François Pierre-Alype

François Pierre-Alype
François-Pierre Alype, 1934
Suriye Cumhurbaşkanı
(geçiçi)
Görev süresi
9 Şubat 1926 - 28 Nisan 1926
Yerine geldiği Suphi Bereket
Yerine gelen Ahmed Nami
Kişisel bilgiler
Doğum Marie François Julien Pierre-Alype
11 Nisan 1886(1886-04-11)
Saint-Denis, Réunion, Fransa
Ölüm 5 Şubat 1956 (69 yaşında)
Suresnes, Fransa
Mesleği Memur, devlet adamı, gazeteci
İmzası

François Pierre-Alype (11 Nisan 1886 - 5 Şubat 1956), sömürge yönetiminde görev yapan, daha sonraları vali olan bir Fransız devlet memuru ve devlet adamıydı.

Yaşamı

[değiştir | kaynağı değiştir]

Pierre-Alype, 1881'den 1898'e kadar Hindistan'daki Fransız Yerleşimleri yardımcısı olan Louis Pierre-Alype'nin (1846-1906) yeğeniydi.[1]

Sömürge yönetimi

[değiştir | kaynağı değiştir]

1906'da sömürge yönetimine, Réunion valisinin kurmay başkanı, ardından 1908'de Fransız Batı Afrikası'ndaki (AOF) yerli işlerinden sorumlu katip olarak katıldı.[2] Daha sonra Georges Boussenot ile birlikte 1915'e kadar La Presse coloniale dergisinin editörlüğünü yaptı.[3] 1914-1916 yılları arasında Devlet Güzel Sanatlar Müsteşarlığı kurmay başkan yardımcılığını yaptı. 1916-17'de koloniler bakanının kurmay başkan yardımcısı, ardından 1918'de Batı Afrika Cumhuriyeti'nin komiser yardımcısıydı.[2]

Etiyopya'nın eski büyükelçisi Léonce Lagarde ile yakınlaştı ve La Baule, Brittany'deki evinde kabul edildi.[4] 1922'de Pierre-Alype, Franco-Abyssinian Syndicate'in Etiyopya'daki resmi bir misyonuna başkanlık etti ve 1923'te Fransa'ya dönüşünde, Etiyopya'nın Milletler Cemiyeti üyeliğini desteklemekten sorumlu Fransız ekibinde yer aldı.[5] 1924'te geleceğin imparatoru Haile Selassie'nin Fransa ziyaretini organize etti.[6]

Daha sonra Levant Yüksek Komiserliğinin Paris'teki delegesi oldu.[2] 9 Şubat'tan 28 Nisan 1926'ya kadar, Henry de Jouvenel tarafından kurulan bir sivil triumvirlik içinde Suriye Devleti'nin liderliğini geçici olarak Şam'dan devraldı. Bu döneme Dürzilerin Fransız mandasına karşı bir ayaklanması damgasını vurdu.

Daha sonra Koloniler Yüksek Konseyine atandı ve ayrıca 1931'deki sömürge sergisi için komisyon üyesi olarak görev yaptı. Ocak 1933'te Çalışma ve Sosyal Refah Bakanı Albert Dalimier'in kabine müdürü olarak görev yaptı. Daha sonra, Etiyopya'nın İtalyanlar tarafından işgal edildiği 15 Haziran 1937'den 30 Mayıs 1938'e[2] Fransız Somaliland valisi, ardından 29 Kasım 1938'den 21 Şubat 1940'a kadar Guadeloupe valisi oldu.

Fransa'da valilik

[değiştir | kaynağı değiştir]

Pierre-Alype, içişleri bakanı olan eski Koloniler Bakanı Albert Sarraut tarafından Fransa'ya çağrıldı. Şubat 1940'ta İkinci Dünya Savaşı'nın başında Charente-Maritime valisi olarak atandı ve orada bir antikomünist olarak ün kazandı.[7] Daha sonra Vichy rejiminin İçişleri Bakanı Adrien Marquet'nin kararıyla Ağustos 1940'tan Mayıs 1942'ye kadar Gironde valisi oldu. Philippe Pétain'in bir takipçisi olan Pierre-Alype; Çingeneler, komünistler ve diğerleri dahil insanları Camp de Mérignac'a göndererek Révolution Nationale'i uyguladı ve onları Gironde'deki Souge kampında idam edilmek üzere Nazi Almanlarına teslim etti.[8]

Ancak, savaşın sonunda devrildi ve 21 Ekim 1946'da Bordeaux Adalet Mahkemesi tarafından "savaş zamanlarında yabancı bir güce gönüllü olarak istihbarat sağladığı" gerekçesiyle gıyaben ölüme mahkûm edildiği için firar etti.[9] Daha sonra teslim oldu ve Paris, Recherches-Midi'deki Askeri Savcılığa çıkarıldı ve 20 Şubat 1955'te Paris Askeri Mahkemesi tarafından beraat ettirildi.[2]

Ödüller

[değiştir | kaynağı değiştir]

Kaynakça

[değiştir | kaynağı değiştir]

Özel

[değiştir | kaynağı değiştir]
  1. ^ "Louis Alype dit Pierre-Alype". wikiwix.com (Fransızca). 2 Haziran 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  2. ^ a b c d e Prijac 2012, s. 339.
  3. ^ Michel 2003, s. 68.
  4. ^ Prijac 2012, s. 293.
  5. ^ Monin 2013, s. 71.
  6. ^ Monin 2013, ss. 77–78.
  7. ^ Bonin, Lachaise & Taliano-des Garets 2007, s. 248.
  8. ^ Journal Officiel de la République Française - National Assembly - Session of October 21, 1952 - Intervention by André Gautier during a discussion of a proposed amnesty law - p. 4260
  9. ^ AD Gironde, 17 W 6, Cour de Justice Année 1946, no 208.
  10. ^ "Cote(s): 19800035/226/29901". Base Léonore (Fransızca). 23 Şubat 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. 

Genel

[değiştir | kaynağı değiştir]
  • Bonin, Hubert; Lachaise, Bernard; Taliano-des Garets, Françoise (2007). Adrien Marquet, les dérives d'une ambition : Paris, Bordeaux, Vichy (1924-1955) (Fransızca). Éditions Confluences. 
  • Michel, Marc (2003). Les Africains et la Grande Guerre : l'appel à l'Afrique (1914-1918) (Fransızca). Paris: Éditions Karthala. ISBN 2-84586-417-5. 
  • Monin, Boris (2013). Le voyage du ras Tafari en Europe (1924): entre espoirs d'indépendance et réalités coloniales (Fransızca). Paris: Éditions De Boccard. ISBN 978-2-7018-0368-5. 
  • Prijac, Lukian (2012). Lagarde l'éthiopien, le fondateur de Djibouti (1860-1936) (Fransızca). Paris: L'Harmattan. ISBN 978-2-296-99130-9.