Cerdocyonina

Cerdocyoninanlar
Yaşadığı dönem aralığı: 6-0 myö
Messiniyen-Günümüz 
Cerdocyoninan köpekgillerin dört temsilcisi. Saat yönünde, sol üstten başlayarak, yeleli kurt (Chrysocyon brachyurus), çalı köpeği (Speothos venaticus), yengeç yiyen tilki (Cerdocyon thous) ve And tilkisi (Lycalopex culpaeus).
Biyolojik sınıflandırma Bu sınıflandırmayı düzenle
Âlem: Animalia
Şube: Chordata
Sınıf: Mammalia
Takım: Carnivora
Familya: Canidae
Oymak: Canini
Alt oymak: Cerdocyonina
Tedford vd., 2009[1][2]
Cinsler[1]

Cerdocyonina, köpekgillerin (Canidae) günümüze kadar gelen bir alt oymağıdır ve yalnızca Amerika'ya özgüdür. Genellikle görünüm ve davranış olarak "tilki benzeri" olarak tanımlanan cerdocyoninanlar, tilki cinsi Vulpes'ten çok Canis gibi kurt benzeri köpekgillerle daha yakın akrabadır.[1] Üyeleri halk dilinde "Güney Amerika köpekleri" olarak bilinir ve 10 mevcut türü vardır.[3] Eski kaynaklarda bazen "Güney Amerika tilkileri" olarak anılırlar, ancak zorro terimi, mammaloglar tarafından Vulpini oymağının (örn. Vulpes) gerçek tilkileriyle karıştırılmaması için önerilmiştir.

Taksonomi

[değiştir | kaynağı değiştir]

Cerdocyonina, ortak atası, Eucyon-Canis-Lycaon soyunun kardeşi olan bir soydur. Fosil kayıtlarında 6-5 milyon yıl önce Cerdocyon, 5-4 milyon yıl önce Theriodictis ve Chrysocyon tarafından temsil edilmektedir. Grubun son ortak atası büyük olasılıkla Orta Amerika'da evrimleşti.[4]

2 milyon yıl öncesine ait soyu tükenmiş Theriodictis'in büyük bir ceşidinin fosili Florida'da bulundu. Yeleli kurt ve yengeç yiyen tilkinin soyu tükenmiş bir türü, Kuzey Amerika'da Cerdocyonina'nın kökenini gösteren Panama Kıstağı'nın ortaya çıkmasından önce olan bu zaman zarfında Kuzey Amerika'daydı.[3]

1990'lardan önce, Güney Amerika köpekgilleri arasındaki ilişkilere ilişkin farklı sistematik varsayımlar vardı, en sık görüleni üç cins ve alt cins olduğu fikriydi (Langguth 1969[5] ve 1970[6]):

Morfolojik ve DNA kanıtları, herhangi bir kıtadaki en çeşitli köpekgil grubu olan Güney Amerika köpekgillerinin kendi monofiletik grubunu oluşturduğunu göstermektedir.[3]

“ Çeşitli uyarlanmaları temsil eden bu taksonlar, aşağıdaki sinapomorfilerle teşhis edilebilir: geniş çenenin açısal süreci, kanca benzeri sonlandırmadan yoksun olabilir, genişleme, özellikle iç pterygoidin medial dalı için olan, pterygoid kas segmentleri için genişletilmiş insersiyonları barındırır; p3'ün arka tepe noktası zayıf veya yok; ve cristidlerle birleşen m1 hipokonid ve entokonid. Cerdocyonina, güçlü kemerli zigomadan ve genellikle p4'te cingulum ile büyük ilk uç arasında ikinci arka uç noktasından yoksundur, bu da onları Eucyon'a ve bu sinapomorfileri paylaşan kardeş taksonu Canina'ya göre ilkel olarak işaretler. „

—Richard H. Tedford, 2009[1]

2018'de yapılan bir araştırma, soyu tükenmiş Güney Amerika'ı Canis gezi'nin Canis cinsine girmediğini ve Cerdocyonina altında sınıflandırılması gerektiğini ortaya koydu, ancak herhangi bir cins adı önerilmedi.[7]

Aşağıdaki kladogram, Lindblad-Toh ve arkadaşlarının (2005), filogenisine dayanmaktadır, Lycalopex türlerini ve Dusicyon hakkındaki son bulguları içerecek şekilde uyarlanmıştır.[8]

    Cerdocyonina    
     
     

Speothos venaticus (çalı köpeği)

 
 
 

Chrysocyon brachyurus (yeleli kurt)

 
 

† Dusicyon australis

 
 
 
 
     
     
  Lycalopex  
     

Lycalopex vetulus

 
 
   

Lycalopex sechurae

 
 
 
 

Lycalopex fulvipes  

 
 

Lycalopex gymnocercus

 
 
 
 

Lycalopex griseus

 
 

Lycalopex culpaeus

 
 
 
 
 
 

Cerdocyon thous (yengeç yiyen tilki)

 
 
     

Atelocynus microtis (kısa kulaklı tilki)

 
 
 
 

Kaynakça

[değiştir | kaynağı değiştir]
  1. ^ a b c d Tedford, Richard H.; Wang, Xiaoming; Taylor, Beryl E. (2009). Phylogenetic systematics of the North American fossil Caninae (Carnivora, Canidae). (Bulletin of the American Museum of Natural History, no. 325) (İngilizce). [New York] : American Museum of Natural History. 15 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ağustos 2021. 
  2. ^ Tedford, Richard H.; Wang, Xiaoming; Taylor, Beryl E. (2009). "Phylogenetic Systematics of the North American Fossil Caninae (Carnivora: Canidae)". Bulletin of the American Museum of Natural History. 325:p78. doi:10.1206/574.1. hdl:2246/5999
  3. ^ a b c The behavioural biology of dogs. Per Jensen. Wallingford, Oxfordshire: CABI International. 2007. ISBN 1-84593-187-4. OCLC 70668652. 14 Ağustos 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ağustos 2021. 
  4. ^ Wang, Xiaoming (2010). Dogs : their fossil relatives and evolutionary history. Richard H. Tedford, Mauricio Antón. New York: Columbia University Press. ISBN 978-0-231-50943-5. OCLC 822229250. 14 Ağustos 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ağustos 2021. 
  5. ^ Die südamerikanischen Canidae unter besonderer Berücksichtigung des Mähnenwolfes Chrysocyon brachyurus Illiger: (Morphologische, systematische und phylogenetische Untersuchungen). Geest und Portig. 1969. 
  6. ^ Lannguth (1970). "Una nueva clasificación de los cánidos sudamericanos". Actas del IV Congreso Latinoamericano de Zoología. 1: 129-143. 
  7. ^ Zrzavý, Jan; Duda, Pavel; Robovský, Jan; Okřinová, Isabela; Řičánková, Věra Pavelková (2018). "Phylogeny of the Caninae (Carnivora): Combining morphology, behaviour, genes and fossils". Zoologica Scripta (İngilizce). 47 (4): 373-389. doi:10.1111/zsc.12293. ISSN 1463-6409. 14 Ağustos 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ağustos 2021. 
  8. ^ Slater, G. J. (2009). "Evolutionary history of the Falklands wolf". Current Biology. 19 (20): R937-R938. doi:10.1016/j.cub.2009.09.018. ISSN 0960-9822. PMID 19889366.