Hacegan

Hâcegan (kısaltılmış/tekil: Hâce, Khvâce veya Khwâca), "Efendiler" manasına gelen Farsça unvan. Hacegan sık sık 10. yy. ila 16. yy. Orta Asyalı sufiler ağına değinerek kullanılır.^[1] Yeseviler gibi diğer sufi gruplar ile birlikte çoğu zaman sonraki Nakşibendi hiyerarşilerine dahil edilmiştir.^[2]

Firdevsî'nin Şehnâme'sinde Hacegan kelimesi birçok kez bazı kadim İran'ın hakimleri ve kahramanları için kullanılmılştır.

Hacegan'ın özel zikirine "Hatmi Hacegan" denir.

İlginin Doğması

Hâcegan'a karşı ilgi 20. yy.'da Hasan Lütfi Şuşud'un (ö. İstanbul, 1958) "Hacegan Hanedanı" adlı kitabı ile yeniden uyanmıştır. Kaynakları arasında:

• Reşahat Ayn el-Hayat, derleyen Mevlana Ali Bin Huseyin Safi, H. 993.
• Nefahat el-Uns min Hazerat el-Kuds, A.H. 1289, Nureddin Abdurrahman Cami, H. 881.
• Risale-i Bahaiyye, Rifat Bey.
• Semerat el-Fuad, Sari Abdullah.
• Enis ut-Talibin ve İddet us-Salikin Makamat-i Muhammed Bahaeddin Nakşibend, Salahaddin İbni Mubarek el-Buhari, İstanbul, H. 1328.

Orta Asyalı Hacegan

Önde gelen Orta Asyalı Hâcegan arasındakiler:

• Yusuf Hemedanî
• Ahmed Yesevi
• Abdulhalik Gucdevani
• Bahaddin Nakşibend Buhari
• Emir Kulal
• Nureddin Abdurrahman Câmî

Kaynakça

1. "The Secret Order of the Ancient Khwajagan". 12 Nisan 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Nisan 2015. 
2. "Hacegan Nedir?". 6 Nisan 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Nisan 2015.