Buserelin

Buserelin, öncelikle prostat kanseri ve endometriozis tedavisinde kullanılan bir ilaçtır.[1][2][3] Ayrıca menopoz öncesi meme kanseri, rahim miyomları ve erken ergenlik gibi diğer endikasyonlar için, kadın kısırlığında üremeye yardımcı olarak ve transseksüel hormon tedavisinin bir parçası olarak kullanılır.[1][4][5] Ayrıca buserelin veteriner hekimlikte de kullanılmaktadır.[6] İlaç tipik olarak günde üç kez burun spreyi olarak kullanılır, ancak yağ içine enjeksiyon için bir solüsyon veya implant olarak da kullanılabilir.[2][3]

Buserelinin yan etkileri seks hormonu yoksunluğu ile ilişkilidir ve sıcak basması, cinsel işlev bozukluğu, vajinal atrofi ve osteoporoz gibi düşük testosteron seviyeleri ve düşük östrojen seviyeleri semptomlarını içerir.[1][2] Buserelin gonadotropin salgılayan bir hormon agonistidir (GnRH agonisti) ve gonadlar tarafından seks hormonlarının üretimini önleyerek çalışır.[1][2] Her iki cinsiyette de seks hormonu düzeylerini yaklaşık %95 oranında azaltabilir.[7][8][9] Buserelin bir peptit ve bir GnRH analoğudur.[10]

Buserelin ilk olarak 1974'te patentlenmiş ve 1985'te tıbbi kullanım için onaylanmıştır.[11] Amerika Birleşik Devletleri'nde mevcut değildir, ancak Birleşik Krallık, Kanada ve diğer birçok ülke dahil olmak üzere dünyanın başka yerlerinde geniş çapta pazarlanmaktadır.[12][6][13] İlaç, burun spreyleri olarak mevcut olan ve tıbbi olarak kullanılan iki GnRH analoğundan biridir, diğeri nafarelindir.[14] Buserelin jenerik ilaç olarak mevcuttur.[15][16]

Kaynakça

[değiştir | kaynağı değiştir]
  1. ^ a b c d "Buserelin. A review of its pharmacodynamic and pharmacokinetic properties, and clinical profile". Drugs. 39 (3): 399-437. 1990. doi:10.2165/00003495-199039030-00007. PMID 2109679.  Kaynak hatası: Geçersiz <ref> etiketi: "pmid2109679" adı farklı içerikte birden fazla tanımlanmış (Bkz: Kaynak gösterme)
  2. ^ a b c d "Suprefact - Buserelin Acetate (Product Monograph)" (PDF). Sanofi Aventis. 10 Ağustos 2015. 23 Nisan 2018 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Aralık 2017.  Kaynak hatası: Geçersiz <ref> etiketi: "SuprefactLabel" adı farklı içerikte birden fazla tanımlanmış (Bkz: Kaynak gösterme)
  3. ^ a b "Suprefact Depot 2 months and Suprefact Depot 3 months (Product Monograph)" (PDF). Sanofi Aventis. 10 Ağustos 2015. 19 Haziran 2018 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Aralık 2017. 
  4. ^ "Buserelin - Pharm-Sintez - AdisInsight". 24 Aralık 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Aralık 2017. 
  5. ^ "Treating a transgender patient: overview of the guidelines". Postgrad Med. 126 (7): 121-8. 2014. doi:10.3810/pgm.2014.11.2840. PMID 25387220. 
  6. ^ a b Index Nominum 2000: International Drug Directory. Taylor & Francis. 2000. ss. 149-. ISBN 978-3-88763-075-1. 12 Mart 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Aralık 2017.  Kaynak hatası: Geçersiz <ref> etiketi: "IndexNominum2000" adı farklı içerikte birden fazla tanımlanmış (Bkz: Kaynak gösterme)
  7. ^ R.A.S. Hemat (2 Mart 2003). Andropathy. Urotext. ss. 120-. ISBN 978-1-903737-08-8. 
  8. ^ Kenneth L. Becker (2001). Principles and Practice of Endocrinology and Metabolism. Lippincott Williams & Wilkins. ss. 973-. ISBN 978-0-7817-1750-2. 
  9. ^ S.L. Corson; R.J. Derman (15 Aralık 1995). Fertility Control. CRC Press. ss. 249-250. ISBN 978-0-9697978-0-7.  Yazar eksik |soyadı1= (yardım)
  10. ^ Ved Srivastava (26 Haziran 2017). Peptide-based Drug Discovery: Challenges and New Therapeutics. Royal Society of Chemistry. ss. 182-. ISBN 978-1-78262-732-6. 28 Ekim 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Ocak 2018. 
  11. ^ Analogue-based Drug Discovery (İngilizce). John Wiley & Sons. 2006. s. 514. ISBN 9783527607495. 20 Haziran 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Eylül 2020. 
  12. ^ "Buserelin". 6 Ocak 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Aralık 2017. 
  13. ^ "Drug Product Database Online Query". 25 Nisan 2012. 29 Ekim 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Aralık 2017. 
  14. ^ T. Metin Önerci (17 Ağustos 2013). Nasal Physiology and Pathophysiology of Nasal Disorders. Springer Science & Business Media. ss. 208-. ISBN 978-3-642-37250-6. 28 Ekim 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Ocak 2018. 
  15. ^ E Farkas; M Ryadnov (31 Ağustos 2013). Amino Acids, Peptide and Proteins. Royal Society of Chemistry. ss. 227-. ISBN 978-1-84973-585-8. 11 Şubat 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Aralık 2017.  Yazar eksik |soyadı1= (yardım)
  16. ^ "CinnaGen: CinnaFact". 6 Ocak 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Aralık 2017.