แขวงรองเมือง | |
---|---|
การถอดเสียงอักษรโรมัน | |
• อักษรโรมัน | Khwaeng Rong Mueang |
มุมมองทางอากาศของสถานีรถไฟหัวลำโพงในเวลาเย็น ถนนด้านขวาซึ่งขนานไปกับสถานีคือถนนรองเมือง | |
แผนที่เขตปทุมวัน เน้นแขวงรองเมือง | |
ประเทศ | ไทย |
เขตปกครองพิเศษ | กรุงเทพมหานคร |
เขต | ปทุมวัน |
พื้นที่[1] | |
• ทั้งหมด | 1.300 ตร.กม. (0.502 ตร.ไมล์) |
ประชากร (2566)[2] | |
• ทั้งหมด | 15,198 คน |
• ความหนาแน่น | 11,690.77 คน/ตร.กม. (30,279.0 คน/ตร.ไมล์) |
รหัสไปรษณีย์ | 10330 |
รหัสภูมิศาสตร์ | 100701 |
รองเมือง เป็นแขวงหนึ่งของเขตปทุมวัน กรุงเทพมหานคร
แขวงรองเมืองตั้งชื่อตามถนนรองเมืองในพื้นที่ ซึ่งเริ่มจากถนนพระรามที่ 4 ไปทางทิศเหนือในแนวขนานกับสถานีกรุงเทพ แล้วไปสิ้นสุดที่ถนนพระรามที่ 1 เชิงสะพานกษัตริย์ศึก รวมระยะทางประมาณ 900 เมตร โดยปัจจุบันปรับเส้นทางให้รถวิ่งได้ทางเดียว และแบ่งออกเป็น 2 ส่วน เส้นทางจากถนนพระรามที่ 1 ให้รถวิ่งไปทางทิศใต้เท่านั้น ส่วนเส้นทางจากถนนพระรามที่ 4 ให้รถวิ่งไปทางทิศเหนือเท่านั้น โดยทั้ง 2 ส่วนจะบรรจบกันที่สามแยกที่เชื่อมต่อกับถนนเจริญเมือง และจะบังคับให้เดินรถไปทางทิศตะวันออกตามแนวถนนเจริญเมือง ไปยังถนนจารุเมืองและถนนบรรทัดทอง
ชื่อถนนรองเมืองตั้งเพื่อเป็นเกียรติแก่พระยาอินทราธิบดีสีหราชรองเมือง (หม่อมราชวงศ์ลพ สุทัศน์) ขุนนางในรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว เป็นหนึ่งในขุนนางที่ร่วมสร้างถนนหลายแห่งในเขตบางรักเพื่อการลงทุนด้านอสังหาริมทรัพย์ในสมัยนั้น เช่น ถนนสี่พระยา, ถนนเดโช, ถนนสุรวงศ์ เป็นต้น ถนนรองเมืองเริ่มก่อสร้างใน พ.ศ. 2445 จนแล้วเสร็จและมีพิธีเปิดถนนในวันที่ 29 มีนาคม พ.ศ. 2447[3]
แขวงรองเมืองมีพื้นที่ประมาณ 1.301 ตารางกิโลเมตร ถือเป็นพื้นที่เมืองและศูนย์กลางทางเศรษฐกิจแห่งหนึ่งของกรุงเทพมหานคร
แขวงที่อยู่ติดกับแขวงรองเมืองได้แก่ (เรียงตามเข็มนาฬิกาจากทิศเหนือ)
แขวงนี้มีชุมชนอย่างน้อย 4 แห่ง เช่น ชุมชนตรอกสลักหิน, ชุมชนวัดดวงแข, ชุมชนแฟลตรถไฟ, ชุมชนจรัสเมือง เป็นต้น ในชุมชนดังกล่าวมีจุดหมายตาอย่างน้อย 7 แห่ง[5]
นอกจากนี้ แขวงรองเมืองยังเป็นที่ตั้งของภัตตาคารหลายแห่งด้วย[5] บางแห่งได้รับการจัดอยู่ในประเภทบีบกูร์ม็องจากมิชลินไกด์[6]