โยโก กูชิเก็ง |
---|
กูชิเก็งในเดือนมีนาคม ค.ศ. 2003 |
เกิด | (1955-06-26) 26 มิถุนายน ค.ศ. 1955 (69 ปี) อิชิกากิ, หมู่เกาะโอกินาวะ, USCAR (ประเทศญี่ปุ่นในปัจจุบัน) |
---|
สัญชาติ | ญี่ปุ่น |
---|
ชื่ออื่น | อินทรีคลั่ง |
---|
สถิติ |
น้ำหนัก | ไลท์ฟลายเวท |
---|
รูปแบบการชก | เซาท์พอว์ |
---|
|
สถิติขึ้นชก |
ชกทั้งหมด | 24 |
---|
ชนะ | 23 |
---|
ชนะน็อก | 15 |
---|
แพ้ | 1 |
---|
|
โยโก กูชิเก็ง (ญี่ปุ่น: 具志堅 用高; โรมาจิ: Yōkō Gushiken) อดีตนักมวยสากลชาวญี่ปุ่น เป็นนักมวยแชมป์โลกชาวญี่ปุ่นที่ทำสถิติป้องกันตำแหน่งไว้ได้มากที่สุด คือ 13 ครั้ง
กูชิเก็งเป็นนักมวยถนัดซ้าย เริ่มชกมวยสากลอาชีพตั้งแต่ พ.ศ. 2517 ชกเพียง 9 ครั้งก็ได้ชิงแชมป์โลกของสมาคมมวยโลก รุ่นจูเนียร์ฟลายเวท ในฐานะรองแชมป์โลก WBA อันดับ 10 กับ ฆวน อันโตนิโอ กุซมัน นักมวยเจ้าของตำแหน่งชาวโดมินิกัน ผลการชกกูชิเก็งชนะน็อก ยก 7 ได้แชมป์โลกไปครอง ถือเป็นสถิติชกน้อยที่สุดที่ได้ครองแชมป์โลกของประเทศญี่ปุ่นในขณะนั้น กูชิเก็งสามารถป้องกันตำแหน่งได้ถึง 13 ครั้ง รวมทั้งชนะน็อค มนต์สยาม ฮ. มหาชัย ยก 4 กูชิเก็งเสียแชมป์ให้กับเปโดร โฟลเรส นักมวยรองแชมป์โลก WBA อันดับ 4 ชาวเม็กซิโก โดยเป็นฝ่ายแพ้ทีเคโอในยก 12 จากนั้นกูชิเก็งได้ประกาศแขวนนวมไป ไม่ได้ขึ้นชกอีกเลย
สถิติป้องกันแชมป์โลกของกูชิเก็ง 13 ครั้งเป็นสถิติป้องกันแชมป์โลกได้สูงสุดของญี่ปุ่น รวมถึงของทวีปเอเชียด้วยในช่วงนั้น (พ.ศ. 2523 - 2530) จนถูกทำลายลงโดยชัง ช็อน-กู นักมวยชาวเกาหลีใต้ที่ป้องกันแชมป์โลกของสภามวยโลก (WBC) รุ่นจูเนียร์ฟลายเวท ได้ 15 ครั้ง
หลังจากที่กูชิเก็งแขวนนวม กูชิเก็งยังคงมีชื่อเสียงในหมู่ชาวญี่ปุ่น และได้ผันตัวเข้าสู่วงการบันเทิงโดยเซ็นสัญญากับบริษัทโอตะพรอดักชันส์[1]
- แชมป์โลก WBA รุ่นจูเนียร์ฟลายเวท
- ชิง 10 ตุลาคม 2519 ชนะน็อก ฆวน อันโตนิโอ กุซมัน ( สาธารณรัฐโดมินิกัน) ยก 7 ที่ ศูนย์กีฬาในร่มมหาวิทยาลัยยามานาชิ งาคูอิง โคฟุ ประเทศญี่ปุ่น
- ป้องกันตำแหน่งครั้งที่ 1, 30 มกราคม 2520 ชนะคะแนน ไฮเม ริโอส ( ปานามา) ที่ สนามกีฬาต่อสู้ญี่ปุ่น โตเกียว ประเทศญี่ปุ่น
- ป้องกันตำแหน่งครั้งที่ 2, 22 พฤษภาคม 2520 ชนะคะแนน ริโกเบร์โต มาร์กาโน ( เวเนซุเอลา) ที่ ศูนย์กีฬาในร่มน้ำแข็งมาโคมาไน ซัปโปโระ ประเทศญี่ปุ่น
