Bathys Ryax Muharebesi

Bathys Ryax Muharebesi
Bizans-Paulician savaşları
Bizanlı Küçük Asya ve 9. yüzyılın ortalarında Bizans-Arap sınır bölgesi haritası
Tarih 872 veya 878[1] Bölge Bathys Ryax (modern Kalınırmak geçidi, Sivas)[2] Sonuç Bizans zaferi
Taraflar
Paulicianlar	Bizans İmparatorluğu
Komutanlar ve liderler
Chrysocheir  (ölü)	Hristoforos
Kayıplar
Son derece ağır	Hafif

Bathys Ryax Muharebesi, 872 veya 878'de Paulicianlar ile Bizans İmparatorluğu arasında gerçekleşmiştir. Paulicianlar - Bizans devletinin zulmüne uğrayan - Bizans'ın doğu sınırındaki Tephrike'da ayrı bir beylik kuran ve Abbasi Halifeliğinin sınır bölgeleri olan Thughur'un Müslüman emirlikleriyle İmparatorluğa karşı işbirliği yapan bir Hristiyan mezhebiydi. Savaş, Paulician ordusunun bozguna uğraması ve lideri Chrysocheir'in ölümüyle sonuçlanan kesin bir Bizans zaferiydi. Bu olay, Paulician devletinin gücünü yok etti ve Bizans'a yönelik büyük bir tehdidi ortadan kaldırdı, Tephrike'ın düşüşünü ve kısa süre sonra Paulician prensliğinin ilhakını müjdeledi.

Arka plan

Paulicianların 843/844 yılındaki katliamı. Madrid Skylitzes'ten.

Ayrıca bakınız: Arap-Bizans savaşları

Paulicianlar, kesin kökenleri ve inançları biraz belirsiz olan bir Hristiyan mezhebiydi: Bizans kaynakları onları düalist olarak tasvir ederken, Ermeni kaynakları onların adoptiyanist bir mezhep olduğunu iddia eder. Paulician hareket şiddetli bir ikonoklast inanca sahipti, çok farklı bir kristolojiye bağlı kaldılar ve resmi Bizans Kilisesi'nin otoritesini ve uygulamalarını kendi liderlerini izleyerek reddettiler.^[3] Sonuç olarak, imparatorların ikonoklazmı resmi olarak desteklemelerine rağmen, 813 gibi erken bir tarihte Bizans devleti tarafından zulüm gördüler. Bizans ikonoklazmının 843'te kesin olarak sona ermesinden sonra, bu zulüm yoğunlaştı: Bizans tarihinde benzeri olmayan bir "sapkın" tarikatı ortadan kaldırma girişiminde, geri adım atmayan herhangi birini öldürmek için emirler gönderildi.^[4] Vakainamelere göre, 100.000 kadar Paulici katledilirken, geri kalanlar Doğu-Orta Anadolu'daki kalelerinden kaçtılar ve İmparatorluğun Müslüman düşmanları Thughur'un Arap emirlikleri, Toros sıradağları-Aladağlar boyunca Arap-Bizans sınır bölgesine sığındılar. Paulician lideri Karbeas, Melitene emiri Ömer bin Abdullah'ın desteğiyle Tephrike'de ayrı bir prenslik kurdu ve sonraki on yıllar boyunca, Paulicianlar Araplarla birlikte Bizans'a karşı operasyon yürüttüler.^[5][6]

Araplar ve Paulicianlar 863 yılında Ömer'in Lalakaon Muharebesi'nde yenilip öldürülmesi ve aynı yıl Karbeas'ın ölümüyle^[7] kritik bir darbe aldılar, ancak yeni liderleri Chrysocheir yönetiminde, Paulicianlar 869/970'te İznik'e kadar baskın yapmak ve Efes'i yağmalamak gibi Bizans Anadolu'sunun derinliklerine akınlarına devam ettiler.^[8] Yeni Bizans imparatoru I. Basileios (h. 867-886), müzakereler için Tephrike'ye bir elçilik gönderdi. Görüşmeler başarısız olduktan sonra, Basileios 871 baharında Paulician devletine karşı bir operasyon başlattı, ancak yenildi ve zor bir şekilde kaçmayı başardı.^[6][9][10]

Muharebe

İmparator I. Basileios'un altın sikkesi Bathys Ryax'ın zaferi ve ardından Paulician devletinin dağılması, saltanatının en büyük zaferleri arasındaydı.

