เพลงล้อเลียน หรือ เพลงแปลง (อังกฤษ: Parody music, Musical parody) คือ เพลงที่แปลงเนื้อร้องมาจากเพลงอื่น ซึ่งโดยมากแล้วจะเป็นเพลงที่มีชื่อเสียง โดยคงทำนองไว้ และโดยมากจะมีเนื้อหาตลกโปกฮาหรือล้อเลียนเรื่องราวต่าง ๆ (ในเพลงใต้ดินอาจจะมีเนื้อหามุ่งไปในเรื่องทางเพศ) นักแต่งเพลงล้อเลียนที่รู้จักกันดีที่สุดคือ "เวียร์ด อัล" แยนคอวิค
เพลงแปลงมีประวัติความเป็นมาไม่เป็นที่แน่ชัดว่าเริ่มขึ้นครั้งแรกเมื่อใด สำหรับในประเทศไทย เพลงแปลงเริ่มได้รับความนิยมและเป็นที่รู้จักกันอย่างกว้างขวางในยุคระหว่างปี พ.ศ. 2490-พ.ศ. 2500 ด้วยการได้รับอิทธิพลจากเพลงสากลของต่างประเทศ โดยนักร้องที่มีชื่อ อาทิ เอลวิส เพรสลีย์, คลิฟฟ์ ริชาร์ด, แฮร์รี เบลาฟอนเต มีนักแต่งเพลงแปลงที่มีชื่อเสียง ได้แก่ นคร มังคลายน, สุรพล โทณะวนิก, อรลลินทร์ ปุญยวัฒนานนท์ เป็นต้น[1][2]
นักร้องในแนวเพลงแปลงที่มีชื่อเสียงมีอยู่มากมายตั้งแต่อดีตจนปัจจุบัน อาทิ มีศักดิ์ นาครัตน์, ดิเรก อมาตยกุล, ดอน สอนระเบียบ, รอยัลสไปรท์ส, บุญธรรม พระประโทน, บุญโทน คนหนุ่ม, เจินเจิน บุญสูงเนิน, ประสงค์ ตั้งตัว, มาเฟีย เรคคอร์ด, เรนโบว์, พิงค์แพนเตอร์, เทพ โพธิ์งาม, เดอะพีเพิ้ล เป็นต้น