แอชฟอร์ด-อิน-เดอะ-วอเตอร์

แอชฟอร์ด-อิน-เดอะ-วอเตอร์

โบสถ์แพริชแห่งตรีเอกภาพ
แอชฟอร์ด-อิน-เดอะ-วอเตอร์ตั้งอยู่ในสหราชอาณาจักร
แอชฟอร์ด-อิน-เดอะ-วอเตอร์
แอชฟอร์ด-อิน-เดอะ-วอเตอร์
ที่ตั้งในthe United Kingdom
ประชากร559 (2011)
โอเอสกริดSK194697
อำเภอ
เชอร์เคาน์ที
ประเทศอังกฤษ
รัฐเอกราชสหราชอาณาจักร
โพสท์ทาวน์BAKEWELL
เขตรหัสไปรษณีย์DE45
รัฐสภาสหราชอาณาจักร
รายชื่อสถานที่
สหราชอาณาจักร
ประเทศอังกฤษ
53°13′26″N 1°42′32″W / 53.224°N 1.709°W / 53.224; -1.709

แอชฟอร์ด-อิน-เดอะ-วอเตอร์ (อังกฤษ: Ashford-in-the-Water) เป็นหมู่บ้านในดาร์บิเชอร์ อำเภอพีค ประเทศอังกฤษ ตั้งอยู่ริมแม่น้ำไวย์ (River Wye) อยู่ห่างจากเบคเวลล์ทางตะวันตกเฉียงเหนือ 2 ไมล์ (3 กิโลเมตร)[1] เป็นที่รู้จักจากเหมืองหินที่มีหินอ่อนดำแอชฟอร์ด[2] (รูปแบบหนึ่งของหินปูน) หินบางส่วนถูกเก็บไว้ในโบสถ์แพริช[3] ในสำมะโน ค.ศ. 2011 ประชากรเขตแพริชของเมือง (รวมเชลดอน) มี 559 คน[4]

ประวัติ

[แก้]

ชื่อแอชฟอร์ดมาจากภาษาอังกฤษเก่าว่า æsc กับ ford ซึ่งหมายถึงท่าเรือที่มีต้นแอช (ash-trees) เติบโต ใน ค.ศ. 926 หมู่บ้านนี้มีชื่อว่า Æscforda และในบันทึกดูมสเดย์ช่วง ค.ศ. 1086 มีชื่อว่า Aisseford ส่วนคำว่า "in-the-Water" ถูกเพิ่มในช่วงปลายคริสต์ศตวรรษที่ 17 ซึ่งสะท้อนถึงความใกล้ชิดของหมู่บ้านต่อแม่น้ำไวย์ที่คดเคี้ยว[5]

ในบันทึกดูมสเดย์ แอชฟอร์ดเป็นหนึ่งในสถานที่ที่มีการกลั่นตะกั่ว[6]

ใน ค.ศ. 1786 แอชฟอร์ดมีโรงสีสำหรับแกะสลักและขัดเงาหินอ่อนดำท้องถิ่น และในปี 1848 เมืองนี้มีประชากร 950 คน[7]

อ้างอิง

[แก้]
  1. ↑ AA Book of British Villages. Drive Publications Limited. 1980. p. 32. ISBN 9780340254875.
  2. ↑ Pevsner, Nikolaus; Williamson, Elizabeth (1978). The Buildings of England: Derbyshire. Penguin Books. p. 66. ISBN 0-14-071008-6.
  3. ↑ "Church history and the architecture of Holy Trinity Church, Ashford in the Water". Holy Trinity Parish Church. 13 August 2012. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-08-10. สืบค้นเมื่อ 12 September 2016.
  4. ↑ "Civil Parish population 2011". Neighbourhood Statistics. Office for National Statistics. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-10-11. สืบค้นเมื่อ 19 March 2016.
  5. ↑ Mills, David (2011). A Dictionary of British Place Names. Oxford University Press. p. 20. ISBN 978-0-19-960908-6.
  6. ↑ Millward, Roy; Robinson, Adrian (1975). The Peak District. The Regions of Britain. Eyre Methuen. p. 153. ISBN 0-413-31550-9.
  7. ↑ "Ashcombe - Ashill Pages 85-88 A Topographical Dictionary of England. Originally published by S Lewis, London, 1848". British History Online. สืบค้นเมื่อ 14 July 2020.

แหล่งข้อมูลอื่น

[แก้]