Bu başarıdan cesaret alan Chrysocheir, daha sonra Anadolu'ya içlerine bir akın daha düzenledi, Ankara'ya ulaştı ve güney Galatya'yı kasıp kavurdu. Basileios, akrabası olan Domestikos ton sholon Hristoforos'ı onlara karşı göndererek karşılık verdi.^[6] Paulicianlar bir çatışmadan kaçınmayı başardılar ve sefer sezonu sona ererken, kendi bölgelerine çekilmeye başladılar. Harsianon themasında Agranai'de (modern Muşali Kalesi) kamp kurdular, Bizans ordusu batıda Siboron'da (Σίβορον, modern Karamağara) kamp kurdu.^[2][6] Oradan, Paulicianlar kuzeydoğuya, Doğu'ya Bizans seferleri için toplanma noktası (aplekton) olan stratejik öneme sahip Bathys Ryax veya Bathyryax geçidine (Βαθυρύαξ, "Derin Akım", Türkiye'de Sivas'ın batısında modern Kalınırmak geçidi) yürüdüler. Hristoforos, Armeniakon ve Harsianon themalarının stratigoslarını yaklaşık dört ile beş bin kişiyle, Paulician ordusuyla temas geçmek, geçide kadar gölgelemek ve niyetlerin öğrenmek için gönderdi; yani Paulicianlar ya Bizans topraklarına baskınlara devam etmek için batıya doğru iki katına çıkacaklar ya da Tephrike'ye geri döneceklerdi, bu durumda gönderilen güç Hristoforos'un kuvvetlerine yeniden katılmak zorunda kalacaktı.^[2][6] Adamlarıyla birlikte iki general geçide vardıklarında, gece çökmüştü ve görünüşe göre takip edildiklerinden habersiz olan Paulicianlar geçit vadisinde kamp kurmuşlardı. Bizanslılar, Paulician kampını rahatça gözetlerken aynı zamanda onları düşmanlarından gizleyen Zogoloenos adlı ormanlık bir tepede pozisyon aldılar.

Bu noktada kaynaklar, iki thema kolordusu mensupları arasında kimin en cesur olduğu konusunda bir anlaşmazlık çıktığını kaydeder; iki general, emirlerine rağmen birliklerinin yüksek moralinden ve ani saldırının avantajından yararlanmaya karar verdiler.^[11][12] Her iki kolordudan seçilmiş 600 kişilik bir müfreze, şafakta sürpriz bir saldırı başlatırken, ordunun geri kalanı arkada kaldı ve Hristoforos komutasındaki yaklaştığını zannetmeleri için yüksek sesle trompet ve davul çaldılar. Oyun mükemmel bir şekilde işledi: Paulicianlar şaşkınlıkla paniğe kapıldılar ve ciddi bir direniş göstermeden dağıldılar.^[11][12][13] Paulician bozgunu, kaçarken ana Bizans ordusu ile karşılaştıklarında tamamlandı. Kalıntıları muzaffer Bizanslılar tarafından 50 kilometre (31 mi) kadar takip edildiler. Chrysocheir, küçük bir koruma müfrezesi ile kaçmayı başardı, ancak Konstantinos Bounos'a (muhtemelen modern Yıldız Dağı) getirildi. Ardından gelen çatışmada, daha önce Paulicianların esiri olan bir Bizans askeri olan Poulades tarafından yaralandı ve atından düştü. Daha sonra, ilerleyen Bizanslılar tarafından yakalandı ve başı kesilerek Konstantinopolis'e İmparator Basileios'a gönderildi.^[10][11][12]

Neticesi

Bathys Ryax'taki yenilgi, Paulicianların askeri bir güç ve Bizans için bir tehdit olarak sona erdiğinin sinyalini verdi.^[12] Basileios, bu başarının ardından Doğu'da Paulician kalelerine ve Arap emirliklerine karşı bir dizi sefere çıktı. Tephrike 878'de alındı ve yerle bir edildi. Geriye kalan Paulicianlar Balkanlar'a yerleştirilirken, büyük bir birlik Yaşlı Nikiforos Fokas yönetiminde İmparatorluk adına savaşmak için Güney İtalya'ya gönderildi.^[1][9][14]