- ป้องกันตำแหน่งครั้งที่ 3, 9 ตุลาคม 2520 ชนะน็อก มนต์สยาม ฮ.มหาชัย ( ไทย) ยก 4 ที่ ศูนย์กีฬาในร่มสาธารณะจังหวัดโออิตะ เบ็ปปุ ประเทศญี่ปุ่น
- ป้องกันตำแหน่งครั้งที่ 4, 29 มกราคม 2521 ชนะน็อก อานิเซโต วาร์กัส ( ฟิลิปปินส์) ยก 14 ที่ ศูนย์กีฬาในร่มจังหวัดไอจิ นาโงยะ ประเทศญี่ปุ่น
- ป้องกันตำแหน่งครั้งที่ 5, 7 พฤษภาคม 2521 ชนะทีเคโอ ไฮเม ริโอส ( ปานามา) ยก 13 ที่ ศูนย์การกีฬาจังหวัดฮิโรชิมะ ฮิโรชิมะ ประเทศญี่ปุ่น
- ป้องกันตำแหน่งครั้งที่ 6, 15 ตุลาคม 2521 ชนะน็อก ช็อน ซัง-อิล ( เกาหลีใต้) ยก 5 ที่ สนามกีฬาแห่งชาติคูรามาเอะ โตเกียว ประเทศญี่ปุ่น
- ป้องกันตำแหน่งครั้งที่ 7, 6 มกราคม 2522 ชนะน็อก ริโกเบร์โต มาร์กาโน ( เวเนซุเอลา) ยก 7 ที่ ศูนย์กีฬาในร่มเมืองคาวาซากิ คาวาซากิ ประเทศญี่ปุ่น
- ป้องกันตำแหน่งครั้งที่ 8, 8 เมษายน 2522 ชนะน็อก อัลฟอนโซ โลเปซ ( ปานามา) ยก 7 ที่ สนามกีฬาแห่งชาติคูรามาเอะ โตเกียว ประเทศญี่ปุ่น
- ป้องกันตำแหน่งครั้งที่ 9, 29 กรกฎาคม 2522 ชนะคะแนน ราฟาเอล เปโดรซา ( ปานามา) ที่ ศูนย์กีฬาในร่มเมืองคิตะกีวซู คิตะกีวชู ประเทศญี่ปุ่น
- ป้องกันตำแหน่งครั้งที่ 10, 28 ตุลาคม 2522 ชนะน็อก ติโต อาเบยา ( ฟิลิปปินส์) ยก 7 ที่ สนามกีฬาแห่งชาติคูรามาเอะ โตเกียว ประเทศญี่ปุ่น
- ป้องกันตำแหน่งครั้งที่ 11, 27 มกราคม 2523 ชนะคะแนน คิม ยง-ฮย็อน ( เกาหลีใต้) ที่ ศูนย์กีฬาในร่มจังหวัดโอซากะ โอซากะ ประเทศญี่ปุ่น
- ป้องกันตำแหน่งครั้งที่ 12, 1 มิถุนายน 2523 ชนะทีเคโอ มาร์ติน บาร์กัส ( ชิลี) ยก 8 ที่ ศูนย์กีฬาในร่มจังหวัดโคจิ โคจิ ประเทศญี่ปุ่น
- ป้องกันตำแหน่งครั้งที่ 13, 12 ตุลาคม 2523 ชนะคะแนน เปโดร โฟลเรส ( เม็กซิโก) ที่ หอประชุม จิซเซนรินริ โคเซไก คานาซาวะ ประเทศญี่ปุ่น
- เสียแชมป์ 8 มีนาคม 2524 แพ้ทีเคโอ เปโดร โฟลเรส ( เม็กซิโก) ยก 12 ที่ ศูนย์กีฬาในร่มสาธารณะอูรูมะ กูชิคาวะ กูชิคาวะ ประเทศญี่ปุ่น
- ถูกยกย่องให้เป็นแชมป์โลกตลอดกาลในรุ่นไลท์ฟลายเวทโดยสมาคมมวยโลก ในปี 2554
- คนเหล็ก. ย้อนอดีตมวยดัง: โยโกะ กูชิเก้น ไอ้แอ้ดปลาดิบ ตัวแสบที่สุด. นิตยสารมวยโลก. ปีที่ 16 ฉบับที่ 1134 มิถุนายน 2549 หน้า 42 -43
- สถิติการชก boxrec.com (อังกฤษ)
- ↑ 具志堅用高 (ภาษาญี่ปุ่น). Ohta Productions. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2018-08-11. สืบค้นเมื่อ August 9, 2013.