Si Manohara ang kinnari (kalahating babae, kalahating ibon) na pangunahing tauhang babae ng isa sa mga kuwentong Jataka. Karaniwang tinutukoy bilang Manohara at Prinsipe Sudhana,[1] ang alamat ay lumilitaw sa Divyavadana at nakadokumento ng mga batong ukit sa Borobodur.[2]
Nagtatampok ang kuwentong ito sa mga alamat ng Myanmar, Cambodia,[3] Thailand, Laos, Sri Lanka, hilagang Malaysia, at Indonesia.[4][5][6][7] Ang Pannasjataka, isang tekstong Pali na isinulat ng isang Budistang monghe/pantas sa Chiangmai noong AD 1450-1470, ay nagkuwento rin ng Sudhana at Manohara.[8] Mayroon ding maraming katulad na bersiyon na ikinukuwento sa Tsina (kung saan ito ay kilala sa Tsino: 悅意; pinyin: Yuèyì), Hapon, Korea, at Biyetnam, kasama ang kuwentong Tsino ng Prinsesa at Pastol ng Baka. Sa mga kuwentong ito, pitong babaeng kayang lumipad ang bumaba sa lupa upang maligo, ang pinakabata at pinakamaganda sa kanila ay nahuli ng isang tao, at pagkatapos ay naging asawa ng isang lalaking tao (maaaring ang bumihag sa kaniya o ang prinsipe-bayani ng kuwento). Mamaya sa mga kuwento, ang pangunahing tauhang babae ay naglagay ng ilang mahiwagang bagay na nagbigay-daan sa kaniya upang lumipad o magbagong-anyo na maging isang ibon, at lumipad palayo; nag-udyok sa paghahanap ng bayani sa pagtugis sa kaniyang lumilipad na asawa.
Si Manohara, ang bunso sa pitong anak na babae ng haring Kimnara, ay nakatira sa Bundok Kailash. Isang araw, naglalakbay siya sa kaharian ng tao. Nahuli siya ng isang mangangaso (gamit ang mahiwagang silong sa ilang bersiyon) na nagbigay sa kaniya kay Prinsipe Sudhana. Anak ni Haring Adityavamsa at Reyna Chandradevi, si Sudhana ay isang kilalang mamamana at tagapagmana ng kaharian ng Panchala. Ang prinsipe ay umibig kay Manohara, at sila ay ikinasal.
Nang maglaon, nang ang prinsipe ay wala sa labanan, si Manohara ay inakusahan ng maharlikang tagapayo na nagdadala ng masamang kapalaran sa lungsod at pinagbantaan ng kamatayan. Lumipad siya, pabalik sa kaharian ng Kimnara. Nag-iwan siya ng singsing at ang mga direksiyon upang marating ang kaharian ng Kimnara upang masundan siya ni Prinsipe Sudhana.
Bumalik si Prinsipe Sudhana sa Panchala at sinundan siya. Mula sa isang ermitanyo, natutuhan niya ang wika ng mga hayop upang mahanap ang kaharian ng Kimnara, at ang mga kinakailangang panalangin upang mabawi ang prinsesa. Ang paglalakbay ay tumatagal ng pitong taon, pitong buwan, at pitong araw. Sa daan, nakaharap ni Sudhana ang isang Yaksha (ogro), isang ilog ng apoy, at isang dambuhalang puno. Matapos ang mahaba at mahirap na pagsubok, nakilala niya ang hari ng Kimnara na humiling sa prinsipe na patunayan ang kaniyang katapatan sa iba't ibang pagsubok na tinatasa ang lakas, tiyaga, at talino. Sa unang pagsubok, si Sudhana ay ginawang magbuhat ng isang batong bangko sa hardin. Sinubok ng pangalawang gawain ang kaniyang husay gamit ang pana at palaso. Ang huling pagsubok ay upang matukoy kung sino sa pitong magkakaparehong babae si Manohara, na nakilala niya sa pamamagitan ng singsing sa kaniyang daliri. Nasiyahan, pumayag ang hari ng Kimnara sa kanilang kasal at bumalik ang mag-asawa sa Panchala.
{{cite web}}: CS1 maint: bot: original URL status unknown (link) CS1 maint: date auto-translated (link)
{{cite book}}: CS1 maint: date auto-translated (link)
{{cite ensiklopedya}}: CS1 maint: date auto-translated (link)
{{cite journal}}: CS1 maint: date auto-translated (link)