ศาสนาในประเทศติมอร์-เลสเต

ศาสนาในติมอร์-เลสเต (พ.ศ. 2553)[1]
ศาสนา ร้อยละ
โรมันคาทอลิก
  
 96.9%
โปรเตสแตนต์
  
 2.2%
อิสลาม
  
 0.3%
อื่น ๆ
  
 0.5%
คริสต์ศาสนิกชนภายในอาสนวิหารแม่พระปฏิสนธินิรมล ดิลี
ชาวติมอร์เชื้อสายจีนภายในวัดจีนในดิลี

ศาสนาในประเทศติมอร์-เลสเต มีศาสนาหลักคือศาสนาคริสต์นิกายโรมันคาทอลิก ที่โดดเด่นแม้มิใช่ศาสนาประจำชาติก็ตาม[2] นอกจากนี้ยังมีผู้นับถือนิกายโปรเตสแตนต์และศาสนาอิสลามนิกายซุนนีกลุ่มย่อม ๆ อาศัยในประเทศ[2] รัฐธรรมนูญติมอร์-เลสเตได้ให้เสรีภาพในการนับถือศาสนา ทั้งโรมันคาทอลิก โปรเตสแตนต์ และอิสลามล้วนมีศาสนสัมพันธ์อันดี[3]

ประชากรติมอร์-เลสเตส่วนใหญ่นับถือศาสนาคริสต์นิกายโรมันคาทอลิก ซึ่งเป็นมรดกจากยุคอาณานิคมโปรตุเกส ส่วนศาสนาพื้นเมืองเดิมเป็นคติวิญญาณนิยมที่มีเทพเจ้าหลายองค์ ลักษณะเดียวกันกับชาวพอลินีเชียและชาวมาดากัสการ์[4] มีคติความเชื่อที่ยังหลงเหลืออยู่ เช่น การบูชาจระเข้เฒ่า[5] จากการรายงานของธนาคารโลกเมื่อ พ.ศ. 2548 พบว่าส่วนใหญ่นับถือศาสนาคริสต์นิกายโรมันคาทอลิกร้อยละ 98 นิกายโปรเตสแตนต์ร้อยละ 1 และศาสนาอิสลามน้อยกว่าร้อยละ 1[2] ทว่าประชากรส่วนใหญ่ปฏิบัติตนตามคติวิญญาณนิยม ซึ่งพวกเขามองว่าเป็นเรื่องของวัฒนธรรมมากกว่าศาสนา[2] ในยุคที่ติมอร์-เลสเตถูกผนวกเป็นจังหวัดของประเทศอินโดนีเซีย จำนวนโบสถ์คริสต์เพิ่มจำนวนขึ้น จากเดิมที่มีโบสถ์เพียง 100 แห่ง เมื่อ พ.ศ. 2517 เพิ่มขึ้นเป็น 800 แห่ง ใน พ.ศ. 2537[6] ส่วนหนึ่งก็เพราะคติวิญญาณนิยมที่นับถือเทพเจ้าหลายองค์ไม่สอดคล้องกับปรัชญาปัญจศีลของอินโดนีเซียที่เชื่อเรื่องเทพเจ้าเพียงองค์เดียว จึงมีการเผยแผ่ศาสนาคริสต์ให้แพร่หลายขึ้น บาทหลวงโปรตุเกสถูกแทนที่ด้วยบาทหลวงอินโดนีเซีย และบทสวดภาษาโปรตุเกสและละตินถูกแทนที่ด้วยบทสวดภาษาอินโดนีเซีย[7] ก่อนถูกอินโดนีเซียเข้ายึดครอง มีประชากรเพียงร้อยละ 20 ที่แสดงตนเป็นคริสตัง แต่ช่วง พ.ศ. 2523 เป็นต้นมา ประชากรส่วนใหญ่ระบุตัวตนว่าเป็นคริสตังมากถึงร้อยละ 95[7][8] ทำให้ติมอร์-เลสเตกลายเป็นชาติที่มีผู้นับถือนิกายโรมันคาทอลิกหนาแน่นที่สุดชาติหนึ่งของโลก[9]

