| จักรพรรดิสุยกง 隋恭帝 | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| จักรพรรดิราชวงศ์สุย (ตะวันออก) | |||||||||
| ครองราชย์ | 22 มิถุนายน ค.ศ. 618[1][2] – 23 May 619[3][4] | ||||||||
| ประสูติ | ค.ศ. 604[5] | ||||||||
| สวรรคต | กรกฎาคม ค.ศ. 619[6][7] | ||||||||
| |||||||||
| ราชวงศ์ | ราชวงศ์สุย | ||||||||
| พระราชบิดา | หยาง เจ้า | ||||||||
| พระราชมารดา | พระชายาหลิว | ||||||||
หยาง ต้ง (จีน: 楊侗; 604–619) เป็นที่รู้จักในประวัติศาสตร์ดั้งเดิมในพระนาม กษัตริย์แห่งเยฺว่ (越王) หรือ พระนามจีน หฺวางไท่จู่ (皇泰主), พระนามหลังสวรรคต (ถวายโดยหวัง ซื่อชง) จักรพรรดิกง (恭皇帝) พระนามเดิม เหรินจิ่น (仁謹) เป็นจักรพรรดิของจีนสมัยราชวงศ์สุย ระหว่างเกิดความวุ่นวายที่แผ่ไปทั่วอาณาจักรสุยในช่วงปลายประวัติศาสตร์ราชวงศ์ จักรพรรดิสุยหยางพระอัยกาของพระองค์ ปล่อยให้พระองค์ดูแลเมืองหลวงทางตะวันออก ลั่วหยาง และหลังจากที่จักรพรรดิสุยหยางถูกปลงพระชนม์โดยนายพลอวี้เหวินฮั่วจี๋ในปีค.ศ. 618 ขุนนางราชวงศ์สุยในลั่วหยางประกาศให้หยาง ตง เป็นจักรพรรดิ อย่างไรก็ตาม ในไม่ช้าหนึ่งในขุนนางเหล่านั้น หวัง ซื่อชง ก็ได้ยึดอำนาจ และในปีค.ศ. 619 หยาง ตง ได้สละราชบัลลังก์แก่เขา สิ้นสุดราชวงศ์สุย ในไม่ช้าพระองค์ก็ถูกปลงพระชนม์ตามคำสั่งของหวัง ซื่อชง