เป้า ซานเหนียง

หน้านี้เป็นชื่อบุคคลจีน นามสกุลคือ เป้า (鮑)
เป้า ซานเหนียง
鮑三娘
ภรรยาของกวนสก
ชื่อภาษาจีน
อักษรจีนตัวเต็ม鮑三娘
อักษรจีนตัวย่อ鲍三娘
ยุคในประวัติศาสตร์ยุคสามก๊ก

เป้า ซานเหนียง (จีนตัวย่อ: 鲍三娘; จีนตัวเต็ม: 鮑三娘; พินอิน: Bào Sānniáng) เป็นตัวละครสมมติในยุคสามก๊กของจีน ปรากฏในนิยายสมัยราชวงศ์หมิงเรื่องฮฺวากวานสั่วจฺว้าน (花關索傳) รวมถึงปรากฏในงิ้วและละครจีนต่าง ๆ เป้า ซานเหนียงมีบทบาทเป็นนักรบหญิงผู้กล้าหาญและเป็นภรรยาของกวนสกบุตรชายของกวนอู เป้า ซานเหนียงภาคภูมิใจในการฝึกฝนเป็นนักรบของตน และไม่ยอมแต่งงานจนกว่าจะมีผู้ที่เอาชนะตนได้ในการต่อสู้ตัวต่อตัว สุสานในนครกว่างยฺเหวียน มณฑลเสฉวนสร้างขึ้นเพื่ออุทิศแก่เป้า ซานเหนียง[1]

ในฮฺวากวานสั่วจฺว้าน

[แก้]

ในนิยายฮฺวากวานสั่วจฺว้าน เป้า ซานเหนียงเป็นบุตรสาวคนที่ 3 ของเป้า ข่าย (鮑凱) หรือเป้า ยฺเหวียนไว่ (鮑員外) หัวหน้ากลุ่มโจรแห่งหมู่บ้านเปาแก๋ (鮑家莊 เป้าเจียจฺวาง) หรือหมู่บ้านตระกูลเป้า เป้า ซานเหนียงมีพี่ชาย 2 คนคือเป้า หลี่ (鮑禮) และเป้า อี้ (鮑義)

กวนสกพลัดพรากจากกวนอูผู้บิดาตั้งแต่วัยเด็ก จึงได้รับการอุปการะโดยตระกูลสั่ว (索) เมื่ออายุได้ 9 ปีได้ฝึกฝนวิชาการต่อสู้กับฮฺวา เยฺว่ (花岳) จนมีฝีมือที่ดีเยี่ยม ระหว่างที่กวนสกเดินทางตามหาบิดา ได้ชิงเอาสมบัติสามอย่างจากซ่ง จินกาง (宋金剛) สมบัติชิ้นหนึ่งเป็นชุดเกราะซึ่งไม่รู้ว่าจะมอบให้ใครเป็นผู้สวม กวนสกได้ยินจากนายกองจาง ฉินหลง (張擒龍) ว่าเป้า ซานเหนียงสามารถสวมได้และนางก็คู่ควรกับกวนสก กวนสกจึงเดินทางไปหมู่บ้านเปาแก๋เพื่อขอแต่งงานกับเป้า ซานเหนียง กวนสกมาถึงศาลาของหมู่บ้าน เห็นศิลาจารึกสลักว่าหากใครต่อสู้กับชนะเป้า ซานเหนียงได้ เป้า ซานเหนียงจะแต่งงานกับผู้นั้น กวนสกจึงเข้าต่อสู้ตัวต่อตัวกับเป้า ซานเหนียงได้ร้อยกว่าเพลงก็เอาชนะเป้า ซานเหนียงได้ เป้า ซานเหนียงประทับใจในความสามารถในการรบของกวนสกจึงยินดีแต่งงานกับกวนสก หลังจากนั้นกวนสกยังได้แต่งงานกับสองพี่น้องหวาง เถา (王桃) และหวาง เยฺว่ (王悅) นอจากนี้ในงิ้วปักกิ่งเรื่องฮฺว่าไว่ฉียฺเหวียน (化外奇緣) กวนสกยังได้แต่งงานกับฮฺวาหมาน (花鬘) บุตรสาวของเบ้งเฮ็กและจกหยง[2][3]

ในวัฒนธรรมประชานิยม

[แก้]

เป้า ซานเหนียงปรากฏในเกมภาคที่ 11 ในซีรีส์วิดีโอเกมโรแมนซ์ออฟเดอะทรีคิงดัมส์ของโคเอ และยังเปิดตัวในฐานะตัวละครที่เล่นได้คนใหม่ในภาคที่ 7ในซีรีส์ไดนาสตีวอริเออร์ของโคเอ รวมถึงในเกมภาคแยกวอริเออร์โอโรจิ 3

ดูเพิ่ม

[แก้]

อ้างอิง

[แก้]
  1. ↑ (ในภาษาจีน) 鲍三娘墓 (Bao Sanniang Tomb)
  2. ↑ 沈伯俊、譚良嘯 (1989). 三國演義辭典 (初版 ed.). 巴蜀書社. ISBN 7-80523-152-4. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2020-02-02. สืบค้นเมื่อ 2016-05-26. {{cite book}}: ไม่รู้จักพารามิเตอร์ |dead-url= ถูกละเว้น แนะนำ (|url-status=) (help)
  3. ↑ Oman, Gail Kathryn (1982). A study of Hua Guan suo zhuan: a prosimetric narrative printed in 1478 (ภาษาจีน). University of Chicago, Department of Far Eastern Languages and Civilizations.