กองกำลังทหารอินโดนีเซียผู้นับถือนิกายโปรเตสแตนต์ที่เคยมาประจำการในพื้นที่ล้วนมีบทบาทในการสร้างโบสถ์โปรเตสแตนต์ แต่หลังเดือนกันยายน พ.ศ. 2542 เป็นต้นมา ผู้ที่นับถือศาสนาคริสต์นิกายโปรเตสแตนต์และศาสนาอิสลามในติมอร์-เลสเตลดลงอย่างมีนัยสำคัญ เพราะชนเหล่านี้บางส่วนเป็นกลุ่มผู้สนับสนุนให้ติมอร์-เลสเตรวมเข้ากับอินโดนีเซีย บางส่วนเป็นรัฐการหรือพลเรือนอินโดนีเซียที่เข้ามาทำงานในติมอร์-เลสเต หลัง พ.ศ. 2542 ส่วนใหญ่พวกเขาอพยพไปติมอร์ตะวันตกของอินโดนีเซีย[2]

ในช่วงที่ถูกอินโดนีเซียยึดครองนั้น มีชาวมุสลิมจำนวนมากอาศัยอยู่ในพื้นที่ เช่นชาวอาหรับที่เข้ามาตั้งแต่ยุคอาณานิคม แต่ศาสนิกชนที่มากสุดจะเป็นชาวมลายูที่อพยพมาจากเกาะแก่งอื่น ๆ ของประเทศอินโดนีเซีย แต่ก็มีอยู่ไม่มากนักหากเทียบกับประชากรทั้งหมดในประเทศ[2] ซีไอเอเวิลด์แฟกต์บุ๊กประมาณการไว้ว่ามีผู้นับถือศาสนาอิสลามเพียงร้อยละ 0.2[10]

สมาคมบันทึกสถิติศาสนา (Association of Religion Data Archives) รายงานโดยอิงตามฐานข้อมูลคริสต์ศาสนิกชนโลกพบว่า ประเทศติมอร์-เลสเตมีผู้นับถือศาสนาอิสลามร้อยละ 3.6 อไญยนิยมร้อยละ 0.4 ศาสนาพุทธและศาสนาพื้นบ้านจีนร้อยละ 0.2 นอกจากนี้ยังมีศาสนาบาไฮ ศาสนาฮินดู และศาสนาเกิดใหม่รวมกันมีไม่ถึงร้อยละ 0.1[11]

อ้างอิง

[แก้]
  1. ↑ "Volume 2: Population Distribution by Administrative Areas" (PDF). Population and Housing Census of Timor-Leste, 2010. Timor-Leste Ministry of Finance. p. 21. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2015-12-24. สืบค้นเมื่อ 2019-10-25.
  2. ↑ 2.0 2.1 2.2 2.3 2.4 2.5 International Religious Freedom Report 2007: Timor Leste. United States Bureau of Democracy, Human Rights and Labor (14 September 2007). This article incorporates text from this source, which is in the public domain.
  3. ↑ International Religious Freedom Report 2017 Timor-Leste, US Department of State: Bureau of Democracy, Human Rights, and Labor.
  4. ↑ Lee Haring, Stars and Keys: Folktales and Creolization in the Indian Ocean, Indiana University Press, 19/07/2007
  5. ↑ Wise, Amanda (2006), Exile and Return Among the East Timorese, Philadelphia, PA: University of Pennsylvania Press, pp. 211–218, ISBN 0-8122-3909-1
  6. ↑ Robinson, G. If you leave us here, we will die, Princeton University Press 2010, p. 72.
  7. ↑ 7.0 7.1 Taylor, Jean Gelman (2003). Indonesia: Peoples and Histories. Yale University Press. p. 381. ISBN 978-0-300-10518-6.
  8. ↑ Head, Jonathan (2005-04-05). "East Timor mourns 'catalyst' Pope". BBC News.
  9. ↑ East Timor slowly rises from the ashes ETAN 21 September 2001 Online at etan.org. Retrieved 22 February 2008
  10. ↑ CIA World Factbook เก็บถาวร 2018-01-28 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน. Retrieved on 12 December 2015.
  11. ↑ "The Association of Religion Data Archives | National Profiles". www.thearda.com. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2017-10-16. สืบค้นเมื่อ 2017-10-16.