Ebû Bişr Mettâ b. Yûnus el-Kunnâî (Arapça: ﺍﺑﻮ ﺑﺸﺮ ﻣﺘﺎ ﺑﻦ ﻳﻮﻧﺲ القنائي; y. MS 870-20 Haziran 940), Aristoteles'in eserlerinin İslam dünyasına aktarılmasında büyük rol oynamış Arap Hristiyan filozof, mütercim ve mantık öğretmeni.
[değiştir | kaynağı değiştir] Bağdat'ın yakınlarında dünyaya geldi. Nestûrî mezhebine mensup bir Hristiyandır. Bağdat'ın güneyinde, Deyrükunnâ'da bulunan Mâr Mârî Manastırı'ndaki okulda eğitimini tamamlamasının ardından Bağdat'a gitti. Süryanice mantık dersleri veren ve Aristoteles'in yorumlarını nakleden Ebû Yahyâ el-Mervezî, Kuveyrî ve kelâmcı İbn Kernîb'den eğitim görmüştür. Başta Fârâbî olmak üzere çok sayıda talebe yetiştirdi. 940 yılında (h. 328) Bağdat'ta öldü.
Yaklaşık olarak 937 yılında vezir Ebu el-Fath İbn el Furat‘ın meclisinde, Ebu Bişr Metta ile Sîrafî arasında Arapça gramer-mantık ilişkileri üzerine bir tartışma gerçekleşmiştir. Bu tartışmada Metta, iyiyi kötüden, doğruyu yanlıştan ayırmak için mantığın gerekli olduğunu savunmuştur. Ona göre mantık kurallar tarafından düzenlenen kavramları ele alırken gramer sözcüklerle ilgilenmektedir. Gelenekçi akımın savunucusu Ebu Said el-Sirafi ise yasal olarak görülen mantığın etkisine karşı çıkarak Metta‘yı Greklerin diline hakim olmadan onlardan yana tavır almakla suçlamıştır.
Ebu Bişr'in 932 yılında Bağdat'ta vezirin huzurunda Müslüman ilahiyatçı ve gramerci Ebu Said es-Sirafi ile mantık ve gramerin yararları üzerine bir münazara yaptığı bildirilmiştir.[1][2][3] Münazaraya ilişkin anlatıların es-Sirafi'ye karşı önyargılı olduğu düşünülmektedir. Münazara, mantık kavramına yalnızca Yunanlar için geçerli olduğu ve Arapça konuşanlar için yararlı olmadığı gerekçesiyle saldıran es-Sirafi'nin lehine sonuçlanmış gibi görünmektedir.[2][3] El-Sirafi ayrıca bir dizi Arapça gramer bilmecesiyle Ebu Bişr'in kafasını karıştırmayı başarmıştır.[3] Ebu Bişr'in genç meslektaşları El-Farabi ve Yahya ibn Adi daha sonra onun davasını desteklemek için ek argümanlar sunmuştur.[2][3]