1878 Epir İsyanı

1878 Epir isyanı, 93 Harbi'nin başlamasıyla Makedonya ve Girit gibi Osmanlı Yunanistanı'nın çeşitli yerlerinde meydana gelen bir dizi Yunan ayaklanmasının parçasıydı. Her ne kadar Yunan yetkililer isyanı bireysel olarak desteklese de, o dönemde Doğu Avrupa'daki uluslararası durumun farkında olan Yunan Hükümeti bunu yapmamaya karar verdi.

Arkaplan

[değiştir | kaynağı değiştir]

24 Nisan 1877'de Rusya İmparatorluğu, Osmanlı İmparatorluğu'na savaş ilan etti ve bir dizi muharebenin ardından Osmanlı'nın yenilgisi yaklaşıyordu. Aynı anda Yunanistan'daki resmi olmayan çevreler, savaşı Osmanlı İmparatorluğu'nda Yunanların yaşadığı bazı bölgelerde (Epir, Makedonya, Tesalya ve Girit) isyanları kışkırtmak için büyük bir fırsat olarak gördü.

Hazırlanma

[değiştir | kaynağı değiştir]

1877'de, Epir'deki yaklaşan bir isyanı organize etmek için Yunanistan'da iki yurtsever örgüt kuruldu: Ulusal Savunma (Yunanca: Εθνική Άμυνα) ve Kardeşlik (Yunanca: Αδελφότητα). Kısa süre sonra örgütler gönüllü gruplar oluşturmaya, silah ve mühimmat toplamaya başladı. Aralık ayında, General Spyromilios ve Dimitrios Botsaris dahil olmak üzere Atina'da yaşayan ünlü Epirotlar ayaklanmaya liderlik etmeye hazırdı, ancak Yunan Hükûmeti bu durumun farkında olarak müdahale etti ve onların katılımını durdurdu.[1]

Sonrası

[değiştir | kaynağı değiştir]

Epir'deki 1878 hareketinin başarısızlığı esas olarak Yunan Hükûmeti'nin bu girişimi aktif olarak destekleme konusundaki isteksizliği ve Osmanlı-Rus Savaşı erken sona erip Osmanlı birlikleri hızla hareket etmesi.[1]

Kaynakça

[değiştir | kaynağı değiştir]
  1. ^ a b Zelepos, Prof Dr Ioannis (1 Ocak 2002). "Die Ethnisierung griechischer Identität 1870 – 1912. Staat und private Akteure vor dem Hintergrund der ‚Megali Idea'". Südosteuropäische Arbeiten, Bd.. 113.