ เบลล์ ไรท์ เรื่อง The Winning of Barbara Worth[25][26]

อ้างอิง

[แก้]
  1. ↑ "Reminiscences of Richard Gordon, 1951". Columbia Center for Oral History.
  2. ↑ Austin, Budd (1 สิงหาคม 1964). "Curtain Time, Mister Gordon". The Palo Alto Times. Palo Alto, California. p. 39. สืบค้นเมื่อ 31 มีนาคม 2023 – โดยทาง Newspapers.com.
  3. ↑ "United States Social Security Death Index," database, FamilySearch (https://familysearch.org/ark:/61903/1:1:JKVN-QP5 : 7 January 2021), Richard Gordon, Dec 1967; citing U.S. Social Security Administration, Death Master File, database (Alexandria, Virginia: National Technical Information Service, ongoing).
  4. ↑ "United States, Veterans Administration Master Index, 1917-1940," database, FamilySearch (https://www.familysearch.org/ark:/61903/1:1:QPRX-FQS5 : 3 September 2021), Richard Gordon, 23 Dec 1915; citing Military Service, NARA microfilm publication 76193916 (St. Louis: National Archives and Records Administration, 1985), various roll numbers.
  5. ↑ Steinhauser, Si (28 มกราคม 1940). "Master Sleuth of Radio to Play Joe Jefferson's 'Rip Van Winkle'". The Pittsburgh Press. Pennsylvania, Pittsburgh. p. 17. สืบค้นเมื่อ 8 พฤศจิกายน 2019 – โดยทาง Newspapers.com.
  6. ↑ 6.0 6.1 6.2 Randolph, Leonard (24 พฤศจิกายน 1951). "Actor Richard Gordon's First Big Chance Came In Play That Flopped In Three Weeks". The Pocono Record. Pennsylvania, Stroudsburg. p. 22. สืบค้นเมื่อ 8 พฤศจิกายน 2019 – โดยทาง Newspapers.com.
  7. ↑ "(untitled brief)". Photoplay Magazine. XLIX (5). มิถุนายน 1936. สืบค้นเมื่อ 9 พฤศจิกายน 2019.
  8. ↑ Dunning, John (1998). On the Air: The Encyclopedia of Old-Time Radio (ภาษาอังกฤษ). Oxford University Press, USA. p. 610. ISBN 978-0-19-507678-3. สืบค้นเมื่อ 9 พฤศจิกายน 2019.
  9. ↑ 9.0 9.1 9.2 9.3 Terrace, Vincent (1999). Radio Programs, 1924–1984: A Catalog of More Than 1800 Shows. McFarland & Company, Inc. p. 151. ISBN 978-0-7864-4513-4.
  10. ↑ 10.0 10.1 10.2 "What do you want to know?". Radio Mirror. 9 (1): 56. พฤศจิกายน 1937. สืบค้นเมื่อ 9 พฤศจิกายน 2019.
  11. ↑ 11.0 11.1 Buxton, Frank; Owen, Bill (1972). The Big Broadcast: 1920–1950. New York: The Viking Press. p. 111.
  12. ↑ "Wednesday's Highlights". Radio and Television Mirror. 13 (4): 46. กุมภาพันธ์ 1940. สืบค้นเมื่อ 9 พฤศจิกายน 2019.
  13. ↑ "Highlights for Friday, Dec. 17". Radio Mirror. 9 (3): 47. มกราคม 1938. สืบค้นเมื่อ 9 พฤศจิกายน 2019.
  14. ↑ "Local Items". The Jewish Outlook. Denver, Colorado. 11 มกราคม 1907. p. 8. สืบค้นเมื่อ 31 มีนาคม 2023 – โดยทาง Newspapers.com.
  15. ↑ "David Corson Goes to the Wall Also". The Muscatine Journal. Mucatine, Iowa. 8 กุมภาพันธ์ 1907. p. 4. สืบค้นเมื่อ 31 มีนาคม 2023 – โดยทาง Newspapers.com.
  16. ↑ "The Light Above". The Billboard. August 13, 1910. p. 4. Retrieved March 31, 2023.
  17. ↑ "She tells Broadway how to do it". Hartford Courant. Connecticut, Hartford. 26 ธันวาคม 1926. p. 45. สืบค้นเมื่อ 9 พฤศจิกายน 2019 – โดยทาง Newspapers.com.
  18. ↑ "Emily Wellman to appear at Liberty". The Dayton Herald. Ohio, Dayton. 12 พฤศจิกายน 1921. p. 9. สืบค้นเมื่อ 9 พฤศจิกายน 2019 – โดยทาง Newspapers.com.
  19. ↑ "Emily Ann Wellman Returns". The Billboard. 23 พฤษภาคม 1925. p. 24. ProQuest 1031749695. Emily Ann Wellman, who has been absent from the stage since her marriage to Richard Gordon at the time she was appearing in The Wasp, is planning to return to the footlights next season.
  20. ↑ Mantle Burns, ed. (1923). The Best Plays of 1922-1923. New York: Dodds, Mead and Company. p. 549.
  21. ↑ "Mrs. Emily Gordon Funeral". Hartford Courant. Connecticut, Hartford. 26 ธันวาคม 1926. p. 45. สืบค้นเมื่อ 9 พฤศจิกายน 2019 – โดยทาง Newspapers.com.
  22. ↑ Lewis, Al (15 พฤศจิกายน 1936). "Sherlock Holmes Turns Host". The Atlanta Constitution. Georgia, Atlanta. p. Screen & Radio Weekly 7. สืบค้นเมื่อ 9 พฤศจิกายน 2019 – โดยทาง Newspapers.com.
  23. ↑ Austin, Budd (1 สิงหาคม 1964). "A Nation Knew Him as the Famous Sherlock Holmes". The Palo Alto Times. Palo Alto, California. p. 55. สืบค้นเมื่อ 31 มีนาคม 2023 – โดยทาง Newspapers.com.
  24. ↑ "Attractions at the Theatres". The Boston Globe. Boston, Massachusetts. 19 กันยายน 1915. p. 54. สืบค้นเมื่อ 31 มีนาคม 2023 – โดยทาง Newspapers.com.
  25. ↑ "Amusements". The Champaign Daily News. Champaign, Illinois. 19 กันยายน 1915. p. 3. สืบค้นเมื่อ 31 มีนาคม 2023 – โดยทาง Newspapers.com.
  26. ↑ "Scene from 'The Winning of Barbara Worth'". The Choshocton Tribune. Coshocton, Ohio. 9 มกราคม 1914. p. 7. สืบค้นเมื่อ 31 มีนาคม 2023 – โดยทาง Newspapers.com.

แหล่งข้อมูลอื่น

[แก้]

ริชาร์ด กอร์ดอน ที่อินเทอร์เน็ตมูวีเดตาเบส