Kronoloji soruları

Paulician devletinin savaşı ve düşüşü ile ilgili olayların kronolojisi ve sıralaması belirsizdir, çünkü Bizans kaynakları çelişkilidir: bir dizi bilim insanları savaşı 872'de, diğerleri 878'de, her iki durumda da Bizanslılar tarafından Tephrike'ın ele geçirilip yıkılmasından ya önce ya da sonraya koyarlar.^[1] Böylece, Aleksandr Vasilyev Bizanslılar için bu ilk muzaffer savaşı, Tephrike'nin yağmalanmasının ardından Bathys Ryax'ta nihai Paulician yenilgisini 872 olarak önerir. En son dönem tarihçiler, savaşı şehrin yağmalanmasından öne koymaktadırlar, ancak iki olayın tarihleri konusunda aynı fikirde değillerdir.^[1] Nina Garsoïan^[15] veya John Haldon^[16] gibi bazıları her iki olayı da 878'e yerleştirirken; Fransız Bizantolog Paul Lemerle, onu izleyen^[9] and Warren Treadgold^[17] gibi diğer bilim insanları savaşı 872'ye ve Tephrike'nin son zaptını çok sonra 878'e (Treadgold 879'a) yerleştirirler.^[1]

Kaynakça

Özel

1. ^ Kiapidou 2003, Chapter 3 5 Mart 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi..
2. ^ Haldon 2001, s. 85.
3. ODB, "Paulicians" (N. G. Garsoïan), p. 1606; Jenkins 1987, s. 158.
4. Jenkins 1987, ss. 158–159.
5. ODB, "Karbeas" (N. G. Garsoïan), p. 1107; "Paulicians" (N. G. Garsoïan), p. 1606.
6. ^ Kiapidou 2003, Chapter 15 Mart 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi..
7. Jenkins 1987, ss. 162–163; Whittow 1996, s. 311.
8. ODB, "Chrysocheir" (N. G. Garsoïan), pp. 452–453; "Paulicians" (N. G. Garsoïan), p. 1606.
9. ^ Whittow 1996, s. 314.
10. ^ Treadgold 1997, s. 457.
11. ^ Kiapidou 2003, Chapter 2 5 Mart 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi..
12. ^ Haldon 2001, s. 87.
13. Haldon 1999, ss. 103, 175.
14. Jenkins 1987, s. 191.
15. Garsoïan 1967, ss. 39, 128.
16. Haldon 2001, ss. 85, 87.
17. Treadgold 1997, ss. 457–458.

Genel

• Garsoïan, Nina G. (1967). The Paulician Heresy: A Study of the Origin and Development of Paulicianism in Armenia and the Eastern Provinces of the Byzantine Empire. The Hague, The Netherlands: Mouton. 
• Haldon, John (1999). Warfare, State and Society in the Byzantine World, 565-1204 (İngilizce). Londra: UCL Press. ISBN 1-85728-495-X. 
• Haldon, John (2001). The Byzantine Wars: Battles and Campaigns of the Byzantine Era. Stroud, Gloucestershire: Tempus. ISBN 0-7524-1795-9. 17 Mayıs 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Ocak 2021. 
• Jenkins, Romilly (1987). Byzantium: The Imperial Centuries, AD 610–1071. Toronto, Ontario, Canada: University of Toronto Press. ISBN 0-8020-6667-4. 27 Haziran 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Ocak 2021. 
• Alexander Kazhdan, (Ed.) (1991). The Oxford Dictionary of Byzantium (İngilizce). Oxford ve New York: Oxford University Press. ISBN 0-19-504652-8. 
• Kiapidou, Eirini-Sofia (17 Ocak 2003). "Battle at Bathys Ryax, 872/8". Encyclopedia of the Hellenic World, Asia Minor. 21 Temmuz 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Şubat 2010. 
• Treadgold, Warren (1997). A History of the Byzantine State and Society (İngilizce). Stanford, Kaliforniya: Stanford University Press. ISBN 0-8047-2630-2. 
• Whittow, Mark (1996). The Making of Byzantium, 600-1025 (İngilizce). Berkeley and Los Angeles, Kaliforniya: University of California Press. ISBN 978-0-520-20496-6.